Pan gil z słowikiem wszedszy w przymierze, W znajome lasy gdzieś tam wędrował; Pierwszy miał cudne nad spodziw pierze, A drugi głosem wszystkich celował. Ledwo co weszli do boru oba, I spojrzéć nie chce nikt na słowika; Wszyscy do gila: to mi osoba! A ten być nie wart za pacholika! Lecz kiedy słowik zaśpiewał czysto … Przeczytaj wiersz
W miłym pokoju żyły dwa Koguty, bez podejrzenia, bez gniewów i buty: zgoła, jak bracia rodzeni. Na jednej wespół zazwyczaj zieleni żer dla się mieli; u jednego źródła, gdy chęć ich czasem powiodła, w pragnieniu czystą popijali wodę; śpiewali razem na większą zgodę, i często się napół marnem dzielili ziarnem. W takiem gdy żyją przymierzu, … Przeczytaj wiersz
MOTTO: Wróbelki straszny czynią gwar (Dziecięca piosenka). Był pewien gród, w którym wróbli gwarny ród tworzył powszechną opinję… Wróblom z tego powodu zarzutów nie czynię, gdyż to gadatliwe ptactwo, pozatem, że plotki lubi, gubi szkodliwe robactwo… Ztąd można mu darować, jeśli nie umyślnie spożyje czasem marną wiśnię, lub zje niechcący ziarno… Lecz to nie powód … Przeczytaj wiersz
Przy Wisłoce na brzegu Chodził wróbel po śniegu, A dzieci się ślizgały, Na wróbelka wołały: „Hej ptaszyno nieboże! „Zimno teraz na dworze, „Oj biédaki! biédaki! „Kiedy przyjdzie mróz taki.“ — A wróbelek odrzecze: „Że jest zimno, nie przeczę, „Lecz nie biédne ptaszęta, Bóg i o nich pamięta.”
„Patrzcie no: żebraczek! W téj czarnéj sukmanie, Głodny nieboraczek, Gdy zima nastanie. Dzieci! dzieci! dla przykładu, Dajcie mu téż co z obiadu.“ Tu ucieszone dziecinki Daléj zbierać odrobinki; Ochoczo się ubiegały, By krukowi jeść podały; Co pod oknem, jak żebraczek, Głodny chodził nieboraczek. — Dobroczynny, ludzki, tkliwy, Nie pyta, kto nieszczęśliwy, Komu może, To pomoże; … Przeczytaj wiersz
Żal mi was, moje gąski, że boso chodzicie, Mówiło dziécię, Jabym wam dał trzewiczki, siostrzyczka pończoszki, I byłoby ładniéj troszki. A gąski powiedziały: „Nic nam to nie szkodzi, Nie ten szczęśliwy, co w trzewiczkach chodzi.“ Czym mniéj potrzebujemy, tym szczęśliwsze życie. Pamiętaj sobie dobrze tę naukę, dziécię!
Puk, puk, ptaszek do okienka, „Niech tam otworzy panienka; „Bo to teraz straszna zima, „Nigdzie i ziareczka niéma!“ — I ptaszynie otworzyli, Ogrzali, i nakarmili, A ptaszynka wdzięczna za to, Śpiewała im całe lato.
Wpadła w strumyk pszczółka mała, Skrzydełkami trzepotała, Już w nich siłę utraciła, O w jakimże strachu była! Gołąbeczek śnieżno-piory, Na ratunek bliźnich skory, Spuszcza listek…. pszczółka rada Na zieloną łódkę siada, Skrzydła siłę odzyskały, I uleciał owad mały. Nikt o swém nieszczęściu nie wie, Jakoś wkrótce gołąbek siadł sobie na drzewie, Spokojny! szczęśliwy! Aż tu … Przeczytaj wiersz