Anioł śmierci

Kraino cudna, Wschodzie złoty, Kraino czarów, namiętności, Gdzie róż ogrody, ziem klejnoty, Prócz szczęścia wszystko w obfitości, Gdzie fale w rzekach płyną czystsze Obłoki niebios uroczystsze, Wspanialej wieczór dogorywa, Świat cały piękność ta okrywa I otaczają te uroki, Gdy duszy ludzi piętnem skazy Nie splugawiły złe wyroki. Ja kocham, Wschodzie, twe obrazy! Kto ciebie znał, … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

WDZIĘCZNOŚĆ

Za wszytsko, wszytsko składam tobie dzieki: Za gorycz łez, za pocałunków jady, Za utajone namiętności męki, Za zemstę wrogów i przyjaciół zdrady, Za każdy w pustce roztrwoniony poryw, Za wszystkie w życiu złudy, omamienia, Lecz jedno spraw: bym tobie od tej pory Niedługo już zanosił dziękczynienia.


Michaił Lermontow

WIECZOREM PO DESZCZU

Patrzę przez okno. Zmierzch zwolna zapada. Już pożegnalny blask na kolumnadach, Kominach, krzyżach, kopułach złoconych Świeci, odbłyska w oczach zachwyconych I rąbek chmury po zachodniej stronie Jak fantastyczny wąż na niebie płonie, I wiatr, przez sady przebiegając żwawy, Lekko kołysze żdźbła zmoczonej trawy… Oto dojrzałem kwiat w głębi ogrodu, Jak uronioną perłę z krain Wschodu. … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Żagiel

Samotny żagiel na przestworzu Bieleje wśród błękitu fal. Co wypatruje on na morzu? Czemu od stron swych pędzi w dal? Wiatr świszcze, w górę pną się fale I skrzypią reje, maszt się gnie, A on nie szuka szczęścia wcale I nie od szczęścia w oddal mknie. Pod nim świetlista wody grzywa, Nad nim złocisty promień … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Gwiazdka

Samotna w niebie Gwiazdka się pali, Wabi do siebie Mój umysł z dali; Mkną do niej w gości Sny moje z ziemi, Bo blask radości Z wysoka śle mi ! Blask ten widziałem W żrenic spojrzeniu, Które kochałem Wbrew przeznaczeniu; Dla cierpień były Najsłodszym lekiem, A blaskiem lśniły Równie dalekim. Sen oczy kleił, Lecz nie … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Nie, ja nie ciebie kocham tak szalenie

Nie, ja nie ciebie kocham tak szalenie, Nie dla mnie blaski piękna twego płoną: Miłuję w tobie dawne me cierpienie I moją młodość dawno utraconą. Kiedy na ciebie spoglądam czasami I gdy zaglądam głęboko w twe oczy, Tajemna wtedy rozmowa się toczy, Ale nie z sobą mówimy sercami. Rozmawiam z lubą młodych dni szczęśliwych, W … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

ŻEBRAK

U wrót klasztoru świętobliwych Stał błagający o jałmużnę Żebrak, wyschnięty, ledwo żywy Od głodu i nadziei próżnej. Wzrok jego zdradzał żywą mękę, A jego wyciągnięte ramię O chleb prosiło. Lecz ktoś w rękę Włożył mu zamiast chleba kamień. Tak o uczucia twe łaskawsze Błagałem w gorzkich łzach tęsknoty, Tak oszukałaś, już na zawsze, Najlepszą część … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Na ostrogi srebrne patrzę

Na ostrogi srebrne patrzę I w zadumie trwam głębokiej: Drżę o ciebie, mój latawcze, Drżę, mój koniu, o twe boki. Pradziadowie ich nie znali I, tratując stepów szlaki, Nahajami popędzali Niepokorne swe rumaki. Nastał jednak wiek oświaty: Zamiast grubych obyczajów Wprowadzono świeżej daty Wynalazki z obcych krajów. Dzisiaj karmią, honorują, Cenią grzbiet, na którym siedzą… … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

