Wyspa

przez

Jon Fosse

wyspa wyłania się z mroku
sunie ku nam
stanowcza
ale i spokojna
spokojna i dumna
jak tylko wyspa potrafi
tak stara jak ta
przygląda się nam
namyśla się
nim zastygnie w bezruchu
bezgłośnie
tak cicho
jak tylko wyspa potrafi
być cicho

tłumaczenie Alicja Rosé

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Jon Fosse

Wiersze popularnych poetów

Wiecznie to samo

Wiecznie ta sama płynie zjawisk fala I wciąż obrazy odnawia te same – Wiecznie jutrzenka swe ognie zapala, Z mgieł purpurowych tworząc słońcu bramę. Wiecznie te same czary wiosna niesie:…

Mur

Stałem na Wielkim Murze w październikowym wietrze. Kamień miał zmarszczki jak twarze starców. Niebo na wskroś było zamiecione przez wichurę. Krzewy szarpały się i wyrywały z korzeni. Drogi ciągnęły się…

podchody ze zgubioną kredą

najpierw skrzypce, zaraz potem wchodzi ojciec. kładzie mi rękę na głowie i mówi: brawo, tak dalej, masz być porządnym człowiekiem. a ja się golę i patrzę w lustro widząc tam…