O cudzie, gdy błękity, Lśniąc w zorzy złotolitej, Rzucają blaski Na miecze, kaski, Na piór rozwiane kity. Gdy serce w łonie rośnie, Gdy surmy grzmią rozgłośnie. I rzeszę młodą Ku śmierci wiodą W gardzącej tchórzem wiośnie. O cudzie, gdy błękity, Lśniąc w zorzy złotolitej, Rzucają blaski Na miecze, kaski, Na piór rozwiane kity. Lecz to … Przeczytaj wiersz
Miłość, o Luba, mieszka wraz z tobą, Na twoich licach widzę jej łoże; Nie – na tych licach, zbladłych żałobą, Miłość róż świeżych znaleźć nie może. Ale nie zawsze różane twarze Miłość obiera za tron dla siebie, Patrz!… w moim sercu są jej ołtarze, Tu ona żyje, żyje dla ciebie. Luba! w twych oczach miłość … Przeczytaj wiersz
Tu jest altana, którą tak lubiła, I drzewo, które sadziła, I harfa, w której za przelotem ręki Uśpione budziła dźwięki! Różami cała pokryła się niwa, A czyjaż dłoń je pozrywa? Przebrzmiałe piosnki echa nie utrudzą: Czyjeż je usta rozbudzą? Tu jest altana, którą tak lubiła, I drzewo, które sadziła, I harfa, w której za przelotem … Przeczytaj wiersz
Im pilniej na twe oblicze nadobne Patrzę i na oczy twe gwiazdom podobne, Tem mię srodzej palą płomienie miłości! Dla Boga, daj ratunek: ginę w tej ciężkości! O wdzięczne stworzenie, pani urodziwa, Bacz to, że dla ciebie serce me omdlewa, Cierpiąc niewymowny żal i dolegliwości: Dla Boga, daj ratunek: ginę w tej ciężkości! Ustawne wzdychanie, … Przeczytaj wiersz
Do Pana Mikołaja Tomickiego Tomicki, jeśli nie ganią owego, Który ku chwale świeci lampą onej W sobie chwalebnej, świętej, niezmierzonej Światłości, światła skąd jasność każdego, Nie będę nazwan lekkiem od żadnego, Bym sławił piękność w tobie doświadczonej Kożdemu cnoty. Jeno, żem uczonej Mało pił wody, nie śmiem się jąć tego. Chęć przyjmi wdzięcznie – na … Przeczytaj wiersz
Głupie i próżno swą głowę psujesz, Jeśliże gwałtem w tym usiłujesz, Byś się podobał we wszem każdemu: Pan, co mógł wszytko, nie zdołał temu. Nic to, iżeś jest u tanich tani, Przestawaj na tem, że cie nie gani Choć mały poczet ludu bacznego. Więc ty dla zdania gminu prostego Masz puścić cnoty zabawę świętą I … Przeczytaj wiersz
Nigdy takowych mąk nie ucierpiało, Jeśliże było serce, co pałało Płomieniem wściekłem dla możnej Junony, Władającego gromem pana żony, Jakież nieszczęsne serce me używa. Fortunna miłość, co z nadzieją bywa! Ale piekielne ciężkości przechodzi, Gdy z nią wątpliwość bojaźliwa chodzi. Cóż ja mam czynić, w taką miłość wdany? Kto tak szkodliwe może zleczyć rany, Gdy … Przeczytaj wiersz
Nie trafunek przygodny ludzkie sprawy rządzi: I fortunę szaloną, choć upornie błądzi, Chełzna[1] twardym munsztukiem twego moc zrządzenia, O mądrości, wszystkiego żywocie stworzenia! Lutość i sprawiedliwość — wszytkie twoje sprawy, A przed twemi oczyma i lewy i prawy. Więc temu i to zdrowo, co sie zda, że szkodzi Tamtemu, i to wadzi, co mu żywot … Przeczytaj wiersz
KTÓRY POD SOKALEM ZABIT OD TATARÓW ROKU PAŃSKIEGO 1519. Umysł stateczny i w cnotach gruntowny Kto ma od Boga, żywie świętym rowny; Nietylko wytrwa głos szczęścia surowy, Ale i łaską wzgardzić jest gotowy. Tysiąc przykładów! Ale dostateczny Słów moich świadek sam Frydrusz serdeczny; Który to sprawił, że sie mniej wstydamy Blizny, prze upór co nieszczęścia … Przeczytaj wiersz
I nie miłować ciężko, i miłować Nędzna pociecha, gdy, żądzą zwiedzione, Myśli cukrują nazbyt rzeczy one, Które i mienić i muszą się psować. Komu tak będzie dostatkiem smakować Złoto, sceptr, sława, rozkosz i stworzone Piękne oblicze, by tem nasycone I mógł mieć serce i trwóg się warować? Miłość jest własny bieg życia naszego: Ale z … Przeczytaj wiersz
O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem Pokój – szczęśliwość, ale bojowanie Byt nasz podniebny: on srogi ciemności Hetman i świata łakome marności O nasze pilno czynią zepsowanie. Nie dosyć na tym, o nasz możny Panie, Ten nasz dom – Ciało, dla zbiegłych lubości Niebacznie zajżrząc duchowi zwierzchności, Upaść na wieki żądać … Przeczytaj wiersz
