Dusza z ciała wyleciała

Ernest Bryll

Dusza z ciała wyleciała
Na łące nas czekała

Długie było czekanie
Jesień przeszła jak zamieć

Lodem zaszklone
Lewady zielone

Jeszcze może na wiosnę
Albo przed żniwami
Żałośnie przykuśtykamy
Gęby odrapane
Nogi w ranach
Na plecach tobół wszystkiego
Co się zrobiło złego

Nie będzie już czekania
Ostatnia zamyka się brama

Bez tchu. O suchym pysku
Pognamy krwawym ścierniskiem

Twoja ocena

AutorErnest Bryll

Topielec

W zwiewnych nurtach kostrzewy, na leśnej polanie, Gdzie sil las upodabnia łące niespodzianie, Leżą zwłoki wędrowca, zbędne sobie zwłoki. Przewędrował świat cały z obłoków w obłoki, Aż nagle w niecierpliwej…

Śmierć

Nie ma żadnej różnicy między życiem a śmiercią. Stałem dzisiaj w słonecznej ciszy, nic się nie działo: tylko bezgłośne procesy zachodzące w przyrodzie, mrowienie się trway, powolne więdnięcie kwiatów, oddech…

Wierszyk z materaca

Ktoś (?) dał mi lekkość w kreśleniu wierszy ze stołu stojącego w rogu pamięci (z jej fragmentów zrobiłem dla ciebie latawiec), bo używam pamięci jak narzędzi wobec części (mnie? w…

wiersze dla dzieci • wiersze o miłości • wiersze Wisławy Szymborskiej • wiersze Jana Brzechwy • wiersze K.K. Baczyńskiego • wiersze Juliana Tuwima • wiersze Marii Konopnickiej • wiersze o śmierci