Drzewa przydrożne — wiosła cieknącej drogi kałużą łąki zieleń z blasku ocieka wiatrem podparte zielone fale jak stogi — strumienie zboża słońcem wezbrane jak rzeka — Rozkołysany pejzażu nieba i ziemi wzrokiem podpieram gwiazdy nocą z trudem płynące z nad lasów mój dom o krawędź życia oknami oparty i niemy przestrzeń powoli wiosłuje skrzydłami skrzydłami … Przeczytaj wiersz
Twa źrenica beztroska, czy znowu pogoni, Jak dawniej, do schylonej pod niebem jabłoni, Czy też szarości martwej podda się i wszędzie Rzeczy smutne i gorzkie tylko widzieć będzie? Wczoraj przed twoim domem szła kobieta młoda I jakże bliska pszczołom była jej uroda! Dziś śnieg na dachach leży, ale zapamiętaj, Jak kładła się na twarzy pełnia … Przeczytaj wiersz
Kiedy na wojnę wzięto męża Marty, Ranek był wielki, cichy i otwarty, Jak ogród pełny owoców soczystych I oto w cieniach tego ranka czystych Sama zaczęła orać pługiem ziemię, Która pod wiatrem, jak pod snopem, drzemie. Przed nią gubiła się w słonecznym pyle Rozwiana grzywa końska, za nią tyle Zoranej ziemi kładło się z mozołem. … Przeczytaj wiersz
A jeśli mnie dom buczyną spięty Tej nocy przyjmie w swoje progi Zapalę gwiazdy w nocy głębi A sam zakwitnę polnym głogiem Beskid kołysze się i szumi I chwiać się będzie drżeniem nieba I horyzontu zmieni drogi I umrzeć moim słowom nie da Do końca drogi swej noc zmierza I płoną drzewa w nocnym chłodzie … Przeczytaj wiersz
Jak dziwnie smutne, posępne, złowieszcze Jest to zegaru miarowe stąpanie — Słucham i zimne przejmują mię dreszcze… Coraz mniej życia, niebytu otchłanie Coraz mi bliższe, śmierci przeraźliwe, Groźne widziadło ciśnie mi się w oczy — — Straszno pomyśleć, że ciało dziś żywe, Niedługo w trumnie robactwo roztoczy. Okropna wizya!… Naokoło wszyscy Sercu mojemu, duszy mojej … Przeczytaj wiersz
Już jesień rodzi się w moich oczach. Króluje przez kilka miesięcy i odchodzi. Jestem jak jesień złota, szczera, ciepła, zimna. Kocham jesień. Kiedyś przysypie mnie liśćmi. Jestem jesienią… Widzę, że przemijam.
Opadły mgły i miasto ze snu się budzi, górą czmycha już noc. Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił, Do gwiazd jest dalej niż krok! Pies się włóczy pod murami – bezdomny, Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; toczy, toczy się los! Ty, co płaczesz, ażeby … Przeczytaj wiersz
Sądziłem, że to jeszcze nie pora, Że się jesienią nacieszy człek, Aż tu któregoś nagle wieczora Ni stąd, ni zowąd spadł gęsty śnieg. Śnieg, to rzecz prosta, głupstwo wierutne, Wszakże co roku nawiedza świat, A przecież miałem refleksje smutne, Patrząc na biały, śniegowy płat. Bo ledwie skończył z nadziemnym lotem I do kałuży ulicznej spadł, … Przeczytaj wiersz
Jesienna droga. Liście lecą deszczem rudym. Idzie garbaty smutek, w chmury owinięty. Na pewno taką drogą jechał doktor Judym Samotny, zapomniany, smutny, odepchnięty. Biegną po lepkim błocie gnane batem siwki. Ciągną zieloną bryczkę, tętnią, rżą, chlupocą. A wicher śpiewa, płacze jak lipowe skrzypki, Z tęsknoty za kochanką swą – jesienną nocą. Czasami przejdzie szary, mętny … Przeczytaj wiersz
— Ty o locie jaskółek, co powiesz znużony, Co powiesz zapatrzony w śmiały lot ich wolny? — Powiem, że świt wesoły, miody i zielony Wypuścił je na błękit, na szeroki, polny! — A o tych słonecznikach, które jasna miedzią Nad płotem wyrastają, co powiesz posępny? — Powiem, że są nowego słońca zapowiedzią, te wzejdzie nowa … Przeczytaj wiersz
Czym jest kobieta? Pyta cały świat, Chcąc zgnębić tajemnicę jej czym prędzej. Wiem, że to stwór, co chce mieć jak najmniej lat I jak najwięcej pieniędzy.
