Wszystkim ta wada jest wspólną śpiewakom, że w gronie przyjaciół, Nigdy się na to nie zgodzą, gdy ich zaśpiewać poproszą, Nieproszeni zaprzestać nie mogą. Sardyńczyk Tigellius, Znany miał to do siebie. I Caesar acz zdolen przymusić, Choćby na przyjaźń ojcowską i swoją go prosił, to przecież Nicby nie wskórał, natomiast gdy chęć go wzięła od … Przeczytaj wiersz
Szczęśliwy ten, kto nie wie, co to lichwa, bórg, nie licząc zysków ani strat, wołami swemi orze pradziadowski mórg, jak zacni ludzie z dawnych lat! Bo ze snu go nie budzi ryk wojennych trąb, ni morska go nie trwoży głąb; on zdala mija możnych panów hardy próg, ni miejski go nie nęci bruk! On woli … Przeczytaj wiersz
Wenus po długim rozejmie, na nowo Bój wszczyna. Przebacz, o przebacz królowo! Już ja nie taki i krzepki i jary, Jak niegdyś byłem pod berłem Cynary. Przestań, o sroga matko Kupidyna! Temu, co lustr już dziesiąty zaczyna Wkładać na kark ten twardy od obróży Miękkie twe jarzmo. Lepiej ci posłuży Jeśli chcesz w żądnem sercu … Przeczytaj wiersz
Tu ne quaesieris, scire nefas… Pieśń I – 11 Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie, Jaki nam koniec gotują bogowie, I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy. Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy. A czy z rozkazu Jowisza ta zima, Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma, Będzie ostatnia, czy też nam przysporzy Lat jeszcze … Przeczytaj wiersz
Exegi monumentum aere perennius… Pieśń III – 30 Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu strzelający nad ogrom królewskich piramid nie naruszą go deszcze gryzące nie zburzy oszalały Akwilon oszczędzi go nawet łańcuch lat niezliczonych i mijanie wieków Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka i rosnący w sławę potąd będę wciąż … Przeczytaj wiersz
Taką na niej syn Mai spełniwszy przemianę, Porzuca sławne miasto, od Pallady zwane, A rączem bijąc skrzydłem, do nieba ulata, Gdzie go przyzywa ojciec i wszechwładca świata. Cel przed nim zataiwszy, tak rzekł nieśmiertelny: »Synu, moich rozkazów wykonawco dzielny, Bez zwłoki spuść się z zwykłą chyżością na ziemię Pod Sydon, gdzie Fenicjan z lewej patrzy … Przeczytaj wiersz
Już Eol szumne wiatry więzieniem pokorzy, Już pobudka do pracy, pierwszy promyk zorzy Błysnął na jasnem niebie: Persej, sławy chciwy, Przyczepia do nóg skrzydła, do boku miecz krzywy, Leci, w przelocie liczne narody pomija I nad Etjopów państwem na skrzydłach się wzbija. Tu za matki zuchwałość z rozkazów Ammona Już była Andromeda na śmierć przeznaczona. … Przeczytaj wiersz
Zasadza Akwilona do eolskiej góry Z wiatrami, co skupione, rozpędzają chmury; Zsyła Nota. Na mokrych skrzydłach Not się wznosi; Groźną twarz jego gęsta mgła kroplami rosi, Na czole mgły osiadły, deszczem cięży broda, Z włosów siwych i skrzydeł zwolna ścieka woda. On gdy silnem ramieniem chmury z sobą zetrze, Grom pada i rzęsisty deszcz siecze … Przeczytaj wiersz
