Nigdy takowych mąk nie ucierpiało, Jeśliże było serce, co pałało Płomieniem wściekłem dla możnej Junony, Władającego gromem pana żony, Jakież nieszczęsne serce me używa. Fortunna miłość, co z nadzieją bywa! Ale piekielne ciężkości przechodzi, Gdy z nią wątpliwość bojaźliwa chodzi. Cóż ja mam czynić, w taką miłość wdany? Kto tak szkodliwe może zleczyć rany, Gdy … Przeczytaj wiersz
Nie trafunek przygodny ludzkie sprawy rządzi: I fortunę szaloną, choć upornie błądzi, Chełzna[1] twardym munsztukiem twego moc zrządzenia, O mądrości, wszystkiego żywocie stworzenia! Lutość i sprawiedliwość — wszytkie twoje sprawy, A przed twemi oczyma i lewy i prawy. Więc temu i to zdrowo, co sie zda, że szkodzi Tamtemu, i to wadzi, co mu żywot … Przeczytaj wiersz
KTÓRY POD SOKALEM ZABIT OD TATARÓW ROKU PAŃSKIEGO 1519. Umysł stateczny i w cnotach gruntowny Kto ma od Boga, żywie świętym rowny; Nietylko wytrwa głos szczęścia surowy, Ale i łaską wzgardzić jest gotowy. Tysiąc przykładów! Ale dostateczny Słów moich świadek sam Frydrusz serdeczny; Który to sprawił, że sie mniej wstydamy Blizny, prze upór co nieszczęścia … Przeczytaj wiersz
I nie miłować ciężko, i miłować Nędzna pociecha, gdy, żądzą zwiedzione, Myśli cukrują nazbyt rzeczy one, Które i mienić i muszą się psować. Komu tak będzie dostatkiem smakować Złoto, sceptr, sława, rozkosz i stworzone Piękne oblicze, by tem nasycone I mógł mieć serce i trwóg się warować? Miłość jest własny bieg życia naszego: Ale z … Przeczytaj wiersz
O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem Pokój – szczęśliwość, ale bojowanie Byt nasz podniebny: on srogi ciemności Hetman i świata łakome marności O nasze pilno czynią zepsowanie. Nie dosyć na tym, o nasz możny Panie, Ten nasz dom – Ciało, dla zbiegłych lubości Niebacznie zajżrząc duchowi zwierzchności, Upaść na wieki żądać … Przeczytaj wiersz
Do naświętszej Panny Panno bezrówna, stanu człowieczego Wtóra ozdobo, nie psowała w której Pokora serca ni godność pokory, Przedziwna Matko Stworzyciela swego! Ty, głowę starwszy smoka okrutnego, Którego jadem świat był wszystek chory, Wziętaś jest w niebo nad wysokie chory, Chwalebna, szczęścia używasz szczyrego. Tyś jest dusz naszych jak księżyc prawdziwy, W którym wiecznego baczymy … Przeczytaj wiersz
Na one słowa Jopowe: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc. Z wstydem poczęty człowiek, urodzony Z boleścią, krótko tu na świecie żywie, I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie, Ginie, od Słońca jak cień opuszczony. I od takiego (Boże nieskończony, W sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie Sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie Być … Przeczytaj wiersz
NA HERB JEGO M. PANA JAKUBA LEŚNIOWSKIEGO, PODCZASZEGO ZIEMIE LWOWSKIEJ Gryfowie strzegą złota i biją się o nie Tak w południowej, jako i w północnej stronie. Niebożęta Pigmei trudność z nimi mają, Którzy się o ten kruszec z pilnością starają. Ale polscy Gryfowie nie tak żądni złota, Jako wolności stróże, w których ta ochota, Że … Przeczytaj wiersz
Ryś z liszką niegdy się gadał, Ślachectwem się jej przekładał: „Jakom ja cudnej rodziny, Ukazują me pstrociny”. Liszka rzecze: „Barzo błądzisz, Iż się z skóry cudnym sądzisz; Bo gdy z ciebie sierść opłynie, Wszystko twe ślachectwo zginie. Jać-em tedy ślachetniejsza I więcej nad cię cudniejsza, Iż o cudną sierść mało dbam, W rozumie cudność pokładam”. … Przeczytaj wiersz
