Chcy ja na pannu żałować, Nie chciałat’ mi trochy dać Memu koni owsa. Mniszli ty, panno, bych był mał? U mniet’ wisi jako stal Nożyk przy biedrzycy. Rozżży, panno, świecyczku, Przysuczywa dratwiczku, Jako pirwe było. Na pisane pierzynie Damy sobie do wole Piwa i miedu. Rozżży, panno, kahaniec, Ohledawa hned wianiec, Jeszczeli je cał. A … Przeczytaj wiersz
Nie bardzo dawno przypadek się zdarzył, Ksiądz Rafał kwestarz o nim dziś gwarzył. Czy to jest prawda, czyli rzecz zmyślona, Ja powiem, jak mi była doniesiona. Na Rusi, niedaleko miasteczka Głogówka, Żyje majętna i nieszpetna wdówka, A że ludzka w swoim domu, Więc nie wzbroniony wjazd nikomu. Senatory, dygnitarze, I sąsiedzi i kwestarze, Starzy, młodzi … Przeczytaj wiersz
Daj ucałować ponęty kochane Dajże, prosiłem, dajże, Amarylko! Ona mi do ust swe usta różane Przytknęła tylko. I zaraz, jak ten, co węża nadepce, Z nagłego strachu na stronę uskoczy; Odjąwszy różę tej miłej przylepce, Zwróciła oczy. Dajże raz jeszcze, raz jeno, – nie wiecej: Ona się z gniewem na mnie obejrzała, Możesz brać – … Przeczytaj wiersz
Oskarżyła przed sądem pachołka Prota O gwałt sobie zarządzony dzieweczka Dorota. „Trzeba było – rzekł sędzia – w takowym wypadku Gryźć, kłuć, drapać i zabić zuchwalca w ostatku.” „Prawda – odpowie owa – W złości takem zrobić gotowa, Ale, mości dobrodzieje, Nie mam siły, gdy się śmieję.”
Anna z Fedorem skoro się pojęli, Zaraz spróbować szczęścia w szachy chcieli. I z tym umysłem poszli do łóżeczka, On z puszką szchów, z tablicą dzieweczka. Nie mieli stołu, ani siedzieć na czym, Więc leżąc grali ; jaka gra, obaczym. Wnet ona naprzód rozłoży tablice, W środku znak czarny białej szchownice A lubo skaza w … Przeczytaj wiersz
Twierdzisz, żeś w szachy przedtem nigdy nie grawała, A przecie byś rada ich czasem zażywała. Prędka tedy nauka, sposób łatwy prawie: Ty otwórz szachownicę, ja rocha postawię.
Na ziemi się układała, Bartka Jagna zagadała! Jaką mu myśl natrąca Jagna na wznak leżąca? On jej na to odpowie : Niech Ci będzie na zdrowie, Kiedy się kto położy Myślę, że go sen morzy. Bartek, chociaż udatny, Do roboty niezdatny, Jagnię prawdę odkrywa : Nie każdy nos węch miewa.
Lubiłem twoją aksamitną yoni, Annalena, długie podróże w delcie twoich nóg. Dążenie w górę rzeki do twego bijącego serca przez coraz dziksze prądy sycone światłem chmielu i czarnych powojów. I naszą gwałtowność i triumfalny śmiech i pośpieszne ubieranie się w środku nocy żeby iść kamiennymi schodami górnego miasta. Oddech wstrzymany z podziwu i ciszy, porowatość … Przeczytaj wiersz