Średniowieczna poezja świecka
Dawnom zwiedził cudze strony: Czechy, Włochy i Morawy; Potrawiłem jimienia wiele, Szukajęcy sobie miłej – Nie nalazłem aliż ninie. Nalazłem ją k swej lubości, Chcę rad służyć Jej Miłości Do mego skonania wiernie, By raczyła wiedzieć pewnie, Na wszelki czas, w nocy i we dnie. Służba moja ustawiczna Twej Miłości, panno śliczna! Ze mną nie … Przeczytaj wiersz
Wariant pochodzący z kodeksu Jana ze Słupcy Nie wybieraj, junochu, junochy z cudnyma oczyma, Ale słuchaj, jestli dobra jest, cichyma uchoma. Poradzaj sie, junochu, Byś na lato nie został bez grochu. Nie patrz, iżeć po liczku rumiona, Ale patrzaj, być była domowa. Wariant pochodzący z Kodeksu świętokrzyskiego Nie wybiraj, junochu, oczyma, Ale słuchaj cichyma … Przeczytaj wiersz
Dusza z cieła wylecieła, Na zielone łące stałe. Stawszy, silno, barzo rzewno zapłekałe. K nie przyszedł Święty Piotr a rzeknęcy: Czemu, duszo, rzewno płaczesz? Ona rzekłe: Nie wola mi rzewno płakać, A ja nie wiem, kam sie podzieć. Rzekł święty Piotr je: Podzi, duszo moje miła! Powiedę cie do rejskiego, Do krolestwe niebieskiego. Do ktorego … Przeczytaj wiersz
„Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” (Dialog mistrza Polikarpa ze Śmiercią) to średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, którego głównym tematem jest spotkanie człowieka ze Śmiercią. To najobszerniejszy znany polski wiersz pochodzący ze średniowiecza. Niemal 80% z około 500 wersów została napisana wierszem ośmiozgłoskowym. Rękopis dialogu został zapisany około 1463 roku w należącym do Mikołaja z Mirzyńca kodeksie. … Przeczytaj wiersz
Wiersz słoty: O zachowaniu się przy stole Gospodnie, da mi to wiedzieć, Bych mogł o tem cso powiedzieć, O chlebowem stole. Zgarnie na się wszytko pole, Cso w stodole i w tobole, Csole się na niwie zwięże, To wszytko na stole lęże. Przetoć stoł wieliki świeboda: Staje na nim piwo i woda, I k temu … Przeczytaj wiersz
[…] A gdy zaszło tak wspaniałe słońce, ciemności okryły ziemię i ludzi ogarnęło zamroczenie, iż wszystkim całkowicie żal owładnął. Ci zaś, do których wieść o tak nagłym nieszczęściu nie mogła dojść tak szybko, mimo wszystko oddają się radości. Tak więc pomieszał się żal z radością, a ona takim sposobem się skarży, iż żal ją porwał … Przeczytaj wiersz
O, Krakowie sławny nasz! Zgodność ludu twego znasz, Kler nadzwyczaj liczny masz, Statkiem zdobna męska twarz, Matkom zawsze dzieci dasz, Panny dzierżą cnoty straż, Dóbr obfitość stroi cię. Czyste zdroje cię zraszają, Mosty brzegi rzek spajają, Wzgórza straż jak wał ci dają. Tu występni przepadają, Prawi dary otrzymają. Królowie w koronach stają Wdzięczną łaską zdobiąc … Przeczytaj wiersz
A. Ach! Moj smętku, ma żałości! Nie mogę się dowiedzieci, Gdzie mam pirwy nocleg mieci, Gdy dusza z ciała wyleci. B. Byłżem z młodości w rozkoszy Nie uznałem swojej duszy, Już stękam, już mi umrzeci, Dusza nie wie, gdzie się dzieci. C. Com miał jimienia na dworze, Com miał w skrzyni i w komorze, To … Przeczytaj wiersz
Chytrze bydlą z pany kmiecie, Wiele sie w jich siercu plecie. Gdy dzień panu robić mają, Częstokroć odpoczywają. A robią silno obłudnie: Jedwo wynidą pod południe, A na drodze postawają, Rzekomo pługi oprawiają; Żelazną wić doma słoży, A drzewianą na pług włoży; Wprzągają chory dobytek, Chcąc zlechmanić ten dzień wszytek — Bo umyślnie na to … Przeczytaj wiersz
Bolesław, książę wsławiony, Z daru Boga narodzony, Modły świętego Idziego Przyczyną narodzin jego. W jaki sposób się to stało, Jeśli Bogu tak się zdało, Możemy wam opowiedzieć, Skoro chcecie o tym wiedzieć. Doniesiono raz rodzicom, Którym wciąż brakło dziedzica, By ze złota dali odlać, Co najrychlej ludzką postać. Niech ją poślą do świętego, Na intencję … Przeczytaj wiersz