Winiarz jeden, bliski śmierci, Chcąc nauczyć swoje dzieci, Wszytkich sobie wezwać kazał, Za testament im powiedział Rzekąc: „Pieniądze, którem miał, Na winnicy-m je zakopał; Gdyć umrę, pilnie szukajcie, A co potrzeba, najdziecie”. Oni, gdy tako mniemali, Wziąwszy motyki, kopali; Skarbu nigdziej nie tuczyli, Aż się potym domyślili. Bo winnicę rozkopawszy Wzięli z niej pożytek więtszy: … Przeczytaj wiersz
Liszka z kozłem w jednej chwili Przyszli k studni, aby pili; A chciwie się tam wpuścili, Występu nie opatrzyli. Potym zasię, gdy wen chcieli, A żadnych stopniów nie mieli, Zatroskał się kozieł ubogi, Spuścił uszy, trząsnął rogi. Liszka k niemu przemówiła: „Jużem drogę wymyśliła, Jako już stąd wynidziewa, Jeśli sobie pomożewa: Wespni się na swoje … Przeczytaj wiersz
Złodziej niegdy się ożeniał A sąsiadów k swadźbie wezwał, Którzy się tam weselili, Tańcowali, jedli, pili. Aż jeden mąż starszy rzecze: „Szalenie się weselicie: Wiele złego sam podziałał, A cóż, gdy będzie dzieci miał! Słońce niegdy toż działało, Iż się też ożenić chciało; Ziemia tę rzecz zrozumiała, Tego dopuścić nie chciała, Rzekąc: ŤDosyć mam ciężkości, … Przeczytaj wiersz
Oracz, dawszy słuszne dary, Prosił nabożnie Cerery: „Taki mi – pry -jęczmień rości, By nie miał plew ani ości”. Ceres łatwie dopuściła, By w tym jego wola była: Jęczmień się goły urodził, W żadnych plewach skryty nie był. Ptacy, gdy to ubaczyli, Łatwie wszytek wyłuskali. Oracz sam siebie winował, Iż bez prace bogat być chciał. … Przeczytaj wiersz
Rataj, mając pana swego Męża w czytaniu pilnego, Tam do jego książnice wszedł, Gdzie on zawżdy swe księgi czedł. A gdy go uźrzał samego Nad księgami leżącego, Jął ty słowa k niemu mówić: „Jakoż możesz sam tuta zbyć?” On mu rzekł: „Nigdy ja nie sam, Zawżdy częstą biesiadę mam. Terazć-em oto sam został, Gdym ciebie … Przeczytaj wiersz
Wilk na się owczą skórę wdział I pokorną postawę miał; Takoż się miedzy owce wkradł, Tajemnie ich wiele pojadł. Potym więc pasterz obaczył, Zdrajcę w owczej skórze łuczył A natychmiast go uchwycił, Swej się szkody nad nim pomścił. Bowiem na drzewie wysokim Obiesił go na kaźń wszytkim, Aby nań drudzy patrzali, Jego się działa wystrzegali. … Przeczytaj wiersz
Tęsknota jest jak Ziarenko W nierównych zapasach z Glebą, Wierzące, że jego orędzie Czyjeś oczy wreszcie dostrzegą. Okoliczności – Pora – Klimat – Ziarenku nie są wiadome – Jakąż musi osiągnąć Niezłomność, Zanim Słońce weźmie je w dłonie!
Szalone – Dzikie Noce! Przy Twoim boku Wiodłyby takie Noce W Rozkosz i Spokój! Cóż szkodzą – Wichry – Sercu w Przystani? Zbędna Busola – Koniec z Mapami! Przez Raj wiosłować – przez Morza Rozległość! Byle przybić – tej Nocy – do Brzegu Twojego!
Wody nas uczy pragnienie, Lądu – morskie przestrzenie, Uniesień – bólu wiek, Pokoju – opowieść o bitwach, Miłości – nadgrobna modlitwa – A ptaków – śnieg.
Tęcza mi nigdy nie mówi, Że ulewa i burza skończona, A lepiej niż filozofia Potrafi o tym przekonać. Choć tak dalekie od Forum – Wierzę moim elokwentnym kwiatom, Gdy głoszą – jak ptaki – to, Czego dowieść nie mógłby mi Katon!
Zgubiona – w trakcie zbawienia! Właśnie gdy świat znikał z oczu, Właśnie w chwili, gdy Wieczność miała się rozpocząć – Wtedy powrócił oddech – Z szumem się wycofała – Po tamtej stronie – zniechęcona fala! Kto wrócił, tak jak ja, zwiedziwszy Pogranicze, Ten pragnąłby wyjawiać jego tajemnice: Jak Żeglarz, który otarł się o obce lądy, … Przeczytaj wiersz
Do nieba idę! Nie wiem – na kiedy, nie pytajcie, proszę was, kędy. Nawet bym nie wiedziała, jak odpowiedzieć bez błędu! Idę do nieba… Jakie to mętne! A jednak tego dokonać trzeba, jak powrotu na wieczór trzód do owczarni otwartych wrót! Może idziesz tam i ty też?! Kto wie? Gdybyś więc dotarł pierwszy, zarezerwuj dla … Przeczytaj wiersz