Małgorzata Hillar była polską poetką, eseistką i autorką utworów o charakterze feministycznym. Urodziła się 19 sierpnia 1926 roku w Piesienicy, zmarła 30 maja 1995 roku w Warszawie. Studiowała i ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim.
Małgorzata Hillar zadebiutowała jako poetka w 1955 roku, publikując wiersz Słowa w czasopiśmie Nowa Kultura. Jej pierwszy tom poetycki, Gliniany dzbanek, ukazał się w 1957 roku. Wiersze publikowała także na łamach Przedpola, Twórczości i Zwierciadła. W 1959 roku została członkinią Związku Literatów Polskich.
Debiutując tomikiem poetyckim Gliniany dzbanek, zwróciła uwagę krytyków dzięki prostocie języka, szczerości i emocjonalnej głębi. Jej poezja często koncentrowała się na tematyce kobiecej, relacjach międzyludzkich, miłości, samotności oraz codziennych doświadczeniach kobiet. Twórczość Hillar bywała porównywana do poezji Haliny Poświatowskiej i Anny Świrszczyńskiej ze względu na wrażliwość oraz silny, osobisty ton.
W latach 60. i 70. opublikowała kolejne tomiki poetyckie, takie jak Prośba do macierzanki (1959), Krople słońca (1961), Czekanie na Dawida (1967), Poezje (1972). Ostatni tom poetycki Gotowość do zmartwychwstania wydała w 1995 roku.
Jej wiersze cieszyły się popularnością, a niektóre, jak My, kobiety, stały się ikonami polskiej poezji feministycznej. Hillar poruszała w nich kwestie tożsamości kobiet, ich marzeń, rozczarowań i roli społecznej. Jej twórczość, choć w okresie PRL-u nieco marginalizowana, zyskała ponowne zainteresowanie w latach późniejszych. Wiersze Hillar były tłumaczone na różne języki i znalazły się w wielu antologiach poezji polskiej.
Dni są powolne jak rude mrówki niosące na grzbiecie upalny ciężar lata Nisko nad ziemią pali się fioletowym płomieniem macierzanka Z czołem przyciśniętym do niej proszę Nie przekwitaj jeszcze Już niedługo on powróci i wśród twoich gorących kwiatów poda mi wargami rozkołysany świat
Idzie ulicą jakby tańczyła na baletowym popisie Uśmiecha się do dziecka w wózku do wróbla który stracił ogon Te kropki na sukience myśli mają kolor jego oczu Od rana powtarza najmilsze imię i wychodzi z domu w jednej pończosze
Mówił Twoja skóra delikatny puch pisklęcia Złote mlecze moich zmroków Źródło nocy źródło ognia Twoja skóra śpiewająca w moich dłoniach Chciałbym ją zedrzeć z ciebie żeby nie widzieć jak się w nią zawijasz szczelnie jak się w niej ukrywasz
Mieszkasz we mnie jak w zamkniętym koszu do którego nie mogę zajrzeć a przecież to ja pozwoliłam ci tam zamieszkać Stałeś się niezależny i nieustępliwy Proszę Wyprowadź się ciasno mi z tobą Zostajesz wbrew mojej woli Rozpychasz mnie małymi piętami małymi łokciami Zamieniasz bez mojej zgody bez mojego udziału w pękatą butlę W nocy z … Przeczytaj wiersz
Kiedy wspomnę pieszczotę twych rąk nie jestem już dziewczyną która spokojnie czesze włosy ustawia gliniane garnki na sosnowej półce Bezradna czuję jak płomienie twoich palców zapalają szyję ramiona Staję tak czasem w środku dnia na białej ulicy i zakrywam ręka usta Nie mogę przecież krzyczeć
Zziębnięci pod przydrożną kapliczką w noc kiedy fiołki z zimna dygocą zawijali się szczelnie ciepłem swoich ramion Wiatr strącał im na głowy gwiazdy które osiadały we włosach jak szron Zazdrościli Matce Boskiej patrzyła słuchała wyszła z kapliczki iść im ze sobą kazała poszli prze rowy kaczeńców żółtych pełne przez płoty z księżycowego drutu nad zielony … Przeczytaj wiersz
Pocałunki ukryte w granatowym krzaku w koszu deszczu Cicho Ktoś idzie Serce Ciemnej Bramy Zmiłuj się nad nimi Pocałunki krople słońca nieskończoność pachnie macierzanką Pocałunki gorące skrzydło ognia im uległe powietrze noc dzień Poza nimi nie ma ani ziemi ani nieba ani samotności Pocałunki puch topoli Śpij spokojnie Jestem z tobą Będę z tobą gdy … Przeczytaj wiersz
Twoje ręce bezpieczna kryjówka dla mojej głowy schronisko przed ciemnością rozścielające ciepłą pościel podające dzban z gorącym mlekiem pożądania Twoje ręce pełne żaru przynoszące słońce żółtą dynię w nich dojrzewają winogrona moich piersi Twoje ręce ciepłe gniazdo dla zmarzniętych stóp lampa czuwająca w nocy złota miska czułości im powolne moje ciało Twoje ręce przeprowadzające przez … Przeczytaj wiersz
Myślałam wreszcie będę mówić Tyle się we mnie słów zebrało Tyle słów dojrzałych i twardych jak ziarnka żyta cierpkich jak gruszki polne aksamitnych jak pszczoły Myślałam dam ci moje słowa cóż z nimi zrobisz ale kiedy otworzyłam usta zamknąłeś je swoimi wargami Cofnęły się słowa moje schowały się we mnie jak ptaki lękliwe Teraz już … Przeczytaj wiersz
My z drugiej połowy XX wieku rozbijający atomy zdobywcy księżyca wstydzimy się miękkich gestów czułych spojrzeń ciepłych uśmiechów Kiedy cierpimy wykrzywiamy lekceważąco wargi Kiedy przychodzi miłość wzruszamy pogardliwie ramionami Silni cyniczni z ironicznie zmrużonymi oczami Dopiero późną nocą przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce umieramy z miłości