Wyspa

przez

Jon Fosse

wyspa wyłania się z mroku
sunie ku nam
stanowcza
ale i spokojna
spokojna i dumna
jak tylko wyspa potrafi
tak stara jak ta
przygląda się nam
namyśla się
nim zastygnie w bezruchu
bezgłośnie
tak cicho
jak tylko wyspa potrafi
być cicho

tłumaczenie Alicja Rosé

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Kamień do kamienia I

Jon Fosse

Wiersze popularnych poetów

Wczorajszemu

Ufałeś: na niebo jak na strunę miękko złożysz dłoń, muzykę podasz ustom, utoczysz dotknięciem, łukiem wiersza wysokie księżycowe tło wprowadzisz w bezmiar dolin – Modlitwę nocnych cieni rozwiesisz jak więcierz na słodkich oczach dziewann i szumach topolich. Ufałeś: trzepot ptaków rozsiejesz ziarnisty, rozległą piersią ujmiesz…

Telefoniczna sekretarka

Liśćmi dławi się wiatr. Jesienny bębenek deszczu. Ostatni zbieg przebiega na moją stronę. Pukam w ciemność. Mokrą ręką popycham bramę. Klucz sojusznik wieczoru przekręca się w zamku. Czeka na mnie telefoniczna sekretarka. Spuszczony ze smyczy głos.

Szmaciana

Oni ci wmówią że Jesteś po prostu zła Płaszcz tchórzem podszyty masz By wiać Oni założą że Ciemnotą jesteś ty Więc w masie zatopią cię Jak nic Oni przyłożą ci Chłodem zimnych zdań A nóż w plecy wbiją gdy Nie tak Pozwól że schowam cię…