Że jest wybitnym malarzem z oczu mu patrzy — że być próbował rzeźbiarzem Rafał poświadczy. Że jest dziekanem wydziału wie lada student — lecz, że mu sławy za mało, uwierzę z trudem. A jednak… cóż państwo na to, jaki fatalny traf: mistrz zostać chce dyplomatą… Boże, ojczyznę zbaw!
Z głębokości sięgając głosem bardzo słabym ledwie najniższych głazów nieczułych na echa śpiewał śpiewak mizerny tchem przekrwionych płuc. Na górach świętokrzyskich podawały jodły strumieniom szumy buków i szerokich grabów. W kaplicach dojrzewały szepty dawnych modłów a beznosy potworek klęczący przy drodze spleśniałe wargi zawarł w kamiennym uśmiechu. Wysoki prosty majak nad klasztorem rósł. Poeta nie … Przeczytaj wiersz
O dłoniach wąskich i żółtych pachnących woskiem gromnic o sercu przebiłem mieczami o ostrym sierpie księżyca rzuconym na dźwięczne gwiazdy nie mogę nie mogę zapomnieć. Najświętsza Panno poczęta bez zmazy Najświętsza Panno módl się za nami! Budzimy się ze snu ciężkiego bardzo samotni i krzyż wiszący nad łóżkiem już nic nie mówi do nas kładziemy … Przeczytaj wiersz
Ciężkie sny. Lwy skrzydlate, gryfy i papugi jak jedwabne draperje nad nami się chwieją. Jakże trudno jest płacić zaciągnięte długi tym którzy muszą umrzeć a żyli nadzieją. Bić się w piersi i wołać że nasza jest wina? Ależ świat nas oszukał a Bóg nas czy słucha? Komu zdamy rachunek ze złotych okruchów któremi nakarmiono marnotrawnych … Przeczytaj wiersz
Zaplątany w codzienne i doraźne sprawy poeta — tani kuglarz i żongler frazesów próżno szuka objawień w fusach czarnej kawy i złotych kół wszechświata w kręgu interesów. Z filiżanką przy ustach w dymie papierosów żegluje pośród twarzy świateł i zwierciadeł. W łagodnej próżni gwarów szuka swego głosu i pisze coś z przejęciem jakby świat okradał. … Przeczytaj wiersz
„Wyleć ptakiem z swego gniazda” I Gdy z nowogródzkich ruin w zimowe południe patrzyłeś na szkielety wymarzłych pagórków na ryżej grudzie szosy łowiąc uchem turkot korowodu furmanek co toczą się dudniąc Miasto było pod tobą wytarte i szare w rękubyś je jak wróbla podniósł i oddechem ust okrągłych odchuchał a potem z uśmiechem puścił. Niech … Przeczytaj wiersz
Tu się zaczyna finał filmu i powieść dotąd nieskończona. Zgięci w fotelach krytych skórą dźwigamy drogi na ramionach. Drogi krzyżują się i plączą jak siatka zmarszczek koło oczu. Próżno szukamy na rozdrożu szlaku co w cieniu lasów spoczął. Co ma po bokach jasne stawy i mocne dęby zrosłe z ziemią góry zielonofiołkowe i rzeki łuk … Przeczytaj wiersz
Ku łagodniejszej fali wzdyma płótno Łódź mego ducha i na cichsze morze Wpływa, za sobą mając toń okrutną. A ja o wtórnym z królestw śpiew ułożę, Gdzie się duch ludzki z grzesznej myje pleśni, Gotując stanąć na niebieskim dworze. Lecz tutaj, martwa poezyjo, wskrześnij! Słudze waszemu dodajcie natchnienia Wy, Muzy Święte! Kalliope, wstań w pieśni, … Przeczytaj wiersz
Wstawało słońce i niosło się mimo Skraj widnokręgu, który południka Swego szczyt wiesza nad Jerozolimą. A noc, co w kole odwrotnym pomyka, Szła z wód Gangesu, dzierżąc wagi w ręce, Co rwą się, kiedy nocorówni tyka. Więc lic zorzanych białość i rumieńce Przez słońca bliskość, w miejscu, skąd patrzałem, Ten miały pozór, co zblakłe czerwieńce. … Przeczytaj wiersz
Majestat wszystkich rzeczy Wzruszyciela W przestwory wnika i na światów skronie Ustopniowaną jasnością odstrzela. W niebie, co sporzej bożych iskier chłonie, Byłem; widziałem, czego nie wyświęci Słowami człowiek, choć był w tamtej stronie. Bo, przybliżony do celu swej chęci, Rozum nasz tak w nim przepaściście ginie, Że nie pociągnie za sobą pamięci. Ile z widzianych … Przeczytaj wiersz
