(W dzień jego konsekracyi) Dotąd cię, cny prałacie, wzorze cnót jedyny, Kościół z ojczyzną liczył miedzy wdzięczne syny; Lecz już oto dziś jedna w pierwszéj mieści radzie, Drugi w poczet pasterzów znakomity kładzie. Już oto przed ołtarzem, nowy Aaronie, Stawasz, świetną infułą uwieńczywszy skronie; Błogosławiąc uprzejmie lud, ze wszelkiéj strony Na tak wspaniały widok chętnie … Przeczytaj wiersz
Do Ignacego Witosławskiego, Oboźnego Polnego Koronnego (O złym używaniu poetyki) Długoż próżnéj obmierzłym być kapłanem dumy I na górnych ołtarzach wonne kłaść perfumy; Skąd za drogie ofiary, bożyszcza złociste W słownych dają zamętach odpowiedzi mgliste? Alboż tylko poczciwość, honor, męstwo, rada W pysznéj Sydonu wełnie i w złocie zasiada; A ziomek, że mniéj strojny, choć … Przeczytaj wiersz
Pan gil z słowikiem wszedszy w przymierze, W znajome lasy gdzieś tam wędrował; Pierwszy miał cudne nad spodziw pierze, A drugi głosem wszystkich celował. Ledwo co weszli do boru oba, I spojrzéć nie chce nikt na słowika; Wszyscy do gila: to mi osoba! A ten być nie wart za pacholika! Lecz kiedy słowik zaśpiewał czysto … Przeczytaj wiersz
Stultorum plena sunt omnia. Miedzy głupiemi żyjem, głupich znajdziem wszędzie. Kto z cudzych głupstw nie mędrszy, głupim większym będzie. KTOŚ. Zacny mój przyjacielu, nie wiem, czym się dzieje, Że człek mędrkiem się czyni, im bardziéj szaleje; Że lubo sam postokroć godniejszym jest, aby Klektał w szpitalu miedzy swarliwemi baby: Rad potrząsa sąsiadem i żali się … Przeczytaj wiersz
O tempora! o mores! Śmiéj się zewnątrz, a nie czuj i kropli wesela. Bój się od żony własnéj i od przyjaciela. Czyń dobrze, a wdzięczności nie odbieraj za to. Służ długo, a żegnaj się na wieki z zapłatą. Nikomu, co masz w sercu, nie otwieraj cale. Pożyczaj, a potym się prawuj w trybunale. Kochaj bez … Przeczytaj wiersz
Powiedział mi pan Miłosz, tydzień temu trzeci, Że téż nakoniec przyszło zamyśléć waszeci Po długim kawalerstwie o małżeńskim stanie, Mości wielce w mym sercu ryty Kilianie! Chwałaż Bogu! będziemy, wierni przyjaciele, Miéć, nim się zacznie adwent, solenne wesele. Obaczym żonkę grzeczną, hożą i bogatą I ręką powinszujem waszmości kosmatą. Lepiéj-ci to (wybacz, że mówię poufale), … Przeczytaj wiersz
Lata się mienią, lecz nie natura w człowieku. Pókim był w kwitnącym wieku, I krew we mnie igrała chyża, Sprowadzałem wyborne fuzyjki z Paryża. Strzelałem w rybie oko; aż kiedy wiek stary Począł na tępe oczy wdziewać okulary, Broń się popsuła: darmo goniąc stada ptasze, Zrzuciłem frak zielony, odpiąłem kamasze. Chęć jednak do łowów trwała … Przeczytaj wiersz
Dwa drzewa, niedaleko miasta Babilony, Urosły na gościńcu z téj i z owéj strony. Jedno wierzch w niebo niosło, a na rozłożystych Gałęziach pomarańczy gwałt miało złocistych. Cóż, kiedy je tak wzniosła zazdrosna natura, Że się ni palców, ani lękały kosztura! Drugie karlikowate, ale bez zawiści, Kto tylko chciał, słodkie mu dawało korzyści. Nie trzeba … Przeczytaj wiersz
Z bujnym pewnego domu bywalec ogonem, Stary matus biegając za zwyczajnym plonem, Spojrzał raz w nocy pod szafą z zaciszka, Alić drobniuchna z dziury wyleciała myszka. Niedawno się biedniuchna ukazała światu. Nie skończyła myszego snadź nowicyatu, Ani nabyła tego z doświadczenia, Jak są kotowie wolnego sumnienia, Którzy kędy tylko mogą, Wywierają na myszy swą zuchwałość … Przeczytaj wiersz
….En, quo discordia cives Perduxit miseros!.. Virgil. Małoż na tylu klęskach, ojczyzno strapiona, Które ci tysiąc sztychów topiąc wpośrzód łona I ostatnich już prawie kresów stawiać blisko, Podają na łup obcym i urągowisko? Małeżeś, przez twych synów dumę i niezgody, Dała zdumionéj na cię Europie dowody, Żeśmy prawie pod słońcem jedynym przykładem, Gdzie swoboda rozpustą, … Przeczytaj wiersz
Któż się nad tym zadziwi, że wiek jeszcze głupi? Rzadko kto czyta księgi, rzadko kto je kupi. – A cóż to, mój uczono-chudy mości panie? Już to temu dwa roki, jak w jednym żupanie I w jednej kurcie widzę literackie boki? Sława twoja okryła ziemię i obłoki, Że cię miały w kolebce muzy mlekiem poić, … Przeczytaj wiersz
Gdzie bystrym tylko Orzeł polotem Pierzchliwe pogania ptaki. A gniewny Jowisz ognistym grotem Powietrzne przeszywa szlaki, Niezwykłych ludzi zuchwała para, Zwalczywszy natury prawa, Wznawia tor klęską sławny Ikara I na podniebieniu już stawa. Nabrzmiały kruszców zgorzałym duchem, Krąg lekkiej przodkuje łodzi, Los dla niej rudlem, nici łańcuchem, Z wiatrami za pasy chodzi. Już im te … Przeczytaj wiersz
Co za poczet, przepadszy grób Ereba ciemny, Wije w twej duszy gniazdo, człowiecze nikczemny? Pod jak srogiemi, przebóg! spętane tyrany, Brząka niewolniczemi serce twe kajdany! Już okrutnego jarzma znieść nie mogąc dalej, Płacze rzewnie i na swą niedolę się żali; Jęczy, tęskni, ostatnich sił prawie dobywa, Aza gwałtem okrutne potarga ogniwa? Już w swych pętach … Przeczytaj wiersz