Do naświętszej Panny Panno bezrówna, stanu człowieczego Wtóra ozdobo, nie psowała w której Pokora serca ni godność pokory, Przedziwna Matko Stworzyciela swego! Ty, głowę starwszy smoka okrutnego, Którego jadem świat był wszystek chory, Wziętaś jest w niebo nad wysokie chory, Chwalebna, szczęścia używasz szczyrego. Tyś jest dusz naszych jak księżyc prawdziwy, W którym wiecznego baczymy … Przeczytaj wiersz
Na one słowa Jopowe: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc. Z wstydem poczęty człowiek, urodzony Z boleścią, krótko tu na świecie żywie, I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie, Ginie, od Słońca jak cień opuszczony. I od takiego (Boże nieskończony, W sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie Sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie Być … Przeczytaj wiersz
NA HERB JEGO M. PANA JAKUBA LEŚNIOWSKIEGO, PODCZASZEGO ZIEMIE LWOWSKIEJ Gryfowie strzegą złota i biją się o nie Tak w południowej, jako i w północnej stronie. Niebożęta Pigmei trudność z nimi mają, Którzy się o ten kruszec z pilnością starają. Ale polscy Gryfowie nie tak żądni złota, Jako wolności stróże, w których ta ochota, Że … Przeczytaj wiersz
Ryś z liszką niegdy się gadał, Ślachectwem się jej przekładał: „Jakom ja cudnej rodziny, Ukazują me pstrociny”. Liszka rzecze: „Barzo błądzisz, Iż się z skóry cudnym sądzisz; Bo gdy z ciebie sierść opłynie, Wszystko twe ślachectwo zginie. Jać-em tedy ślachetniejsza I więcej nad cię cudniejsza, Iż o cudną sierść mało dbam, W rozumie cudność pokładam”. … Przeczytaj wiersz
Winiarz jeden, bliski śmierci, Chcąc nauczyć swoje dzieci, Wszytkich sobie wezwać kazał, Za testament im powiedział Rzekąc: „Pieniądze, którem miał, Na winnicy-m je zakopał; Gdyć umrę, pilnie szukajcie, A co potrzeba, najdziecie”. Oni, gdy tako mniemali, Wziąwszy motyki, kopali; Skarbu nigdziej nie tuczyli, Aż się potym domyślili. Bo winnicę rozkopawszy Wzięli z niej pożytek więtszy: … Przeczytaj wiersz
Liszka z kozłem w jednej chwili Przyszli k studni, aby pili; A chciwie się tam wpuścili, Występu nie opatrzyli. Potym zasię, gdy wen chcieli, A żadnych stopniów nie mieli, Zatroskał się kozieł ubogi, Spuścił uszy, trząsnął rogi. Liszka k niemu przemówiła: „Jużem drogę wymyśliła, Jako już stąd wynidziewa, Jeśli sobie pomożewa: Wespni się na swoje … Przeczytaj wiersz
Złodziej niegdy się ożeniał A sąsiadów k swadźbie wezwał, Którzy się tam weselili, Tańcowali, jedli, pili. Aż jeden mąż starszy rzecze: „Szalenie się weselicie: Wiele złego sam podziałał, A cóż, gdy będzie dzieci miał! Słońce niegdy toż działało, Iż się też ożenić chciało; Ziemia tę rzecz zrozumiała, Tego dopuścić nie chciała, Rzekąc: ŤDosyć mam ciężkości, … Przeczytaj wiersz
Oracz, dawszy słuszne dary, Prosił nabożnie Cerery: „Taki mi – pry -jęczmień rości, By nie miał plew ani ości”. Ceres łatwie dopuściła, By w tym jego wola była: Jęczmień się goły urodził, W żadnych plewach skryty nie był. Ptacy, gdy to ubaczyli, Łatwie wszytek wyłuskali. Oracz sam siebie winował, Iż bez prace bogat być chciał. … Przeczytaj wiersz
Rataj, mając pana swego Męża w czytaniu pilnego, Tam do jego książnice wszedł, Gdzie on zawżdy swe księgi czedł. A gdy go uźrzał samego Nad księgami leżącego, Jął ty słowa k niemu mówić: „Jakoż możesz sam tuta zbyć?” On mu rzekł: „Nigdy ja nie sam, Zawżdy częstą biesiadę mam. Terazć-em oto sam został, Gdym ciebie … Przeczytaj wiersz
Wilk na się owczą skórę wdział I pokorną postawę miał; Takoż się miedzy owce wkradł, Tajemnie ich wiele pojadł. Potym więc pasterz obaczył, Zdrajcę w owczej skórze łuczył A natychmiast go uchwycił, Swej się szkody nad nim pomścił. Bowiem na drzewie wysokim Obiesił go na kaźń wszytkim, Aby nań drudzy patrzali, Jego się działa wystrzegali. … Przeczytaj wiersz