Gołębico, piękna moja,
Nie spoczywaj, nie spoczywaj!
To rosa nocy okrywa
I wargi, I oczy moje.
Wiatr wonny muzykę przędzie,
Która jak westchnienie spływa:
Nie spoczywaj, nie spoczywaj,
Gołębico, piękna moja!
Czekam pod drzewem cedrowym,
Siostro moja, miłośnico.
Dla piersi twej, gołębico,
Pierś moja dziś będzie łożem.
A blada rosa okrywa
Jak zasłona głowę moją.
Piękna moja, gołębico,
Nie spoczywaj, nie spoczywaj.
tłumaczenie Maciej Słomczyński
James JoyceDrogiemu przyjacielowi, Franciszkowi Fiszerowi, z pełnym wzruszenia uznaniem dla smutnych i wesołych cudów Jego cygańskiego żywota i ze szczerym zachwytem dla Jego wiecznie młodych uniesień i pomysłów metafizycznych. Pleć, pleciugo! — Na wzgórza południowym grzeju Siedział razu pewnego — Maciej przy Macieju. Do pierwszego Macieja…
Konie gradem bułanym rozdwoiły tętent – Nad strumieniem za siedmioma lasami myły pieniste ramiona boleściwe panny żalem zdjęte. Siedem tęcz w uszach miały, siedem zmierzchów nad rzęsą, nad strumieniem za siedmioma górami, za ciszą leśną. A w komnatach szklanego zamku o zamyślonych kolumnach więdły kwiaty…