Okręt miotany wiatrami Szedł jako tako wpośrzód nawałności, I podróżni z żeglarzami, Gdyby się byli trzymali w jedności, Oparliby się tej burzy; Lecz próżno: im bardziej niebo się chmurzy, Tym bardziej, zamiast czynienia, Zwłoki tylko i mówienia. Do żaglów… już skała bliska – Wołali tam i ówdzie rozsądni majtkowie – Źle się kierujem, fala nami … Przeczytaj wiersz
Gdzie huczne zwiedzając morze, Kupiec żaglem wiatry porze, Na wyspie jednej spokojnej Mieszkał naród znamienity, Naród od natury hojnej We wszystkie dary obfity, A nadto, w czym jest tak skąpym los srogi, Dał mu wolności dar drogi. Była to wyspa szczęśliwa! Lecz jak i w wolnych krajach często bywa, Kto zręcznie umiał ludowi dogodzić, Mógł … Przeczytaj wiersz
W zielonym, miłym gaiku Przy jasno-chłodnym strumyku, Na wierzchu dawnego dęba, Gdzie woda i żyr gotowy, Żyła nieszczęsna zięba Pod srogą przemocą sowy; Ale jakie biedne życie! Jęczała nieboga skrycie Nad rodu całego losem. Sowa coraz nowym ciosem Szkody jej srogie zadawa, Bez względu na ptasze prawa. Gwałty wszędzie rozpościera; Wszystko psuje i zabiera. Nieraz … Przeczytaj wiersz
Człowiek cnotliwy, lecz obciążon troski, Szedł wieczorem mimo wioski; Pies zaczął szczekać, a za nim tuż drugi, Wkrótce trzody wierne sługi, Z całej wsi kundle wypadłszy skwapliwie Wyć zaczęły przeraźliwie. Czemuż, ktoś się ich spytał, tak straszne szczekanie? Nie umiał odpowiedzieć żaden na pytanie, Żaden nie znał przyczyny, wszyscy wyli razem. Publicznych wrzasków to jest … Przeczytaj wiersz
W zamku jakiegoś pana Wojewody broiły szczury niesłychane szkody, tak, że gospodarz gniewem uniesiony, sprowadził kotów szwadrony, zalecając im, aby bez żadnej litości zjadały szkodliwych gości. Zgłodniałe koty zębami, pazury, rzuciły się… zapewne na szczury? Nie zgadłeś, na lepsze kąski, na sery, szynki, półgąski, a to widocznie nawet i nie skrycie… Aż Pan zawołał: bestje … Przeczytaj wiersz
W stawie, co raczej był wielkim jeziorem, tak, żeś nie ujrzał, gdzie jego początek, razu jednego we czwartek wieczorem łowiono ryby na piątek. Gdy jedni lądem ciągną, drudzy w łodzi i ciężka sieci do brzegu dochodzi, pan chciwy już się zdaleka wpatruje, co się też w matni znajduje? Było ryb wiele: tam karpie tuczone, liny, … Przeczytaj wiersz
W pośrodku pustyń Afryki, Gdzie mieszka ród zwierząt dziki, Lew, monarcha nad wszystkiemi, Pomiędzy tyle innemi, Którym swej łaski udziela, Za powiernika i za przyjaciela Małego pieska wybiera; I, gdy z słodyczą na niego poziera, Głosem, jak tylko lew może, łagodnym, „Stańże się — rzecze — względów moich godnym! (Mówią, Że ród piesków wierny) „Ty … Przeczytaj wiersz
Już księżyc krążył po lazurach czystych, Blask jego nad wód strumieniem Na ciemnych liściach buków rozłożystych Łagodnym migał promieniem. Marysia we śnie widzi Stasia swego, Jak gdyby tam był przytomnie, I słyszy głos ten z morza dalekiego: „Marysiu, nie płacz już po mnie!” Zrywa się, pyta: „Kto zuchwałym krokiem Chodzi tutaj nocną dobą?” Aż z … Przeczytaj wiersz
Raz, patrząc na mę Zosię, Gdy skronie wieńczyła kwiatem, Tyś jest — rzekłem — moim światem, Ty stanowisz o mym losie! Wzrok twój czuły lub okrutny: Jam szczęśliwy albo smutny. Gdyby mi wybierać dano, Czyli wolę skarby złote, Czyli mą Zosię kochaną, I jej wdzięki, i jej cnotę; Rzekłbym: weź złoto, kamienie, Ja wolę Zosi … Przeczytaj wiersz
Kiedy wszystko źle się dzieje, Kiedy nieufność, niezgody, Zniszczywszy wszystkich nadzieje, Zostawią rzeczy jak wprzódy W smutnym losów naszych względzie, Niech przynajmniej wolno będzie, Kiedy już prawda niemiła nikomu, Siedzącemu cicho w domu, Przed kochanymi współbracią Powiedzieć prawdę pod bajki postacią. Ogrodnik jeden rozsądny, Pracowity i porządny, Dostał po ojcu niedbałym Sad drzewy zawsząd okryty. … Przeczytaj wiersz
Było to rankiem pogodnego lata, Gdy się kwiaty i serca otwierają tłumem, Gdy niespodzianie ze dwóch końców świata, Miłość się zeszła z Rozumem. Kupidyn gadał o śnie, co miał wczora, Rozum rozmawiał o pięknej pogodzie, Czas był tak słodki, tak piękna dnia pora, Że poszli razem chodzić po ogrodzie. Chłopczyna biegał, latał z … Przeczytaj wiersz
Tchnąca przyjemną wonią, z majowym porankiem Przyszła wiosna, kwiecistym ozdobiona wiankiem; Przyszła wesoła, a gdy lube jej spojrzenie Wzbudza rozkosz i całe cieszy przyrodzenie, Gdy ziemia, przyodziana ozdobnemi szaty, Pyszni się nowem liściem i świeżymi kwiaty: Szczęśliwy, kto, nie znając ni smutku, ni męki, Wcsołem okiem patrzy na te lube wdzięki! Lecz ten co stracił … Przeczytaj wiersz