Eugen Bertolt Friedrich Brecht, urodził się 10 lutego 1898 roku w Augsburgu w Niemczech. Zmarł 14 sierpnia 1956 roku na atak serca. Był jednym z najwybitniejszych niemieckich dramaturgów, poetów, reżyserów i teoretyków teatru XX wieku. Jego twórczość miała ogromny wpływ na rozwój teatru awangardowego oraz na kształtowanie się tzw. teatru politycznego. Bertolt Brecht był także twórcą i głównym przedstawicielem tzw. „teatru epickiego”, który stanowił odpowiedź na tradycyjny teatr realistyczny. Jego celem było zmuszenie widza do refleksji nad problemami społecznymi i politycznymi, zamiast skłaniania go do emocjonalnego utożsamienia się z bohaterami.
Bertolt Brecht pochodził z rodziny mieszczańskiej. Studiował medycynę na Uniwersytecie Monachijskim, ale szybko porzucił te studia na rzecz literatury i teatru. W czasie I wojny światowej służył w niemieckiej armii, jednak nie brał aktywnego udziału w walkach, ponieważ w tym okresie zaczął angażować się w pisanie. Po wojnie, w latach 20, Brecht rozpoczął współpracę z teatrem i zaczął tworzyć swoje pierwsze dramaty. Szybko stał się znany dzięki kontrowersyjnej tematyce swoich utworów, w których poruszał problemy społeczne, polityczne i egzystencjalne. Bertolt Brecht Odrzucał przekonanie o istnieniu jakiegokolwiek metafizycznego sensu rzeczy, widząc rzeczywistość jako nieustanny konflikt pomiędzy słabymi, a silnymi, między „kapitałem”, a „pracą”. Już w latach 20 skłaniało go to ku marksizmowi, choć nigdy formalnie nie wstąpił do partii komunistycznej. W 1927 roku Brecht zadebiutował tomikiem poezji Hauspostille, w którym obnażał brutalność mieszczańskiego społeczeństwa.
Życie osobiste Brechta było pełne zawirowań, przez co stało się inspiracją do wielu jego dzieł. Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 roku Brecht, będący zdecydowanym przeciwnikiem nazizmu, wyemigrował z Niemiec, początkowo do Danii, później do Szwecji, ZSRR oraz Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkał w Santa Monica. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Niemiec, gdzie osiedlił się w Berlinie Wschodnim, gdzie w 1949 roku zaczął prowadzić wraz z żoną słynny teatr – Berliner Ensemble.
Po wybuchu powstania 17 czerwca, sekretarz Związku Pisarzy kazał rozdać w Alei Stalina ulotki, w których można było przeczytać, że naród stracił zaufanie rządu i mógłby je odzyskać tylko przez zdwojoną pracę. Czy nie byłoby wszak prościej, gdyby rząd rozwiązał naród i wybrał drugi?
Raz o brzasku, na długo przed pianiem koguta Zbudziło mnie gwizdanie i podszedłem do okna Na moim drzewie (sad był pełen świtu) Siedział młody człowiek w połatanych spodniach I ochoczo rwał czereśnie. Na mój widok Pomachał do mnie, ochoczo ładując Czereśnie z gałęzi do swych kieszeni Jeszcze przez dłuższy czas, leżąc z powrotem w łóżku … Przeczytaj wiersz
Bar Billa był w Bilbao, Bilbao, Bilbao, Lepszej mety byś nie spotkał choćbyś pękł, Bo w nim się ubaw i rozrubę miało, Za dolara, za dolara Jaki tylko jest na świecie śmiech i grzech. Ale gdyby wtedy Państwa tam zaniosło nie wiem, Czy by w waszym guście był ten bar. Gdzie nie siądziesz wódką zlany … Przeczytaj wiersz
Kiedy prowadzę twój samochód Czy nie powinienem szczególnie uważać? Pamiętaj: ty Prowadzisz mój samochód. Kiedy jem twój chleb Czy nie powinienem go oszczędzać? Pamiętaj: ty Jesz mój chleb. Pamiętaj: kiedy wypowiadasz bitwę Ty mnie wysyłasz do bitwy. Wysyłaj mnie do bitwy Ale Pamiętaj!
1 Owego dnia w modrym miesiącu wrześniu, W ciszy pod drzewem młodej śliwy, W ramionach mych tę cichą, bladą miłość Jak sen uroczy tuliłem – szczęśliwy. Nad nami obłok stał na letnim niebie, Długom oderwać nie mógł odeń wzroku – Tak biały był i tak wysoko bardzo. A gdym wzniósł oczy, było po obłoku. 2 … Przeczytaj wiersz
Tak na wpół we śnie o bladym świtaniu Przy ciele twym, po nocach, wciąż ów sen: Widmowe szosy pod bladym od zmierzchu I bardzo zimnym niebem. Blade wiatry. Wrony O żer wrzeszczące, a po nocach deszcz. Z wiatrem, z chmurami, rok po roku, wciąż Spływa oblicze twoje, gorzkosłodka. I w zimnym wietrze czuję z dreszczem … Przeczytaj wiersz
1. Wiem, ukochana: teraz wypadają mi włosy od hulaszczego życia, i muszę leżeć na kamieniach. Widzicie mnie pijącego najtańszą wódkę, a okrywa mnie tylko wiatr. 2. Ale był czas, ukochana, gdy byłem czysty. 3. Miałem ją, była silniejsza ode mnie, jak trawa silniejsza jest od byka: podnosi się znowu. 4. Zobaczyła, że jestem zły, i … Przeczytaj wiersz
Nigdy nie byliśmy zaprzyjaźnieni Jednakże obcowaliśmy ze sobą. Leżąc w uścisku każde z nas każdemu Było tak obcą jak księżyc osobą. Dziś przy spotkaniu może o dwie ryby Pobilibyśmy się na targowisku. Nigdy nie byliśmy zaprzyjaźnieni Chociaż leżeliśmy z sobą w uścisku. tłumaczenie Robert Stiller
Co przedtem znałem już, to te odgłosy Szumiącej wody, albo może lasu Za oknem, lecz usnąwszy wnet leżałem Długi czas nieobecny, wplątany w jej włosy. Więc nie wiem o niej nic, może trochę kolano Przez noc zatarte, szyi odrobina Czarne włosy z zapachem soli kąpielowych I to, co o niej mi opowiadano. Mówią, … Przeczytaj wiersz
1 Wiosna nadchodzi. Odnawia się gra płci Odnajdują się ci, co kochają. Z wolna obejmujące ramię kochanka Wprawia w drżenie pierś dziewczyny. Jej przelotne spojrzenie go uwodzi. 2 W świeżym blasku Objawia się wiosną zakochanym pejzaż. Bardzo wysoko pierwsze Gromady ptaków się widzi. Powietrze jest już ciepłe. Dni stają się dłuższe i … Przeczytaj wiersz
A co dostała żona żołnierza Ze starej stolicy Pragi? Z Pragi dostała pantofelki – Liścik niewielki i pantofelki. To dostała ze starej Pragi. A co dostała żona żołnierza Znad brzegów Wisły, z Warszawy? Z Warszawy przyszła lniana koszula – Barwnie i obco otula ta lniana koszula. To dostała znad brzegów Wisły. A co dostała żona … Przeczytaj wiersz