5/5 - (1 głosów)

DO ŚLICZNOTKI

Choć bigot z pasją nas bezcześci Piętnując nasz nieprawy związek, Choć ludzie plotą w głos, że jest ci Obcy rodzinny obowiązek, Nie zniżam przed bóstwami lotu, Nie zginam kolan w uległości, jak – ty nie widząc w nich przedmiotu Wielkiego gniewu czy miłości. Jak ty – z wesela pełnym sercem, nad sobą nie uznaję pana, … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Pierwsza miłość

Już w dzieciństwie tęsknotę miłości upojną Zaczynałem poznawać duszą niespokojną: Na miękkiej snu pościeli w nieprzespane noce, Gdy pod ikoną słabe światełko migoce, Wyobraźnią, niejasnym przeczuciem trapiony, Mój umysł powierzałem wizjom niezwalczonym. Widziałem twarz kobiecą – jak lód mroźne tchnienie, I oczy – dotąd w sercu żyje ich spojrzenie; Od przestępstw, jak sumienie, chroni moją … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

DEMON

Część 1 I Posępny demon, duch wygnania, Wolno nad ziemią leciał grzeszną; Przed nim tłum wspomnień się wyłaniał Z tych dni zapadłych w noc bezkresną, Tych dni, gdy jak cherubin czysty Jaśniał na wszystkie strony świata, Kiedy kometa, ptak ognisty, Mijając lotem promienistym, Jeszcze witała go jak brata; Gdy w toń niebiosów zasłuchany, Patrzył przez … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

DEDYKACJA

Nie pogardź moim lichym darem, Choć dałem wyraz nieudolny Nieujarzmionym serca żarom – Porywom buntu duszy wolnej. O! nie dla świata to pisałem – On do uniesień niezbyt skory. Nie! Ja nie jemu przyrzekałem Umiłowane swe utwory. Wiem, że to świata nie obchodzi, Czy duch jest w smutku pogrążony, Czy myśl pogodna dźwieki rodzi, Kiedy … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

PIEŚŃ ROSYJSKA

Śnieg wali, ziemię w puch odziewa… Czemu sie boi czarnobrewa Z ganeczka zejść I wody znieść? Jak popa pogrzebowa pieśń Łka zamieć zasypując wieś, Narzeka, A pod wrotami kundel zły Gryzie swój łańcuch, szczerzy kły I szczeka… Lecz nie zawiei płacz pogrzebny Ni wycia psiego głos wróżebny, Ni wichru jęk Budza w niej lęk. Jej … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

USPRAWIEDLIWIENIE

Gdy twój przyjaciel miast imienia, Którego sławie tłum zazdrości, Same zostawi mu wspomnienia O błędach swoich namiętności I cichym snem się w ziemi zdrzemie To serce, w którym krew kipiała, Gdzie tak szalenie, tak daremnie Miłość z wrogością się zmagała, Kiedy przez ogół potępiona, Pochylisz głowę swą milcząco I tłum orzeknie, żeś zhańbiona Miłością, grzechu … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Demon: powieść wschodnia

I. Posępny Demon, duch wygnania, Nad grzesznym ziemskim globem mknie. I często, błądząc w tych otchłaniach, Wspomina dawne szczęsne dnie. Te dnie, gdy w czasie dobrym, innym, W podwojach świata błyszczał on Niewinnym, czystym cherubinem, Kiedy kometa w biegu płynnym Uśmiechnąć się lubiła doń, Kiedy przez mgieł przejrzyste ściany – Gdy wpadł w poznania chciwy … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Arfa

I Gdy grób mój darni okryją zielenie I krótkie życie moje już przeminie, W twej wyobraźni będę tylko cieniem I ust twych szeptem o wspomnień godzinie. Gdy o mnie głuche zapadnie milczenie Śród ucztujących przyjaciół przy winie, Wtedy ty w ręce swe weź arfę prostą, Co była marzeń mych i moją siostrą. II I w … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Anioł śmierci

Kraino cudna, Wschodzie złoty, Kraino czarów, namiętności, Gdzie róż ogrody, ziem klejnoty, Prócz szczęścia wszystko w obfitości, Gdzie fale w rzekach płyną czystsze Obłoki niebios uroczystsze, Wspanialej wieczór dogorywa, Świat cały piękność ta okrywa I otaczają te uroki, Gdy duszy ludzi piętnem skazy Nie splugawiły złe wyroki. Ja kocham, Wschodzie, twe obrazy! Kto ciebie znał, … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

WDZIĘCZNOŚĆ

Za wszytsko, wszytsko składam tobie dzieki: Za gorycz łez, za pocałunków jady, Za utajone namiętności męki, Za zemstę wrogów i przyjaciół zdrady, Za każdy w pustce roztrwoniony poryw, Za wszystkie w życiu złudy, omamienia, Lecz jedno spraw: bym tobie od tej pory Niedługo już zanosił dziękczynienia.


