Moje tchnienie nie woń, Nie gwiazdy mi skroń Jaśniejącym obwiodły kołem. Mój oddech siarczysty, Mój wieniec ognisty, A przecież jam jest aniołem! Nie anioł, co leci, W pieluchach mdłe dzieci Rajskimi snami koleba; Sieje miłość, zgodę, Wiąże serca młode, I dusze unosi do nieba. Jam anioł niszczyciel! Jam anioł czyściciel! … Przeczytaj wiersz
Nikt nie wie w świecie całym, że w zimnym śniegu białym ogień mieścić się może. Niedawno Julja miła śniegiem we mnie rzuciła, a śnieg — jak ogień gorze… Cóż od śniegu i lodu więcej ma w sobie chłodu? Tak wszyscy powiadali. A tu od śnieżnej kuli rzuconej ręką Julii serce się moje pali. Gdzież dziś … Przeczytaj wiersz
Mętny Niemen i płowy, Krętym wężem się toczy — Bóg ci sprzyjaj, czółnowy! Płyń wesoły, ochoczy. Lecz on trwożną ma postać, Prosty człowiek — wiadomo. Och! gdyby mnie się dostać Na płaszczyznę ruchomą! Gdyby łodzi dać wolę I bez steru, bez wiosła, Płynąć w mętnym żywiole, Gdzieby woda zaniosła! Między fale mienione Puścić czółen jak … Przeczytaj wiersz
Część 1 I Posępny demon, duch wygnania, Wolno nad ziemią leciał grzeszną; Przed nim tłum wspomnień się wyłaniał Z tych dni zapadłych w noc bezkresną, Tych dni, gdy jak cherubin czysty Jaśniał na wszystkie strony świata, Kiedy kometa, ptak ognisty, Mijając lotem promienistym, Jeszcze witała go jak brata; Gdy w toń niebiosów zasłuchany, Patrzył przez … Przeczytaj wiersz
Jak te żywioły krzepną! — Światło księżyca, kredowa skała W której szczelinie leżymy Plecami do siebie. Słyszę jak sowa Krzyczy w zimnym kolorze indygo. Groźne samogłoski wstępują w me serce. Dziecko w białym łóżeczku przewraca się i wzdycha Teraz otwiera szeroko usta. Twarzyczkę ma wyrytą w bolesnym czerwonym drzewie. A oto gwiazdy — twarde, nieustępliwe. … Przeczytaj wiersz