Kilka słów o mojej żonie Niewiadomych mórz daleką plażą wędruje ona — luna — moja żona. Moja kochanka rudowłosa. Za jej ekwipażem krzykliwy tłum pstrokatych gwiazdozbiorów ciągnie za nią. Koronuje się samochodowym garażem, całuje się gazetowymi kioskami, a mrugający paź mleczną drogę trenu swej pani ozdobił jarmarcznym sztychem, błyskotkami. A ja? Toć niosły mi, spragnionemu, … Przeczytaj wiersz
Zapachów lekkich pełne nasze loża, Łoża jak grób głębokie — a w środku komnaty Będą dla nas w wazonach kwitły dziwne kwiaty, Rozkwitłe pod jaśniejszym błękitem przestworza. Wśród mdlejących upałów ich woni ostatnich, Dwa nasze serca będą jako dwie pochodnie, Co odbiją swe blaski szeroko i zgodnie duchach naszych złączonych, tych zwierciadłach bratnich. … Przeczytaj wiersz
Oczy twe cudnie jaśnieją jak złote gwiazdy błękitu. Patrzę na ciebie, dziecino, pełen boskiego zachwytu… Płeć twoja delikatniejsza od róż z Cezara ogrodów. Usta przedziwnej purpury wonniejsze od słodkich miodów. Włos — słoneczniejszy od złota… Postać — nieziemskiej bogini… Kształt twój niebiański od Wenus stokroć cudniejszą cię czyni… Gdy twoje białe rączyny jedwabie barwiste plotą, … Przeczytaj wiersz
Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz
Jak się panu żyje z inną? Łatwiej, prawda? Pchnięcie wiosła I — od brzegu! Z oczu zginął! Szybko fala pamięć zniosła O mnie, pływającej wyspie? (O, nie po wodach — po niebie!) Dusze, dusze! — siostry wyście, Warn — miłośnicami nie być! Jak się żyje ze zwyczajną Żoną? Świat — bez bóstwa — lepszy? Królową … Przeczytaj wiersz
Miłość! miłość! O luba! — ja w miłość nie wierzę, Na świecie; wiele miłości widziałem, Lecz każdy siebie kochał tylko szczerze, Siebie, z najczystszym zapałem! Powiedz — Gdybym był nędzny, wzgardzony, odarty, Gdybym w łachmanach, żebrząc wlokł się życia drogą, Gdybym jęczał kaleka na kuli oparty, Czy tybyś mnie robaka, niezdeptała nogą? Powiedz czybyś ceniła, … Przeczytaj wiersz
Gdy nam się nieraz łzami urosi powieka, Gdy żal ciężkim westchnieniem odezwie się w łonie, I kędyż łzy te płyną i ku jakiejż stronie Z piersi westchnienie ucieka? Gdy różami pociechy ukwiecona ścieżka Wiedzie nas w raj nadziei z udręczenia świata: I skądże ta czarowna pociecha przylata? I gdzież ta nadzieja mieszka? O! jest jakaś … Przeczytaj wiersz
Posłuchaj: gdy los nam porzucić pozwoli Ten świat, gdzie tak duszą stygniemy powoli, Być może w krainie, gdzie kłamstwo nie znane, Ty będziesz aniołem, ja będę szatanem! Przysięgnij, że raju szczęśliwość porzucisz I że do dawnego kochanka powrócisz! Wygnaniec skazany przez los na zatratę, Niech będzie ci rajem, a ty mi wszechświatem.
Kochanka powieszonego patrzy mu do oczu przygląda się sobie w jego śnie. Kochanka powieszonego w kucki przy jego głowie rodzi małe z czarną twarzą Kochanka powieszonego z czarną twarzą z bólu dziecko wpół rozrywa Kochanka powieszonego własną pierś ssie Paznokciami po sobie Kochanka powieszonego umiera w jego śnie.
Piękna niech będzie twej miłości zdrada, Jeśli mnie zdradzisz. Niechaj twój kochanek Nie będzie w masce, gdy pod dom się skrada, Niech bluszczów nie rwie w podróży na ganek. Tak czyni złodziej lub w komedii lichej Kochanek w spełzłym płaszczu Almawiwa, Tak u Boccaccia wędrowały mnichy, Lecz miłość płaszczem twarzy nie zakrywa. Niech przyjdzie do … Przeczytaj wiersz
Ledwo dziewczyna przyszła z daleka, — Dreszcz go obleciał skrzydlaty. Zatrzepotała martwa powieka, — I z grobu wyjrzał na światy. — «Dobrze, żeś przyszła! Gniję daremnie, Własnego niepewny cienia! Gdziem jest, że oto — nie ma mnie we mnie? Są tylko moje cierpienia. Powiedz — schylona ponad mogiłą — Śpiącemu w mogił obłędzie, — Gdzie … Przeczytaj wiersz
Niczego na niebie co przykryje kochanków Nawet skrawka czarnego perlonu Nic, tylko oderwany guzik I on też świeci tłumaczenie Ryszard Krynicki
Zakochani mówili – przecież nie do wiary czy to prawda może się nam zdaje czy tak łatwo się spotkać cierpiącym na miłość w świecie w którym kłopoty nasze nie ustaną bo jak diabeł ucieknie odejdzie i anioł Jesteś i nie ma ciebie. Ten sam znowu inny trochę na odczepnego i trochę na niby jak len … Przeczytaj wiersz