Zygmunt Krasiński (1812-1859) był jednym z trzech wieszczów narodowych Polski obok Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Urodził się 19 lutego 1812 roku w Paryżu, w rodzinie arystokratycznej. Jego ojcem był Wincenty Krasiński, generał służący w napoleoński, a matką Maria Urszula Radziwiłł, która wywodziła się z jednego z najznamienitszych rodów polskich. Wczesne dzieciństwo Krasiński spędził w Polsce, ale jako młody chłopiec często podróżował po Europie z rodzicami.
Krasiński odebrał staranne wykształcenie, studiując na Uniwersytecie Warszawskim i później na Uniwersytecie w Genewie. Z powodu represji politycznych wobec jego ojca po upadku Napoleona, rodzina Krasińskich często przebywała za granicą, co miało wpływ na jego twórczość i światopogląd.
Krasiński jako pisarz najbardziej znany jest ze swoich dramatów i poezji, które odzwierciedlają jego głębokie przemyślenia na temat losów Polski, filozofii historii i moralności. Jego najsłynniejsze dzieło, „Nie-Boska komedia” (1835), to dramat, który jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł polskiego romantyzmu. Utwór ten jest zarówno refleksją nad rewolucją i walką klas, jak i głęboką analizą kondycji ludzkiej i dylematów moralnych.
Innym ważnym dziełem Krasińskiego jest dramat historyczny „Irydion” (1836), który porusza temat tyranii i rebelii, będący alegorią sytuacji politycznej w Polsce. Krasiński pisał także liczne listy, które stanowią cenne źródło informacji o jego życiu i myślach, jak również o wydarzeniach historycznych jego czasów.
Krasiński był również aktywny politycznie, angażując się w sprawy polskie na emigracji. Jego działalność polityczna i literacka miały ogromny wpływ na kształtowanie świadomości narodowej Polaków w okresie zaborów. Zygmunt Krasiński zmarł 23 lutego 1859 roku w Paryżu.
Hrabia Zygmunt Krasiński był prawdziwym mieszkańcem Europy. Dzięki swojej wysokiej pozycji społecznej swobodnie podróżował między Paryżem, Warszawą, Petersburgiem, Rzymem, Genewą i innymi europejskimi miastami. Chociaż preferował powrót i pobyt w Paryżu, gdzie się urodził i zmarł, równie chętnie przebywał w Polsce, kraju swojego dzieciństwa i młodości. Jego arystokratyczne, intelektualne i przesiąknięte duchowością dzieła, takie jak „Nie-Boska komedia” (1833), „Irydion” (1834), „Przedświt” (1843) oraz „Psalmy przyszłości” (1845-48), pozwalają zaliczyć go do grona najwybitniejszych pisarzy europejskiego romantyzmu.
Niech moja dusza będzie cicha — czysta Jak ta noc letnia — spokojna — przejrzysta! Niech gwiazd tych złotych oblany pokojem Idę w świat — z światem walczyć wstępnym bojem; Choć w głębi serca żar się palić będzie Niechaj powagi oblecze mnie szata! Niechaj się stanę na zawsze i wszędzie Niewzruszon w ruchu — jak … Przeczytaj wiersz
Cośmy kochali tak razem Martwym głazem I ruiną, Temu dzisiaj się przyśniwa Młodość nowa i szczęśliwa — Dni im życia płyną! Staremu Rzymowi Grobom i ludowi! A nam, cośmy byli Na tych grobach młodzi, Namże w piersiach się nie zrodzi Życie — w grobów życia chwili!.. Dość już mąk — Niech do dusz Wrócą już … Przeczytaj wiersz
O, wiem, że Polska bój zwycięski toczy, O! nie zginęła i nigdy nie zginie – Lecz my czyż ujrzym ją w chwały godzinie? – Nim słońce wejdzie, rosa wyźre oczy! I będzie wielka – i będzie wspaniała – Lecz robak trumien wprzód może nas stoczy, Niejedna w świecie tkwi rozbicia skała – Nim słońce wejdzie, … Przeczytaj wiersz
Myślałem nieraz — przez znak dotykalny Wyrazić Tobie ten świat idealny, Cudowny, skryty, własny twego ducha, Zkąd życie twoje co chwila wybucha — W którym twa dusza łamiąc się na dwoje, Jakiemś podziemnem i wewnętrznem okiem Patrzy przed sobą w własne myśli swoje, Wiecznym z jej głębi rwące się potokiem! A choć się w przepaść … Przeczytaj wiersz
Iluż ich zwiędło w samym życia maju – Czy w własnych domach – bez domu l kraju – Czy na wygnaniu! – I milczeli długo Z dziwnym uśmiechem nad zadziwem świata, Co Im chciał darmo ojczyzną być drugą – Milczeli z dziwną litością przez lata – Aż wpadli w niemoc – lecz w skonu godzinie … Przeczytaj wiersz
Czas ma nadzwyczaj co gorżkiego w sobie! Ileż go razy zatrzymać ja chciałem Gdym dni szczęśliwe przepędzał przy Tobie! Na klęczkach każdą chwileczkę błagałem Mówiąc: „chwileczko o zostań na chwilę! „Tak mi niebiesko — tak domowo-mile! „Lecz niech raz czuję, że nie znikniesz lotem „Niech raz się dotknę ciebie — znikniesz potem!“ I nigdy, nigdy … Przeczytaj wiersz
Ziemskości cień To ducha noc! Skra Bożych tchnień To ducha moc! I natchnienie Jak zbawienie Zsyła Pan! Niem ochrzczon duch Świat wprawia w ruch, W niebieski tan! Sam się łączy Z Wiecznym w Niebie — Światło sączy Niebo z siebie! Kto z natchnienia Śpiewa, szlocha, Ziemię kocha, Ziemię zmienia! Siostro moja, coś w żałobie, Niechaj … Przeczytaj wiersz
Im dalej idę po drodze żywota, Tym twój ideał się bardziej nade mną Rozszerza — rośnie — gdyby tęcza złota, Rzucona w ukos przez świata noc ciemną! Nie w dniach mych przyszłych — lecz w dniach mej przeszłości Żyje, com widział boskiego na ziemi! A dni, co przyjdą, przyjdą na wzór gości Smutnych i … Przeczytaj wiersz