Neologizm to nowo utworzone słowo, które powstaje w języku w wyniku rozwoju mowy, potrzeby opisania nowych zjawisk, idei, technologii lub sytuacji społecznych. Neologizmy mogą być tworzone przez zapożyczenia z innych języków, modyfikację istniejących słów lub tworzenie całkowicie nowych konstrukcji. W języku polskim neologizmy często pojawiają się w efekcie rozwoju nauki, technologii, w kulturze masowej, polityce czy literaturze. Z czasem, jeśli neologizm zyskuje popularność, może stać się powszechnie akceptowaną częścią języka. Przykładami mogą być słowa takie jak „selfie”, „blog” czy „smartfon”.
Neologizmy w poezji to wyrażenia stworzone przez poetów, które mają na celu wyrażenie specyficznych doznań, idei lub obrazów, których nie można oddać za pomocą istniejącego słownictwa. Często są one wynikiem zabaw językowych, łączenia słów, zmiany ich znaczenia lub tworzenia zupełnie nowych form. Neologizmy poetyckie mogą pełnić różne funkcje, takie jak wzbogacenie znaczeniowe, nadanie tekstowi oryginalności czy wywołanie nowych skojarzeń u czytelnika. Są także narzędziem ekspresji indywidualności poety, pozwalającym na eksperymentowanie z językiem i odkrywanie nowych możliwości wyrazu. W poezji Mirona Białoszewskiego, na przykład, neologizmy pełnią istotną rolę w kreowaniu unikalnego stylu i wykreowaniu osobliwego obrazu świata.
Postukiwał dziadyga o ziem kulą drewnianą, Miał ci nogę obciętą aż po samo kolano. Szedł skądkolwiek gdziekolwiek — byle zażyć wywczasu, Nad brzegami strumienia stanął tyłem do lasu. Stał i patrzał tem białkiem, co w niem pełno czerwieni, Oj da-dana, da-dana! — jak się strumień strumieni! Wychynęła z głębiny rusałczana dziewczyca, Obryzgała mu ślepie, aż … Przeczytaj wiersz
uchodzone umyślenia upapierzam poemacę i miesięczę kaszkietując księgodajcom by zdruczyli skieszeniłem księgosłalnia kolejując porozwszechnia wzdaleczenia niewieściątko z długowłosia źrenicuje umojone strofowania wsłodyczeniu liści do mnie „poecicu poemacąc oblubieńczysz dziewicenie cudzodajesz utwojenia. licuneczek odmojony w fotopiśni dziękczysyłam do uramień ciebiekolnych”. uręczyłem serdeczniejąc. ścianizuję dzień w dzień liści. w jednodnieniu odlistawiam: „tygodnieję czekająca gwiazdozbralnia udygatnia niebosięża cierpiechwili … Przeczytaj wiersz
zawiośniało – latopędzi przez jesienność białośnieże – KINEMATOGRAF KINEMATOGRAF KINEMATOGRAF… słowikując szeptolesia falorycznie caruzieją – GRAMOPATHEFON GRAMOPATHEFON GRAMOPATHEFON… iokohama – kimonooka cię kochają z europy – RADIOTELEGRAM RADIOTELEGRAM RADIOTELEGRAM… espaniolę z ledisami parlowacąc sarmaceniem – ESPERANTISTO ESPERANTISTO ESPERANTISTO… odwarszawiam komentuję odsłoneczniam – AEROPLAN AEROPLAN… zjednoliterzam paplomanię – STENOGRAFIA…