Myślałam kiedyś, że szczęście to miłość: Najdroższy uśmiech śród lipowych kwiatów, Cienie na skroniach ku sobie schylonych, Czułość dla świata i błysk z poza światów. Teraz wiem dobrze, że szczęście to cisza, Mężna świadomość, że nic się nie ziści — Szczęście to biały i odludny pokój Z oknem wpatrzonem w chaos zwiędłych liści.
Nie wiem już co jest gładsze; fiołki czy twe ciało — Twoje ciało i fiołki pachną jednakowo — I nie wiem co szeleści tak cicho nad głową: Liście czy krótkie słowa, czułe i zuchwałe. Co musnęło mi oczy pieszczotą znikomą — Twoje ręce czy motyl, goniący motyla? Czy to ty skroń powoli nad mą skronią … Przeczytaj wiersz
Wiatr szuka wiatru po polu, wiatr goni wiatr przez równiny, Biegnie przez pola szerokie, trawom czupryny rozwiewa — W lasach przetrząsa konary, targa ramiona wierzbiny I nawołuje na szczytach i echem płacze i śpiewa. Sosna wyrosła na skale gałęź puszyście kołysze, W przestrzeń wyciąga jak rękę, wonią powtarza zaklęcia. Chciałaby w szeptach zielonych lęk samotności … Przeczytaj wiersz
Otom jest niby ziemia zorana cierpieniem, Natchnieniem męczennicy zapatrzona w wieczność, Ciężko nawznak złożona dławiącem brzemieniem, Słyszę krwi szeleszczącej twórczość niebezpieczną. Otom jest jak równina wezbrana strumieniem, Przecięta siecią tętnic i dopływów mlecznych. Oddycham żył spęczniałych bolesnem znużeniem Gleba pod jarzmem pracy trudnej i koniecznej. Tyle już krwawych plonów wydarto mi z łona, Owoców dni … Przeczytaj wiersz
Nie chodź nocą polami, najmilszy, bezemnie — Po polach mgła się włóczy, czeka na bezdrożach, Wiruje dzikim pląsem przez zagajnik ciemny — Szaty cienkie rozwiesza na przydrożnych brzozach. Nie chodź nocą łąkami — nie chodź sam, mój miły, Na łakąch pośrod kwiatów mógłbyś nocą zasnąć, Możeby ci się wtedy pod gwiazdami śniło, Że kwiaty jeszcze … Przeczytaj wiersz
Dzień symetrycznie kreślony w żelazną kratę rozkazów, Ciężkie prostackie buciory bioto zbierają i kurz, Ranki przecięte pobudką, noce miażdżone snu płazem… …w nieznanych, obcych ogrodach zieleń przesiania biel róż… Werbel zawarczy ponuro, głuchy jak turkot motoru, Miarowo zagra do taktu sznur kopyt sypkich jak grad, Wyruszą z chrzęstem rzemieni, z furkotem świętych kolorów… …przypadnie cicho … Przeczytaj wiersz
Najlepiej było leżeć na słońcu, na łące, Wezbranej świeżą wonią, w lipcowe poranki, Wchłaniać w płuca ziół zapach, wchłaniać w ciało słońce, Wśród drżących traw i szorstkiej, drobnej macierzanki. A na łące niebieskiej, sianej w lotne kwiaty, Rozmigotanej blaskiem, rozpachnionej latem, Toczą się białą wełną, mlecznem kłębowiskiem, Obłoki nieuchwytne, dalekie a bliskie. Leżeć, liczyć obłoki, … Przeczytaj wiersz
Pić światło, róże wdychać, rozgrzane i krwawe, Zataczać niby mucha oszalałe kręgi, Rzucać się w nurty łąki, na wilgotną trawę, Deptać ścieżek omszonych zaśniedziałe wstęgi. Patrzeć w niebo bez końca, do zawrotu głowy, Śledzić pochód obłoków, tańczące jaskółki, Głaskać szare owieczki i łaciate krowy, Złoty miód, złote masło kłaść na złote bułki. Zapach leśnych poziomek … Przeczytaj wiersz
W czerwcu ciężkie czereśnie napęczniałe treścią Zaledwie na gałęziach wygiętych się mieszczą. W zielonym zamszu liści, sczerniałe z gorąca, Pulsują krwią soczystą i zapachem słońca. Jak kokoszki obsiadłszy grządek wszystkie skrawki Tłoczą się rozłożyste, biodrzaste truskawki. A poziomki spłonione płodnością i latem, Błyszczą na jednym krzewie owocem i kwiatem. Miedziane pomidory i rozchwiane maki Łyskają … Przeczytaj wiersz