Spór wiódł Jowisz z Junoną; pytanie podnietą, Czy lepiej być mężczyzną, alboli kobietą. Jowisz większy dział szczęścia przyznaje kobiecie, Junona, że mężczyzna szczęśliwszy na świecie, Przybrany za rozjemcę przez obiedwie strony, Tyrezy stanąć nie mógł po stronie Junony. Urażając się zbytnie w tak płochym przedmiocie, Juno sędziego w wiecznej pogrąża ślepocie. Co jeden bóg uczyni, … Przeczytaj wiersz
Iam satis terris nivis. Dość już tych śniegów, dość gradami zbity Kraj nasz; Bóg jeszcze ognistą prawicą Raz poraz bije w same świątyń szczyty, W posadach wstrząsa stolicą. I lud się stracha wróżbą, że raz wtóry Wiek Pyrry wróci z powodzi straszydłem, Gdy to Proteusz na najwyższe góry Wypłynął z podmorskiem bydłem. A na wierzch … Przeczytaj wiersz
Gdzieżeś Muzo, co niegdyś twych czasów płomieniem Grzałaś pierś, której śpiewy dzisiaj jeszcze słyną — Gdzie śpiewak, co w swe czasy unosi wspomnieniem Kędy te czasy — Muzo! Muzo nad ruiną? — Ty znikłaś — znikł twój śpiewak — lecz pieśni nie giną! Żyją — choć me ukocha ich tu nikt miłością — W połowie … Przeczytaj wiersz
Mecenasie krwi królów potomku szlachetny; O ty moja obrono! mój zaszczycie świetny! Są, którzy za wysoką poczytują sławę, Zbierać olimpskim wozem wzruszoną kurzawę : Tych meta, okrążona pędem wartkich osi, I palma, z panów ziemi do bogów podnosi. Ten lubi, gdy niestały gmin w swoich zapędach, Na najwyższych go w kraju postawi urzędach. Ow gdy … Przeczytaj wiersz
Z trwogi zrodziły się na świecie bogi… Śmiertelni, drżący od piorunów głosu widzieli ogień zniszczenia złowrogi zapalający wierzchołki Atosu… Widzieli słońce co obiegłszy ziemię do swej kolebki wracało z powrotem. Widzieli miesiąc, który rósł i niknął, by znów zabłysnąć rozpalonem złotem. Wówczas to z trwogi zrodziły się bogi… Zmiana pór roku zwiększa zabobony.. Rolnik Bakchusa … Przeczytaj wiersz
Równie jest niebezpiecznie za dużo posiadać złota, jak nie posiadać go wcale. Równie jest niebezpiecznie porywać się śmiało na wszystko, jak tchórzyć zawsze i stale. Źle jest milczeć uparcie i źle jest mówić za dużo. Kochanka wasza na mieście równie wam może dokuczyć, jak żona co mieszka w domu, gdy zagniewani jesteście. Wszystko com tutaj … Przeczytaj wiersz
Gardź zwyczajami zza morza. Fałszu i zdrady w nich wiele. Niżeli trzystu Sokratów — wolę jednego Katona Najuczciwszemi na ziemi są rzymscy obywatele.
Oczy twe cudnie jaśnieją jak złote gwiazdy błękitu. Patrzę na ciebie, dziecino, pełen boskiego zachwytu… Płeć twoja delikatniejsza od róż z Cezara ogrodów. Usta przedziwnej purpury wonniejsze od słodkich miodów. Włos — słoneczniejszy od złota… Postać — nieziemskiej bogini… Kształt twój niebiański od Wenus stokroć cudniejszą cię czyni… Gdy twoje białe rączyny jedwabie barwiste plotą, … Przeczytaj wiersz
Uczcie się, o mileńkie, upiększać twarzyczki i jakimi środkami chronić ich gładkości. Kunszt podarki Cerery dał dla ziemi dziczki i bezpłodnej; i oset ostry nie zagości. Kunszt z owoców usuwa cierpko-gorzkie soki, owocem ze szczepienia radują się drzewa. Kunszt jest piękny. Więc złotem zdobią dach wysoki, a czarna ziemia wdzięczny na się marmur wdziewa. Wełnę … Przeczytaj wiersz