I. Zaszumiały leśne knieje Rozhoworem drzew, Zaszumiały leśne knieje, W ciemnej gęstwie wichr szaleje I wzmaga swój wiew. Szumi, szumi rozszalały, Mchami siwy bór, Już rozbrzmiały drzew chorały, Szumi, szumi rozszalały Drzew potężny chór. Ciągnie wicher hen! po lesie, Drzew się wzmaga szum, Ciągnie wicher hen! po lesie, Szumy po gałęziach niesie, Echa tęsknych dum. … Przeczytaj wiersz
Wietrzno i pusto na brzegu twym, Wisło! Wietrzno — i pusto — i chłodno, jak w trunie… Nad ziemią, białą, niby trup w całunie, Jak całun jaki białe niebo zwisło, Las, mroźnym wichrem odarty z zieleni, Drzew się gałęźmi czerni, rosochaty, Jak dzika trzoda rogatych jeleni — I jęczy głośno zrabowanej szaty… Ol jakże lubo … Przeczytaj wiersz
(Inscenizacja wierszyka) Na sali w różnych punktach stoją drzewa (dzieci w wysokich zielonych czapeczkach i w zielonych sukienkach). Między drzewami kręcą się duszki leśne w lekkich, powiewnych, kolorowych sukienkach). DUSZKI: Ocknęły się ze snu drzewa… DRZEWA: (przeciągając się, chwiejąc ramionami) – Jak tam słonko? DUSZKI: – A przygrzewa. DRZEWA: A co z mrozem? DUSZKI: Odszedł … Przeczytaj wiersz