Każdy człowiek jest światem, zaludnionym przez ślepe stworzenia w głuchym buncie przeciwko swemu ja – królowi, który nad nimi panuje. W każdej duszy jest uwięzionych tysiąc dusz, w każdym świecie jest tysiąc światów ukrytych i te ślepe, te niższe światy są rzeczywiste i żyjące, chociaż nie w pełni wykształcone, tak prawdziwe jak to, ze jestem … Czytaj dalej
Oglądam się za siebie, liczę swoje zwycięstwa – tak ich niewiele – i swe porażki – jakże liczne… W wyśnionym krajobrazie, gdzie wciąż jeszcze majaczy kurz licznych marszów, i krótkich i długich zarazem, gdzie nikt nie wydaje bitwy i nikt jej nie odmawia, widzę je, bielejące kości tych mnogich kohort pragnień, co były moje… Nareszcie … Czytaj dalej
Wierzę w samotnego człowieka w tego, który wędruje samotnie jak nie pies biegnie ku temu, co zwęszył jak nie wilk ucieka przed wonią człowieka: Jednocześnie człowiek i antyczłowiek. Jak zdobyć wspólnotę? Unikaj drogi powyżej i na zewnątrz: Co jest bydłem w innych jest bydłem w tobie. Idź drogą poniżej i wewnątrz: Co jest dnem w … Czytaj dalej
Przysłuchiwać należy się ciszy ciszy za apostrofami, aluzjami ciszy w retoryce czyli w tak zwanej doskonałości formalnej Oto poszukiwanie braku sensu w tym co sensu pełne i na odwrót A wszystko, co tak artystycznie staram się tu ująć przeciwne nie-artyzmowi i cała pełnia pusta Co napisałem zapisane między wierszami
Siedzisz w ogrodzie samotny z notatnikiem, kanapką, flaszką i fajką. Jest noc, ale taki spokój, że świeca płonie nie migocząc, rozsiewa nad stołem odblask chropawych desek i odbija się w butelce i szklance. Pociągasz łyk, przełykasz kęs, nabijasz i zapalasz swoją fajkę. Piszesz jedną linijkę albo dwie, robisz przerwę i medytujesz nad smugą zorzy wieczornej, … Czytaj dalej