Michaił Lermontow

WIECZOREM PO DESZCZU

Patrzę przez okno. Zmierzch zwolna zapada. Już pożegnalny blask na kolumnadach, Kominach, krzyżach, kopułach złoconych Świeci, odbłyska w oczach zachwyconych I rąbek chmury po zachodniej stronie Jak fantastyczny wąż na niebie płonie, I wiatr, przez sady przebiegając żwawy, Lekko kołysze żdźbła zmoczonej trawy… Oto dojrzałem kwiat w głębi ogrodu, Jak uronioną perłę z krain Wschodu. … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Żagiel

Samotny żagiel na przestworzu Bieleje wśród błękitu fal. Co wypatruje on na morzu? Czemu od stron swych pędzi w dal? Wiatr świszcze, w górę pną się fale I skrzypią reje, maszt się gnie, A on nie szuka szczęścia wcale I nie od szczęścia w oddal mknie. Pod nim świetlista wody grzywa, Nad nim złocisty promień … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Gwiazdka

Samotna w niebie Gwiazdka się pali, Wabi do siebie Mój umysł z dali; Mkną do niej w gości Sny moje z ziemi, Bo blask radości Z wysoka śle mi ! Blask ten widziałem W żrenic spojrzeniu, Które kochałem Wbrew przeznaczeniu; Dla cierpień były Najsłodszym lekiem, A blaskiem lśniły Równie dalekim. Sen oczy kleił, Lecz nie … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Nie ,ja nie ciebie kocham tak szalenie

Nie ,ja nie ciebie kocham tak szalenie, Nie dla mnie blaski piękna twego płoną: Miłuję w tobie dawne me cierpienie I moją młodość dawno utraconą. Kiedy na ciebie spoglądam czasami I gdy zaglądam głęboko w twe oczy, Tajemna wtedy rozmowa się toczy, Ale nie z sobą mówimy sercami. Rozmawiam z lubą młodych dni szczęśliwych, W … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

ŻEBRAK

U wrót klasztoru świętobliwych Stał błagający o jałmużnę Żebrak, wyschnięty, ledwo żywy Od głodu i nadziei próżnej. Wzrok jego zdradzał żywą mękę, A jego wyciągnięte ramię O chleb prosiło. Lecz ktoś w rękę Włożył mu zamiast chleba kamień. Tak o uczucia twe łaskawsze Błagałem w gorzkich łzach tęsknoty, Tak oszukałaś, już na zawsze, Najlepszą część … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Na ostrogi srebrne patrzę

Na ostrogi srebrne patrzę I w zadumie trwam głębokiej: Drżę o ciebie, mój latawcze, Drżę, mój koniu, o twe boki. Pradziadowie ich nie znali I, tratując stepów szlaki, Nahajami popędzali Niepokorne swe rumaki. Nastał jednak wiek oświaty: Zamiast grubych obyczajów Wprowadzono świeżej daty Wynalazki z obcych krajów. Dzisiaj karmią, honorują, Cenią grzbiet, na którym siedzą… … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Posłuchaj: gdy los nam porzucić pozwoli

Posłuchaj: gdy los nam porzucić pozwoli Ten świat, gdzie tak duszą stygniemy powoli, Być może w krainie, gdzie kłamstwo nie znane, Ty będziesz aniołem, ja będę szatanem! Przysięgnij, że raju szczęśliwość porzucisz I że do dawnego kochanka powrócisz! Wygnaniec skazany przez los na zatratę, Niech będzie ci rajem, a ty mi wszechświatem.


Michaił Lermontow

ZZA GROBU

Choć bryła ziemi przywaliła Mnie w ciemnym grobie, To dusza moja zawsze, miła, Będzie przy tobie. Miłość i w grobie nie oszczędzi Mi ślepych wzruszeń, O tobie w kraju niepamięci Pamiętać muszę. Kiedy żegnała ziemskie słońce Ma dusza niema, Kładłem nadzieję mą w rozłące – Rozłąki nie ma. Ujrzałem piekno duchów czystych I zapłakałem, Twarzy … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Jak niebo wzrok twój rozświetlony

Jak niebo wzrok twój rozświetlony Błękitem lśni pogody, Jak pocałunek słodko dzwoni I cichnie głos twój młody. Za jeden dźwięk czarownej mowy, Spojrzenie jedno twoje Gruziński bułat dam stalowy, Młodzieńcze oddam boje. I on czasami błyśnie pięknie, I jeszcze piękniej dzwoni, Dreszcz duszę przejmie, gdy on brzeknie, I w żyłach krew zapłonie. Lecz dni mych … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Głupiej piękności

Czy chcesz skosz­to­wać mego wina? – Amor mnie w pew­nej spy­tał chwi­li. Choć nie spra­gnio­ny (to rzecz inna!), Jam ku­bek aż do dna wy­chy­lił. Dzi­siaj na próż­no bym się sta­rał Zwil­żyć pło­ną­ce swo­je usta, Bo na­mięt­ne­go pły­nu cza­ra Jest tak jak gło­wa two­ja – pu­sta.


Michaił Lermontow