Wy, co spragnieni słuchać, w wiotkim drewnie Prujecie fale, poganiając biegu, W ślad barki mojej płynącej tak śpiewnie, Wracajcie sobie do waszego brzegu, Ani puszczajcie się na wielkie morze, Bo zginie, który nie dotrwa w szeregu. Nikt nie biegł nurtem, kędy ja się wożę; W żagl dmie Minerwa, Feb drogę odkryje, Muzy poznaczą gwiazdami bezdroże. … Przeczytaj wiersz
Ma pani Miłość w oczach uwięziła, Przez co grzecznieje, czyje widzi lica, Gdziekolwiek idzie, każdego zachwyca, Serce drży temu, dla kogo jest miła. Spuszczają głowy i bledną przechodnie, Nad swymi braki wzdychając po cichu, Lecz nie ma przy tym ni gniewu, ni pychy. Pomóżcie, panie, wysławić ją godnie. Pokorne myśli i miłe obrazy Rodzą się … Przeczytaj wiersz
W pielgrzymim stroju mądrej posełkini Idź już ballato i nie zwlekaj w drodze, Do pięknej pani, której cię przywodzę, A która życie me tak biednem czyni. Powiedz jej naprzód o smutku mych oczu, Co niegdyś patrząc w jej anielską postać Przywykły zdobić się wieńcem pragnienia. Dziś strachem śmierci tak wielkim się mroczą, Od kiedy przy … Przeczytaj wiersz
MYŚL beznadziejna, która w przeszłość patrzy, W ten czasu okres, co minął na wieki, Z sercem mem biednem walczy z jednej strony; A chęć kochania drogę moją znaczy Ze strony drugiej w słodki kraj daleki, Kraj, co przeze mnie został opuszczony: Nie czuję w sobie tej siły szalonej, Bym mógł się dłużej w walce owej … Przeczytaj wiersz
CHCIAŁBYM, by Lapa i ciebie, Gwidonie, W cudowny sposób wraz ze mną porwano I przeniesiono w jakąś łódź nieznaną, Byśmy dowoli mknęli w morskie tonie. Gdy nieprzychylny wiatr nas nie owionie I burz odmęty nie obmyją pianą, Te same myśli w pamięci powstaną I zapragniemy ostać się w swem gronie. A monnę Vannę, oraz monnę … Przeczytaj wiersz
Pielgrzymi, którzy idziecie skupieni, Myśląc o bliskich, co w domu zostali, Czy pochodzicie z tak dalekich krain, Jak to z wyglądu nietrudno ocenić, Że nie płaczecie, kiedy przechodzicie Tego smutnego miasta ulicami, Jak ludzie, którzy nie znają nic a nic Przyczyny bólu, co nim targa skrycie. Gdybyście, chcąc ją poznać, przystanęli, To pewne – myśl … Przeczytaj wiersz
Wszystkie me myśli o miłości prawią; A mają w sobie różnorodność taką, Że jedna mi jej twardy głosi zakon, Drugą jej rządy zwariowane bawią, Przez tę mi często z oczu źródło tryska, Ta znów z nadzieją słodycz mi przynosi; W jednym podobne – każda łaski prosi, Bo drży ze strachu, który serce ściska. Stąd nie … Przeczytaj wiersz
Niemało zwiedziłem piekieł, niemało przebiegłem krajów, nigdzie nie było mi tak dobrze jak tu na tym ptasim wyraju pod tą różową skałą nad tą zieloną falą. Wiele wód przepłynęło, godzin minęły wieki, nigdy nie było mi tak dobrze jak tu na skrzydle twojej opieki pod tym błękitnym niebem pod tym wysokim drzewem. Choć … Przeczytaj wiersz
Być myszą. Najlepiej polną. Albo ogrodową — nie domową: człowiek ekshaluje woń abominalną! Znamy ją wszyscy — ptaki, kraby, szczury. Budzi wstręt i strach. Drżenie. Żywić się kwiatem glicynii, korą drzew palmowych, rozgrzebywać korzonki w chłodnej wilgotnej ziemi i tańczyć po świeżej nocy. Patrzeć na księżyc w pełni, odbijać w oczach obłe światło księżycowej agonii. … Przeczytaj wiersz
Z początku myślałem, że to morza echolalia powtarza zawsze ten sam — jeden głos, jedno słowo w różnych modulacjach gniewu, bólu, tryumfu, wzgardy, rozpaczy, adoracji — ciągle ten sam — jeden głos, jedno słowo. Potem odróżniać uczyłem się cierpliwie głos i słowo każdej fali. Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden jedno słowo … Przeczytaj wiersz
Jest we mnie wyspa i niebo nad nią, i rzeka wokoło. Skąd ta rzeka wypływa? Dokąd ta rzeka wpływa? Znikąd? Donikąd? Co wyłowi ten rybak, ukryty w sitowiu? Co ustrzeli myśliwy, nurkujący śród traw wysokich? Jak ptak runie z nieba z przestrzelonym gardziołkiem, z którego śpiew się sypie jak groszki z gwizdawki? Gdy noc zapada … Przeczytaj wiersz