Sen płynny, światło słyszalne, żywiołem w zmysłach rozlane. Duch, który z piasku palmę wyprowadza pod obłoki same. Wątek niedocieczony w czasie bez przestrzeni — pozamaterialną istotą stworzony, nie rzucającą cieni. Sam nagi sens, obnażone sedno, ostateczna racja wszystkich rzeczy — to właśnie jedyne jedno za trudne na rozum człowieczy. Niedotykalne poruszy religia czysta, muzyka, wewnętrzny … Przeczytaj wiersz
Rozbita harfa monarchy psalmisty, Wodza nad męże, niebiosom miłego, Przez zdrój muzyki łez święcona czysty Co wlała w nią boskie tchnienie ducha swego; O płaczcie! płaczcie, niech z oczu łzy biega. Ona, żelazne zmiękczając natury, Budziła dotąd nieznane w nich cnoty; Gdzie słuch nieczuły lub duch zimny, który Nie wrzał z nią ogniem, nie odczuł … Przeczytaj wiersz
Gdy tamborino W noc dźwięki płyną Pijany tańcząc w barze Za wachlarzem Kryję twarz Wiesz, że tu jestem Lecz żadnym gestem Nie dajesz poznać wokół Że od roku Już mnie znasz Pod baru oknem Z gitarą moknę Uparcie struny trącam Ty milcząca Tańczysz tam Lecz serce twe Jak tamborino tłucze się Ty się tylko kryjesz … Przeczytaj wiersz
Słuchaliśmy długo muzyki – trochę Bacha, trochę smutnego Schuberta. Przez moment słuchaliśmy milczenia. Na ulicy szalała zawieja, wiatr przyciskał do murów swoją siną twarz. Umarli ścigali się na sankach i rzucali śnieżkami w nasze okna.
Jeżeli kiedyś wspomnisz mnie gdzieś w obcym kraju – choć ta fraza to ledwie wymysł mój, a nie proroctwo, skutkiem więc wyrazu twych oczu uzbrojonych w łzy nie można mówić o tym: daty tą wędką z toni nawet ty nie wydobędziesz łatwo – zatem zza siedmiu gór, lasów i zza mórz w formie epilogu tylko … Przeczytaj wiersz
lód skuł zwrotnicę i koła tramwaju worały się w zamarzniętą ziemię obok torów i musiałem obchodzić piechotą przez Azory i nie paliły się lampy na wiadukcie i ciemność wsysała w siebie dźwięk – pociąg przetoczył się bezszelestnie jak ćma, blisko, prawie poczułem jak ociera mi się o skórę i jeszcze śniło mi się że zasnąłem … Przeczytaj wiersz