Wesołą nowinę, bracia słuchajcie,
Niebieską Dziecinę ze mną witajcie.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Bogu chwałę wznoszą na wysokości,
pokój ludziom głoszą duchy światłości.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Panna nam powiła Boskie Dzieciątko,
pokłonem uczciła to Niemowlątko.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Którego zrodziła, Bogiem uznała,
i Panną, jak była, Panną została.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Królowie na wschodzie już to poznali
i w Judzkim narodzie szukać jechali.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Gwiazda najśliczniejsza ich oświeciła,
do szopy w Betlejem zaprowadziła.
Jak miła ta nowina!
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Mów, gdzie jest ta Dziecina?
Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
Znaleźli to Dziecię i Matkę Jego.
Tam idźcie, znajdziecie Syna Bożego!
Jak miła ta nowina!
Już wiemy, gdzie Dziecina.
Wszyscy tam pobieżymy i ujrzymy.
Już wiemy, gdzie Dziecina.
Wszyscy tam pobieżymy i ujrzymy.