Król jegomość przetarł oczy, Jeszcze drzymie w puchów łożu, Już go tłumny dwór obskoczy, Jak Delfiny okręt w morzu, Kiedy burza niedaleko I chmur zgraje już się wleką…. Bonjour panie Senatorze Jak tam wieje dziś na dworze?… Czy pogoda proszę Ciebie? Ni jednéj chmurki na niebie! Słońce świeci w wspaniałości, Jak twarz króla Jegomości! — … Przeczytaj wiersz
W nurtach Elby i Sali, wśród dnieprowych wód fali Kto to słupy żelazne tam bije? I z za Karpat wyżyny po Bałtyku głębiny Czyje godła i znaki lśnią czyje? To Bolesław, mąż chrobry[1], ludów swoich pan dobry, Ale straszny na zdrajce i wrogi. Złączył braci Lechitów, i jak orzeł z błękitów, Precz daleko rozpuścił swe … Przeczytaj wiersz
Podróżnik wracający z starożytnej ziemi Rzekł do mnie: — Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy, Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu — Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce, Przetrwały rękę mistrza … Przeczytaj wiersz
Poemat liryczny. — Fragment. Maryi Zagórskiej Żonie Mej poświęcam. Vanitas vanitatum. Marność jest klątwą ziemi syna, A działem jego — nieświadomość, A losem jego dzieł — znikomość, A imię jego — proch i glina! Próżno się kusi wzlecieć duchem Z pyłu gdzie trawi go tęsknota; Próżno się zrywa i szamota Skowan glinianych pęt łańcuchem! Dnie … Przeczytaj wiersz
Czy ty pamiętasz droga, tego króla, Co na księżycu swe królestwo miał? Dziś mgła zmęczone me serce otula I wiatr jesienny wiele kwiatów zwiał. Lecz drzemie we mnie jeszcze ta złocistość, Z jaką zachodzi słońce w blasku łun I pozostała dawna serca czystość I miłość pierwszych wyśpiewanych strun. Bo chociaż kwiatów tyle czas spopielił, Coś … Przeczytaj wiersz
Ty śpisz, Zygmuncie, a twoi sąsiedzi Do twego domu goście przyjechali!… Ty śpisz, a czeladź przyjęciem się biedzi Tych, co cię czcili, co ci hołdowali!… Gorzkie wspomnienia, gdy szczęście przeminie! Czemuż i pamięć o nich nie zaginie! Nie zostawiłeś syna na stolicy Przez jakieś na nas Boga rozgniewanie, Któregoby wnuk dziś po swej granicy Rozrzucał … Przeczytaj wiersz
»Ja, mocarz, chory na mańję małości, Król, nie lubiący się otaczać świtą, W lichej szynkowni, gdzie lud, pijąc, pości, Chcę spędzić wieczór w ścisłem incognito. Szczerzej, jak tympan i bojowe trąby Gra tu pobudka chrypliwej pianoli. A ja — jakgdybym wstąpił w katakomby… Do kata! Nie wiem, co i czemu boli, Lecz tak mię boli, … Przeczytaj wiersz
I Wielkości! komu nazwę twą przydano, ten tęgich sił odżywia w sobie moce i duszą trwa, wielokroć powołaną, świecącą w długie narodowe noce; więc, choć jej świeży grób opłakiwano, przemoże Śmierć i trumien głaz zdruzgoce; powstanie z martwych na narodu czele w nieśmiertelności królować kościele.II W szkarłatach mię spowito w złotej trumnie i pochowano na … Przeczytaj wiersz
Tren żałobny na śmierć Bolesława Chrobrego Ludzie wszelkiej płci i wieku! Wszystkie stany, spieszcie! Pogrzeb króla Bolesława w bólu dziś obaczcie! Nad wielkiego męża zgonem ze mną w płacz uderzcie! Biadaż nam, o Bolesławie! Gdzież twa sława wielka? Gdzie twe męstwo? Kędy blask twój? Kędy moc twa wszelka? Jeno łzy ma dziś po tobie Polska-rodzicielka! … Przeczytaj wiersz
A czy godzi się spytać, najjaśniejszy panie? powiadają, a bardzo wielu takie zdanie, Iż królowie przyjaciół nigdy nie miewali. Więc czego owd dawni smutnie doznawali, Teraźniejsi doznają. Wstręt mam temu wierzyć. Choćby bowiem stąd tylko los monarchów mierzyć, Godni by użalenia bardziej niż zazdrości. Tron, prawda, miejsce zacne, pełne wspaniałości, Ale cóż i po tronie, … Przeczytaj wiersz
Im wyżej, tym widoczniej, chwale lub naganie Podpadają królowie, najjaśniejszy panie. Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka; Wielbi urząd, czci króla, lecz sądzi człowieka. Gdy więc ganię zdrożności i zdania mniej baczne, Pozwolisz, mości królu! że od ciebie zacznę. Jesteś królem, a czemu nie królewskim synem? To nie dobrze: krew pańska jest zaszczyt przed gminem. Kto … Przeczytaj wiersz
I Siedziałem – gdy to okropne zjawisko, przed którym wszyscy przysłonili oczy, wchodziło – biskup – ludu zbiegowisko; – ciżba wylękła ich ku drzwiom się tłoczy – ja patrzę – bo już miałem to przezwisko Śmiały – gdy cała ta procesja kroczy… lecz po cóż niosą chorągiew Anioła … jakby na walkę Piekła i Kościoła.. … Przeczytaj wiersz
Egzamin konkursowy na króla wypadł doskonale. Zgłosiła się pewna ilość królów i jeden kandydat na króla. Królem wybrano pewnego króla który miał zostać królem. Otrzymał dodatkowe punkty za pochodzenie spartańskie wychowanie i za uśmiech ujmujący wszystkich za szyję. Z historii odpowiadał ze świetnym wyczuciem milczenia. Obowiązkowy język okazał się jego własnym. Gdy mówił o sprawach … Przeczytaj wiersz
Bolesław, książę wsławiony, Z daru Boga narodzony, Modły świętego Idziego Przyczyną narodzin jego. W jaki sposób się to stało, Jeśli Bogu tak się zdało, Możemy wam opowiedzieć, Skoro chcecie o tym wiedzieć. Doniesiono raz rodzicom, Którym wciąż brakło dziedzica, By ze złota dali odlać, Co najrychlej ludzką postać. Niech ją poślą do świętego, Na intencję … Przeczytaj wiersz
Kto jedzie tak późno wśród nocnej zamieci? To ojciec z dziecięciem jak gdyby wiatr leci. Chłopczynę na ręku piastując najczulej, Ogrzewa oddechem, do piersi go tuli. „Mój synu, dlaczego twarz kryjesz we dłonie?” „Czy widzisz, mój ojcze? Król olszyn w tej stronie, Król olszyn w koronie, z ogonem jak żmija!” „To tylko, mój synu, mgła … Przeczytaj wiersz