Sztuka rymotwórcza. Poema we czterech pieśniach PIEŚŃ PIERWSZA Co istotną jest cechą dobrego poety, Jakim mu trzeba torem bieżyć do swej mety, Czego szukać, a czego chronić się należy – To ja zamyślam śpiewać dla światła młodzieży, Guście, sędzio dzieł ludzkich, darze niebios drogi, Bez którego w ozdoby sam dowcip ubogi! Ty kieruj piórem moim, … Przeczytaj wiersz
Moja matuś, był tu Maciek i dał mi coś w nocy, Było krótkie, mięciusieńkie i bez żadnej mocy. Skorom tylko w rękę wzięła, tak się zaraz wzniosło, Że w dom by się nie zmieściło, gdyby przez noc rosło.
Oskarżyła przed sądem pachołka Prota O gwałt sobie zarządzony dzieweczka Dorota. „Trzeba było – rzekł sędzia – w takowym wypadku Gryźć, kłuć, drapać i zabić zuchwalca w ostatku.” „Prawda – odpowie owa – W złości takem zrobić gotowa, Ale, mości dobrodzieje, Nie mam siły, gdy się śmieję.”
….W głębinie metalowej wanny Będzie się ktoś piękniejszy kąpał od Dyjanny; Wzrok ma li tu gdzie przechód przez wypadłe sęki? O! gdyby tego ktosia widzieć można wdzięki… Gdy będzie tylu ozdób odjęta zasłona, Nie żal by się odważyć na los Akteona. Wodo szczęśliwa, wodo! gdybyś miała czucie…
Okręt miotany wiatrami Szedł jako tako wpośrzód nawałności, I podróżni z żeglarzami, Gdyby się byli trzymali w jedności, Oparliby się tej burzy; Lecz próżno: im bardziej niebo się chmurzy, Tym bardziej, zamiast czynienia, Zwłoki tylko i mówienia. Do żaglów… już skała bliska – Wołali tam i ówdzie rozsądni majtkowie – Źle się kierujem, fala nami … Przeczytaj wiersz
Gdzie huczne zwiedzając morze, Kupiec żaglem wiatry porze, Na wyspie jednej spokojnej Mieszkał naród znamienity, Naród od natury hojnej We wszystkie dary obfity, A nadto, w czym jest tak skąpym los srogi, Dał mu wolności dar drogi. Była to wyspa szczęśliwa! Lecz jak i w wolnych krajach często bywa, Kto zręcznie umiał ludowi dogodzić, Mógł … Przeczytaj wiersz
Człowiek cnotliwy, lecz obciążon troski, Szedł wieczorem mimo wioski; Pies zaczął szczekać, a za nim tuż drugi, Wkrótce trzody wierne sługi, Z całej wsi kundle wypadłszy skwapliwie Wyć zaczęły przeraźliwie. Czemuż, ktoś się ich spytał, tak straszne szczekanie? Nie umiał odpowiedzieć żaden na pytanie, Żaden nie znał przyczyny, wszyscy wyli razem. Publicznych wrzasków to jest … Przeczytaj wiersz
W zamku jakiegoś pana Wojewody broiły szczury niesłychane szkody, tak, że gospodarz gniewem uniesiony, sprowadził kotów szwadrony, zalecając im, aby bez żadnej litości zjadały szkodliwych gości. Zgłodniałe koty zębami, pazury, rzuciły się… zapewne na szczury? Nie zgadłeś, na lepsze kąski, na sery, szynki, półgąski, a to widocznie nawet i nie skrycie… Aż Pan zawołał: bestje … Przeczytaj wiersz
….En, quo discordia cives Perduxit miseros!.. Virgil. Małoż na tylu klęskach, ojczyzno strapiona, Które ci tysiąc sztychów topiąc wpośrzód łona I ostatnich już prawie kresów stawiać blisko, Podają na łup obcym i urągowisko? Małeżeś, przez twych synów dumę i niezgody, Dała zdumionéj na cię Europie dowody, Żeśmy prawie pod słońcem jedynym przykładem, Gdzie swoboda rozpustą, … Przeczytaj wiersz
DO STANISŁAWA MAŁACHOWSKIEGO, MARSZAŁKA SEJMU WIELKIEGO. Mężu zacny! w podróży twojej dla ojczyzny, Z trudów doczekawszy się szanownej siwizny, Nie dbasz na oset, który nawija się drogą, Co na to tylko rośnie, żeby ukłuć kogo. Podnieś oczy: oto ten wzgórek umajony Szlachetnym twym zabiegom miedzą naznaczony; Tam dla cię wiją śpiesznie na skronie święcone Córki … Przeczytaj wiersz
Pókiś mię z ostrym piórkiem nie przestawał gonić, Według praw przyrodzenia musiałem się bronić. Dziś, ludzkość tylko czując, już nie jestem srogi, Oszczędzam tego, co mi rzuca miecz pod nogi. Dłuższymi napaściami nie będziem się dręczyć: Późniejszy w kłótni, pierwszy pójdę cię obręczyć, A gdy nas między wyższych los malarzy sadzi, Żółć z czernidłem dla … Przeczytaj wiersz
Tchnąca przyjemną wonią, z majowym porankiem Przyszła wiosna, kwiecistym ozdobiona wiankiem; Przyszła wesoła, a gdy lube jej spojrzenie Wzbudza rozkosz i całe cieszy przyrodzenie, Gdy ziemia, przyodziana ozdobnemi szaty, Pyszni się nowem liściem i świeżymi kwiaty: Szczęśliwy, kto, nie znając ni smutku, ni męki, Wcsołem okiem patrzy na te lube wdzięki! Lecz ten co stracił … Przeczytaj wiersz
Już czas mroźny, już czas słotny, Co zamartwiał przyrodzenie, Zwalnia; widok śnieżny, błotny, Jędrne biorąc ukrzepienie, Wdzięczy nadzieje ku wiośnie, Pączki wschodzą, trawka rośnie. Orzeźwione ciepłem ptaszki Porę życia pozdrawiają, Zwierząt skoki i igraszki Przyszłą płodność oznaczają. Zewsząd radość, zewsząd pienie, Odmładza się przyrodzenie. Rolnik czuły idzie w pole, W pole potem swym skropione, Wraca … Przeczytaj wiersz
Kiedy zimno albo mglisto, komin najmilszy towarzysz, a przy nim marzy się. Był kałamarz, papier i pióro na pogotowiu, co się więc wymarzyło, to się i napisało. Stąd pochodzi, Michale, że co w wierszach marzą, Nigdy nie są kontenci i zawsze się skarżą? A choć je sława wielbi, której każdy łaknie, Niesyci zawżdy znajdą, że … Przeczytaj wiersz