Poemat symfoniczny
Czemu śpią wody twojéj młodéj duszy? Czy burza na dnie ich lwięciem usnęła? Żadna się fala nie poruszy Choć po nich pogoń błyskawicy drgnęła… Tak cicha przestrzeń głębi twego ducha, Jak gdy ocean zaśnie szafirowy A piorun w sfer się muzykę zasłucha I nie przebudzi go, aż wiatr wschodowy… Niepytaj czemu… ty co wierzchem płyniesz … Przeczytaj wiersz