Powrócić pragnąc w rozkosz niewiedzy czarna, Zwierzęcym lekiem wielbi bezcel i dzika Ślepej natury drapieżność — ufny nadarmo, Że wyrwie się zagładzie ogniem zachwytu. W nieistniejące — jakaż prowadzi droga? Zachwyt embrjony myśli spala i znika Wierzchołkiem w pustce. Wielka ogarnia trwoga — Całującego wieży swe — niewolnika. Lecz i on, który jeszcze znaczy miljony, … Przeczytaj wiersz
Pozory myśli tkając w sieć pajęczą, Chwytacie muszki pozorów, co brzęczą ’ Tonem głupocie miłym, jak łaskotka — Lecz rwie się dowcip, kiedy prawdę spotka Znam dowcip inny, który w myśli niebie Rodzi się nagle, uśmiechnięty srogo Rozbłysłą prawdą — gdy ten trafi kogo, Trafiony ginie, lub zdradza sam siebie.
Oto masz powiew chwil, z którymi płynę: Myślę o tobie, smutno mi i cicho… Przeszłość mi mówi, że i ja przeminę, Jak dzień, jak wieczór, jak noc z gwiezdną pychą. Snuje się zapach, niby sen już znany, I snuć się będzie tak samo, jak dzisiaj, Gdy wszystko, teraz bez miary kochane, Pójdzie ode mnie z … Przeczytaj wiersz
Kawał rozśpiewanego wewnątrz ognia -studził Zewnętrzny chłód. Bez reszty nie mogłem się spalić, Wydźwigając się męką nad żywioł i ludzi, Poczułem w sobie ognia płód: kawałek stali. Świecie dzisiejszy! Wrogu, który masz swą armię! Skupiam gniew i twych wodzów licząc twardym wzrokiem, A myślą – w twym więzieniu człowieka męczarnie, Ostrzę stal: na marmurze piszę … Przeczytaj wiersz
Nie przychodź do mnie, nie przychodź… Zostań na zawsze przepięknym Snem i pragnieniem cichym… Nie przychodź… Nie przychodź do mnie, nie przychodź, dlatego, żeś taka mi droga, że pragnę, abyś przyszła – nie przychodź… Nie przychodź do mnie, nie przychodź, choć ciągle do ciebie tęsknię, choć dławi mnie wołanie… Nie przychodź…
Jesteś naturą, o, wielka moja, w przepastnych niebach słońcem perląca, chodzisz po wielkich świata pokojach, idziesz nadzieje złudzeń roztrącać; idziesz, a niebo nad sercem płynie; idziesz, a morza płyną pod Tobą. Wiem, że gdzieś idziesz, że mnie wyminiesz… Nie mijaj! słyszysz! ja jestem obok… Stój! moje usta, usta krzyczące, wypruły z nieba gwiazdy jak błyski … Przeczytaj wiersz
Płyń ziemio. Góry ciemne. Rzeka wszystko niesie. Lądy wzdłuż wody pękną. Jak wiosło milczenia rzeka wszystko podzieli na wiosnę i jesień, na zimy siwe, pory wszystkich lat. Niosą się ptaki, a brzegi tajemne Świat smutku otwierają i radości świat. To taka waga srebrna, uśmiech nieba w ziemi ujrzy nas i uniesie w rękami ciemnymi od … Przeczytaj wiersz
Sny dziecinne pachniały wanilią. Jak oderwać to życie od trwogi? Te dni jak małe bożki w oliwkowym lesie — — wyrosły z nich dorosłe wilki i ogień opalił sosny strzelistych uniesień. Takie to dzieje, matko. Boli wiatru kolec wbity w dwudziestą jesień kiedy umiem już najtrudniejsze słowa. Na pękniętym stole umierają kwiaty — suche deski … Przeczytaj wiersz
Rybak z rzeki przejrzystej długo wiosłem łuskał ryby twarde jak orzech, zielone i białe, które się zwolna w martwe księżyce zmieniały. Czas się wstrzymał i trzepot usechł, usnął, ustał. A rybak wiosłem płaskim przez sen gładził pióra łabędzich skrętów rzeki, aż się w ciszy przemian zrąb wody urwał nagle jak spieniona góra i poczęły się … Przeczytaj wiersz
Wieczorami w złotych kawiarniach, w niebieskim dymie tytoniu, Gwarzą sennie oszukani poeci, oszukani niepotrzebni nikomu Oszukały ich wiosny i zimy, jesienie i liście młode, Oszukały ich wschody słońca, złoto sinych fal przed zachodem. Oszukały ich nawałnice i wiatrów szumiących huk, Oszukały: cierpienie — i litość, — śmierć codzienna, miłość — i Bóg! Oszukały: żelazo i … Przeczytaj wiersz