Szkarłatna pani na pagórku Doroczny sekret kryje w ziemi, A biała pani pośród pól W spokojnej lilii drzemie. Schludne wietrzyki miotełkami Omiotły wzgórza, parów, drzewa. Przepraszam, śliczne gospodynie, Kogo się mamy spodziewać? Sąsiadki się nie domyślają! Las ma uśmiechów tyle – Sadu, jaskrów i ptaka – Za małą, malutką chwilę! Jak nonszalancki jest żywopłot, Krajobraz … Przeczytaj wiersz
Nie trzeba być Komnatą – aby w nas straszyło – Lub nawiedzonym Domem – Nie ma Wnętrz straszniejszych niż Mózgu Korytarze kryjome – Ileż bezpieczniej – o Północy Ujrzeć Upiora przed sobą – Niż spojrzeć w twarz własnym – wewnętrznym – Pustkom i Chłodom. Prościej gnać przez widmowe Opactwo, Gdy hurgot Głazów nas goni – … Przeczytaj wiersz
Nadzieja – pierzaste stworzenie – Mości się w duszy na grzędzie – Śpiewa piosenkę bez słów – I zawsze śpiewać będzie – Najsłodsza – w nawałnicę – Srogi sztorm musiałby się zerwać – By spłoszyć małego ptaka, Który tylu rozgrzewał – Słyszałam go w mroźnej krainie – Na morzu obcym i głuchym – Lecz nigdy … Przeczytaj wiersz
„Niebo” – to, czego nie dosięgam! Już jabłko na jabłoni – Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja – Jest „Niebem” – dla mej Dłoni! Nieśpieszny Obłok – ze swą Barwą – Cudze Pola – Rozstaje – Łąka za Wzgórzem – Dom za Łąką – Już to – jest dla mnie Rajem! W złudne Purpury Popołudni Łatwowiernie … Przeczytaj wiersz
Jest samotność przestrzeni, Samotność oceanu, Samotność śmierci – lecz wszystkie Igraszką są w porównaniu Z tym innym odosobnieniem, Polarnym tchnieniem głuszy: Skończoną nieskończonością Zamkniętej w sobie duszy.
Pszczoła się mnie nie lęka I dobrze znam motyle. Z serdecznym leśnym ludkiem Spędzam niejedną chwilę – Głośniej się przy mnie śmieje potok – Wietrzyk weselszą cieszy grą. Dlaczego, letni dniu, mój wzrok Zachodzi srebrną mgłą?
Tym, co mkną, lecą i płyną – Ptakom – Trzmielowi – Godzinom – Elegia na nic, gdy giną. To, co jest, trwa i zostaje – Żal – Góry – Wieczności Dale – Mnie na nic się nie przydaje. Świat to się zerwie, to spocznie. Z Zagadką niebios – cóż pocznę? Jakże ten Sfiks milczy mrocznie!
Tęsknota jest jak Ziarenko W nierównych zapasach z Glebą, Wierzące, że jego orędzie Czyjeś oczy wreszcie dostrzegą. Okoliczności – Pora – Klimat – Ziarenku nie są wiadome – Jakąż musi osiągnąć Niezłomność, Zanim Słońce weźmie je w dłonie!
Szalone – Dzikie Noce! Przy Twoim boku Wiodłyby takie Noce W Rozkosz i Spokój! Cóż szkodzą – Wichry – Sercu w Przystani? Zbędna Busola – Koniec z Mapami! Przez Raj wiosłować – przez Morza Rozległość! Byle przybić – tej Nocy – do Brzegu Twojego!
Wody nas uczy pragnienie, Lądu – morskie przestrzenie, Uniesień – bólu wiek, Pokoju – opowieść o bitwach, Miłości – nadgrobna modlitwa – A ptaków – śnieg.
Tęcza mi nigdy nie mówi, Że ulewa i burza skończona, A lepiej niż filozofia Potrafi o tym przekonać. Choć tak dalekie od Forum – Wierzę moim elokwentnym kwiatom, Gdy głoszą – jak ptaki – to, Czego dowieść nie mógłby mi Katon!
Zgubiona – w trakcie zbawienia! Właśnie gdy świat znikał z oczu, Właśnie w chwili, gdy Wieczność miała się rozpocząć – Wtedy powrócił oddech – Z szumem się wycofała – Po tamtej stronie – zniechęcona fala! Kto wrócił, tak jak ja, zwiedziwszy Pogranicze, Ten pragnąłby wyjawiać jego tajemnice: Jak Żeglarz, który otarł się o obce lądy, … Przeczytaj wiersz
Do nieba idę! Nie wiem – na kiedy, nie pytajcie, proszę was, kędy. Nawet bym nie wiedziała, jak odpowiedzieć bez błędu! Idę do nieba… Jakie to mętne! A jednak tego dokonać trzeba, jak powrotu na wieczór trzód do owczarni otwartych wrót! Może idziesz tam i ty też?! Kto wie? Gdybyś więc dotarł pierwszy, zarezerwuj dla … Przeczytaj wiersz
Chirurdzy muszą być ostrożni, Gdy biorą w dłoń pieczołowicie Skalpel – pod jego cienkim ostrzem Rusza się Winowajca – Życie!
Siedząc tak chętnie przy zmarłych – Nagle stali się nam nieodżałowani – Po omacku szukając zniknionych – Mino że cała reszta jest z nami. Kaleką matematyką Obliczmy swoją wartość – chociaż Malejąca, lecz stale ogromną W naszych własnych oczach-dusigroszach!
Miłość jest wszystkim, co istnieje To wszystko, co o niej wiemy; Wystarczy ciężar wozu musi Stosowny być do kolein.
To, czegośmy się bali, przyszło, Lecz mniej przerażające – Lęk trwał tak długo, że się zdało Niemal logicznym końcem – Przed każdą Grozą – jest Prób seria – Przed Rozpaczą – Przymiarka – Ciężej jest wiedzieć, że coś Czeka Nas – niż że nami Targa – A Przymierzanie Najgorszego – Rankiem- gdy nas oniemi – … Przeczytaj wiersz
Nie miałam czasu na Nienawiść Bo Grób mi był Przegrodą — Życie nie było Dość pojemne — Aby w nim zmieścić — Wrogość — Na Miłość też nie było czasu — Lecz W braku lepszego Zadania — Myślałam — Może mi wystarczy Sam Mozół Jej Szukania —
Grób – to nie miejsce na Zabawy – Za mało Przestrzeni – na nim – Nierówny Grunt- i wciąż jesteśmy Z nastroju wytrącani Przez Ludzi – składających Kwiaty Z tak ciężkim smutkiem w twarzy – Że grozi nam – iż głaz ich Serca Naszą zabawą zmiażdży – Więc odsuwamy się – na dystans Wrogości – … Przeczytaj wiersz
Zanim straciłam wzrok – ceniłam Ten zmysł jak każde Stworzenie – Które ma Oczy i nie myśli Nawet – że mogłoby nie mieć – Lecz gdyby ktoś mi dziś powiedział – Że mogę mieć niebo całe Dla siebie – Sece by mi pękło Pod tak radosnym ciężarem – Łąki – na własność – Góry … Przeczytaj wiersz