Pani jeziora
PIEŚŃ PIERWSZA. ŁOWY. Arfo północna! długo w mroku zapomnienia Nad źródłem San-Fillanu zwieszona z gałęzi! Wiatr chyba z gór rodzinnych zbudzi twoje brzmienia, Nim bluszcz zawistny pnąc się po strón twych nawięzi Ujmie każdą, i w pętach milczenia uwięzi. Arfo bardów! czyż głos twój nie zasłynie szerzéj, Jak cichy szelest liści albo szmer strumienia? Nigdyż … Przeczytaj wiersz