Kot
Matce Bożek wschodu, gdzie z twarzy wschodzą bez wyrazu dwie krople oceanu – dojrzałe owoce wody, zastyga przy kominkach i trójkątną twarzą prowadzi sny puszyste w wilgotne ogrody. Przez kasztanowy zapach i jesienną wilgoć kołysze noc wysmukłą jakby widmo łowów i długo śpiewa pieśni nad zabitą wilgą wywołując upiory krążące nad głową. A potem ogień … Przeczytaj wiersz