Mój mości bocianie, Co kroczysz na łanie, Jak mędrzec poważnie, miarowo: Bujałeś po świecie, Więc powiedz mi przecie, Coś zdobył przez zimę surową? Latałeś, nieboże, Aż kędyś za morze, Nad Nilu błękitne topiele: Toż w takiej podróży, Gdzieś strawił czas duży, Musiałeś nauczyć się wiele? — A bocian na wieży, W dziób wielki uderzy, Popatrzy … Przeczytaj wiersz
Stadem krążą już bociany Ponad wsią rodzinną, Odlatują w kraj nieznany, Bo im tutaj zimno. Słychać klekot ich żałosny: – Strach nam srogiej zimy! Do widzenia aż do wiosny, Wcześniej nie wrócimy! Hen, za morze odlatują, Tam, gdzie słonko świeci. Mogą lecieć – nie popsują Gniazd bocianich dzieci.
Lis do bociana raz rzekł: »Mości panie, przybądź do mnie na śniadanie. Bocian się zjawił. Do stołu nakryto. Lis przygotował ucztę obfitą. Ale, niestety! Lisek — chytre zwierze: do uczty płytkie dał talerze. Próżno bocian dziobem puka jeść z takich naczyń za trudna dlań sztuka.
Naprzemiany widne w tobie Melancholia i powaga, A w postawie, oczach, dziobie, Z egipskiego masz coś maga. Na wysokiem stojąc gnieździe, Jak straż, wsparta drzewcem dzidy, O zamorskiej dumasz jeździe, Roisz sfinksy, piramidy… Mówią, że twój żywot wcześny Nie przekroczył rocznych kresów, Ale dla mnie tyś współcześny Faraonów i Ramzesów. Gdy w różowych ogniach świtu, … Przeczytaj wiersz
Przyszła wiosna cichuteńko, Przyszła wiosna na paluszkach I na wierzbie, wśród gałęzi Zatańczyła w żółtych puszkach Zdjęła z jezior tafle lodu, Pościągała z róż chochoły, Dała drzewom świeżą zieleń, Obudziła w ulach pszczoły Wlała w ziemię zapach deszczu, Pobieliła słońcem ściany Namówiła do powrotu Wilgi, czaple i bociany Dzikie śliwy i czeremchy Obsypała białym kwiatem … Przeczytaj wiersz
Kwiecień drzewa przystroił w barwne kwiaty i zieleń. Po ogrodach, po sadach grają ptasie kapele. Ziemię mokrą od rosy orze traktor zielony – Kra, kra! – echo powtarza z orki cieszą się wrony. Ludzie sadzą ziemniaki, żeby wzeszły niedługo. Bocian chodzi po łące liczy żaby nad strugą. Dzwonią wiadra o studnie. Wozy dotąd turkocą, aż … Przeczytaj wiersz
Bociek, bociek leci! Dalej, żywo, dzieci! Kto bociana w lot wyścignie, Temu kasza nie ostygnie. Kle, kle, kle, kle, kle! Bociek dziobem klaska: — Wyjdźcież, jeśli łaska! Niech zobaczę, niech powitam, Niech o zdrowie się zapytam. Kle, kle, kle, kle, kle! — A ty, boćku stary, Piórek masz do pary; Żaby je liczyły w błocie, … Przeczytaj wiersz
Bocian, miasta mieszkaniec, mówił jeleniowi: „Ty kunsztu lekarstw nie znasz”. Jeleń mu odpowié: „Prawdę mówisz, bocianie, lekarstw nie rozumiem, Ale ty leczysz, a ja chorować nie umiem”. Umarł mędrzec w lat dziesięć na dachu przy mieście: Umarł prostak na puszczy, żył tylko lat dwieście.