Ktoś coś pannie, gdy ręce trzymała za sobą,
Włożył w garść; więc postrzegszy, z okrutną żałobą
Bieży uskarżając się swojej paniej starej.
Gdy ta grozi, że mu to nie ujdzie bez kary,
Przysięga ów, że palec, jako zdrów, jak żyje;
A panna: „Wiem ci ja też, co palec, co pyje.”
Co słysząc pani stara: „A kiedy tak mądra,
Możesz – rzecze – drugi raz włożyć jej i jądra.”
