Śmieszną robotę, a mały pożytek Zaczął Kupido w dwojgu ludziach z pracą; Ten wysechł jak wiór, w zamyśleniu wszytek, Ta wzdycha, jęczy za niepewną płacą: Bo kto przetakiem chce naczerpać wody, Fatygi wiele, a mało ochłody. Skrada się kotek do mleka że słodkie, Ledwo co liznął nieborak śmietany; Zapomniał, że w tym gusta będą krótkie, … Przeczytaj wiersz
Z dwóch zodyacznych znaków sformowany Kawaler z serca, a bohatyr z miny, Nie zmierza w tarczą, nie strzela do ściany; Gdzie strzeli, płoną ogniem domy, młyny: Wodnik na wodzie, i strzela, i pali, Strzelec na lądzie, któż go nie pochwali?
Ckliwa niewiasto, śmierci mężowi życząca, Czemu na jego zazdrość skarżysz się bez końca? Gdyby otruty leżał w śmiertelnej pościeli, Spuchły, ze skórą w strupach, gdybyśmy słyszeli, Że jego oddech staje się krótki i wartki, Jak gdy muzykant żwawy nutę drobi w ćwiartki, Gdyby rwały go wstrętne wymioty, gotowe Wyrzygać jego duszę z piekła w piekło … Przeczytaj wiersz
Ci, co głębiej ode mnie grzebali się w sztolni Miłości, powiadają, że byli w niej zdolni Trafić na szczęścia głębokie pokłady: Ja dotrzeć do tych skrytych złóż nie dałbym rady, Choćbym kopał i kochał się jeszcze mozolniej; Wszystko to fałsz, gdy spojrzeć z bliska: Jak alchemik, Eliksir pragnąc legendarny Stworzyć, wychwala swój garnek ciężarny, Już … Przeczytaj wiersz
Pani to wszytkiego: Sprawa świata tego Jej jest poruczona; Fortuna rzeczona. Nic przez niej syn Maje, Co mu dani daje Człowiek zyskiem żywy, Mars, rozlać krew chciwy, U niej w ręku stoi. I ten się jej boi, Co go Wenus pali, I on też ją chwali, Co z swej pracej żywię Z potem i ściśliwie. … Przeczytaj wiersz
Ehej, jak gwałtem obrotne obłoki I Tytan prętki lotne czasy pędzą! A chciwa może odciąć rozkosz nędzą Śmierć, — tuż za nami spore czyni kroki! A ja, co dalej, lepiej cień głęboki Błędów mych widzę, które gęsto jędzą Strwożone serce ustawiczną nędzą, I z płaczem ganię młodości mej skoki. O moc, o rozkosz, o skarby … Przeczytaj wiersz
Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie. (fragment) tłumaczenie … Przeczytaj wiersz
O piękne miejsce, i między inszemi Sławniejsze, które widzim w polskiej ziemi! Któreż mogą, górę drogą Uczcić pienia? Gdzie zbawienia Depozyt złożony. Dziwna wyniosłość Sarmatów Karpatu, Z wierzchołka Olimp zalecony światu. I Synai, gdzie się tai Ogień we krzu, na powietrzu, Wierzchem wystawiony. Obozem niechaj z wojski swemi stanie Pierwszy pułkownik nieba na Garganie. Magdalena … Przeczytaj wiersz
Com kiedyś śpiewał podczas kanikuły Nad brzegiem Semu i nad brzegiem Suły, Gdzie Psot, gdzie Worskło toczą błotne wody I dwa słowiańskie graniczą narody. Tobie, Wielmożny Panie, ofiaruję, Którego jeśli łaskawym uczuję Tej lichej prace, do większej roboty Nabędę siły, nabędę ochoty. Teraz te karty, lubo ważą mało, Tobie nad inszych oddać mi się zdało, … Przeczytaj wiersz
Dafnis będąc od swéj opuszczony Dorynty, tak żal nieutulony Swój wyrażał; góry słuchały I zwierzęta i lasy i skały: „Wysokie góry, rosłe Apeniny, Pleśniwe skały, zapadłe doliny, Wierzchołki dżdżystym dymem się kurzące, Rzeki wesołym padołem płynące, Skały, opoki, karcze i zielone Chróściny, drobnym ptastwem osadzone, Potoki srebrną pianą się bielące, Stoki z wysokich gór szyje … Przeczytaj wiersz
Szczęśliwa nocy, w którą się nam rodzi Dzień jasny, światło wszystkiemu stworzeniu, I w któréj brudach i okropnym cieniu Słońce jaśniejsze nad codzienne wschodzi. Szczęśliwe bydło, które gdy mróz chłodzi, Grzejecie pana w ciepłym swoim tchnieniu; Luboście nieme, w takim przysłużeniu Zazdrościć się wam tego szczęścia godzi. Szczęśliwa stajni, szczęśliwe pieluchy, Które się boskich członeczków … Przeczytaj wiersz
Świat obłudny, tu widząc mieszkańca swojego, We dnie i w nocy pilnie myśli koło tego, Jakoby go mógł nakryć zdradnymi sieciami; Czasem go ponętnymi łudzi rozkoszami, Czasem też strachem karmi, wnet zaś pochlebuje, A żółć z miodem zmieszaną zawsze mu gotuje. Lecz ty na wszystkie trwogi tak bądź ustalony, Abyś z obu stron umysł miał … Przeczytaj wiersz
Fama za nic nie stoi, gdy nie masz pieniędzy, Żaden nie da szeląga, byś był sto lat w nędzy. Perdas to marne słówko; servare potrzeba, By nie przyszło na starość żebrać sztuki chleba, Bo omnia straciwszy żaden nie ratuje, Ba, i szelągiem jednym więcej nie daruje. O memento, memento, na cię by pamiętać, Mógłby się … Przeczytaj wiersz
Wyganiając od jabłek Adama na zioła, Z raju na świat, rzekł mu Bóg: „W pocie twego czoła Będziesz pożywał chleba”. Ach, biednież go pocą, Którzy o nich własny snop ludzie po wsiach kłocą. Cóż, wyjąwszy ubogich plebanów niewiele, Żaden czoła dla chleba nie poci w kościele. „Od wieku – rzeczesz – księża dziesięciny bierą, Starego … Przeczytaj wiersz
Nie zawsze strzały Kupido zawodzi, Czasem tuk złoży i bez broni chodzi I gospodarskiej pilnując pogody, Gracuje z trawy pafijskie ogrody. W ogrodzie jego zioła są nadzieje, Chwast – obietnice, które wiatr rozwieje, Męczeństwa, posty są suche gałęzi, Labirynt – pęta, w których swoje więzi, Niewola – kwiatkiem, owocem jest szkoda, Fontaną – oczy i … Przeczytaj wiersz
Panuj świecie! Nim straszna grobów pani Aktem tragicznym twoje serce zrani. Nietrudno, wierszów prawda dowieść może, Kserksesów perskich śmierć zmogła i zmoże Aleksandrów, by nowych Pompejuszów, Wielkich Datisów, Belizaryjuszów, Emilijanów lub Milcyjadesów, Rzymskich Fabijów, w taż dzielnych Narsesów. Jej moc, wielmożność bez granic panuje! Silna potęga śmiało rozkazuje. Ta szybko płynie za bystre Sekwany, Elby, … Przeczytaj wiersz