— Zazdrosne są twe usta (— wywilgi wyśmiewne —) — motyle siebie zwodzą bławatom pokrewne — — zamiera sen — liść kona — przedziwność wyszła z lasu przeszła sto mil i cztery śladami bez popasu — …ogniska wypalone niczym niestarta skarga …i ta nad ziemią wydęta najpogardliwsza warga — — mroczna zadymko cudów! — drożyno … Przeczytaj wiersz
O niezaznana! — bezwolne Twe stopy wiodły Cię w wieczór pszczelny i lipcowy — poprzez zasieki i poprzez okopy szlak odnalazły dnia od spodu nowy. O nienazwana! — wątłe Twoje ręce z nagła osłabły nadmiernym brzemieniem białe i ufne, nieomal, dziecięce wionęły ku mnie melodią i cieniem. O niepojęta! — wąskie Twoje wargi, … Przeczytaj wiersz
Miła moja kładzie się spać, bardzo po nocy miłosnej zmęczona — — skośny zachód złoci się jak bursztyn, w którym słońce zadymione kona. Piszę wiersz ten… „może ci przeszkadzam — ? —” ach! przeciwnie! — dość z tymi rymami! — wiersz dokończę szczęśliwiej i lepiej na Twych wargach moimi wargami.
Upuściłaś odchodząc gałązką jodłową u progu mojej chaty; znalazłem ją rano i podniosłem skwapliwie, jakby dobre słowo, które żniwiarzom zbożnie na szczęście wołano. Wszystko mi przypomniała ta gałąź zielona jak kolęda, co wskrzesza dnie młodości zbiegłej — więc z dziecięcą radością wziąłem ją w ramiona dziękując progom, że ją przed wichrem ustrzegły. I tak mi … Przeczytaj wiersz
Piersi twe wonne zakwitły różowym głogiem — — usta me nieprzytomne są ogniem — Niezgonne twoje oczy mijają skosem widnokrąg — — ziemia spod nóg się toczy, mija słoneczny obrąb — Stoimy w pustce, samotni — ziemia daleko przed nami, — przemień mnie w gwiazdę! — dotknij serca wargami —
Cicha noc, świerszcze grają — powiew wiatru miękki — fosforycznieje w mroku dotyk Twojej ręki — Droga wiedzie pod górę — oto tu przy murze zalśniły Twoje oczy — dwie długie podróże — Spłoszonych powiek zalęk — i ta wiotkość dłoni! Szept bezgłośny: kto jesteś! — i —: kto mnie obroni? Stopa Twa, biały motyl, … Przeczytaj wiersz
Wieczorna mży godzina, kocur na dach się wspina — — słomą nakryty dach jak strach — jak strach — jak strach Księżyc za wiązem wschodzi, w sadzie czai się złodziej — żabi rechoce chór — — w kurniku zapiał kur — Wiedźma zaklina węża: Kto z czartem, ten zwycięża — — na zwiewny, nagły łów … Przeczytaj wiersz
Nasypem — pośród sosen — siejemy słowo po słowie — aż zdanie wyrosło rumiane o ogrze i o podkowie — Niepokojąca bladość zamgliła Twoje lico — krwią nagłą zapłonęła Twa wąska tajemnica. Drżą palce w zapleceniu, kochają się i pieszczą — słowo jak papier palony wiją się i szeleszczą. Modrzeją już przed nami pijane, chwiejne … Przeczytaj wiersz
Kto zły i przewrotny, ucieka w te pędy, a dobry się garnie pod skrzydła kolędy. Zaś Dzieciątko Boże leży cicho w żłobie, podnosi ku wszystkim dobre rączki obie. Błogosławi grani, szopce i kolędzie i temu domowi: „Niech wam dobrze będzie!” Błogosławi dzieciom na ich przyszłe drogi: „Ufajcie i wierzcie, a ja wam pomogę”.
Twoja głowa na mej nagiej piersi Twoje piersi w zaciszu mych rąk — słów szeptanych promienieją fale i skwitają wśród gwiaździstych łąk. Słowa brzęczą, słowa grają jak pszczoły ponad nami i dokoła nas — słońce skrzy się w zenicie, bez ruchu, a powietrze jest ciężkie jak gaz. Fiolet wyki łasi się pod chabrem, w czerwień … Przeczytaj wiersz