ZZA GROBU

Choć bryła ziemi przywaliła Mnie w ciemnym grobie, To dusza moja zawsze, miła, Będzie przy tobie. Miłość i w grobie nie oszczędzi Mi ślepych wzruszeń, O tobie w kraju niepamięci Pamiętać muszę. Kiedy żegnała ziemskie słońce Ma dusza niema, Kładłem nadzieję mą w rozłące – Rozłąki nie ma. Ujrzałem piekno duchów czystych I zapłakałem, Twarzy … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Jak niebo wzrok twój rozświetlony

Jak niebo wzrok twój rozświetlony Błękitem lśni pogody, Jak pocałunek słodko dzwoni I cichnie głos twój młody. Za jeden dźwięk czarownej mowy, Spojrzenie jedno twoje Gruziński bułat dam stalowy, Młodzieńcze oddam boje. I on czasami błyśnie pięknie, I jeszcze piękniej dzwoni, Dreszcz duszę przejmie, gdy on brzeknie, I w żyłach krew zapłonie. Lecz dni mych … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

A na czas wojny

Szmaragdów sznur pragnę mieć, pochlebców tłum pragnę mieć. Lecz na czas wojny podaruj mi kropelkę biało-siwej mgły. Lecz na czas wojny podaruj mi kropelkę biało-siwej mgły. Nie lękam się chłodu gwiazd, choć wilczy tren zbudził nas. Lecz na czas wojny, na czarne dni podaruj mi krople mgły. A na czas wojny, na czarne dni podaruj … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

A ja nie wiem

Są dziewczyny Baby Jagi Które nie śpią w cieniu grusz Czują sprawy wielkiej wagi Mają coś w rodzaju dusz A ja nie wiem, ale myślę Że nie takiej róże wyślę I nie z taką chcę po Wiśle Płynąć w dal A ja nie wiem, ale chyba Ja nie takiej chcę się przydać Nie za taką … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

A ja jestem nieśmiertelna

Tacy piękni zakochani dotykają ust i rąk. Księżycowi zakochani hermetyczny mają krąg. Przemijają zakochani, ja zostaję. Bo ja jestem nieśmiertelna, stąd mój gest i styl. Ten bohater i ta szelma są tu tylko parę chwil. Z wypiekami, z ambicjami, wyruszają zbawiać świat. Honorami, sztandarami potrząsają parę lat. Przemijają z honorami, ja zostaję. Bo ja jestem … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

A czemu pan mnie znów prześladuje

O czemu pan znów dziś mnie prześladuje? I jak pan śmiał tu za mną za mną przyjść? Czy ja czy ktoś dał znak, że pan się tak ośmielił? Tam gdzie ja tam i pan – jak pan śmie? Pan tańczyć znów chce – mówię że nie. Pana wzrok łowi mnie i śmiech, i znów ten … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

Jeżeli jest

Na naszą słabość i biedę, niemotę serc i dusz. Na to, że nas nie zabiorą do lepszych gór i mórz. Na czarnych myśli tłok, na oczy pełne łez lekarstwem miłość bywa. Jeżeli miłość jest, jeżeli jest możliwa. Na ludzką podłość i małość, na oschły Boży chłód. Na to, że nic się nie stało, a zdarzyć … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

Filiżanka kawy

Biedna ta miłość, cała się zmieści w filiżance kawy. Smutna ta miłość, niech się napije, kto ciekawy. Mała czarna – tęsknota, duża czarna – nadzieja. Czy to można tak kochać, kiedy nic się nie zmienia? Filiżanka czarnej kawy z maleńkim kruchym szczęściem. Niecierpliwość, nuda zawiść, filiżanka codziennie i częściej. Filiżanka czarnej kawy z okruchem smutku … Przeczytaj wiersz


Agnieszka Osiecka

Miraże

Uporczywy dźwięk sygnalizacji na niestrzeżonym przejeździe. Co się odwlecze, to nie uciecze. I żaden hejnał z najwyższej wieży, ani ułańska szarża – fałdka skóry w pobliżu oka. Skarga twojego ciała. Zwinięty w rulonik liść. Patrzysz w prześwit, który się przydarza – archipelagi nietknięte ludzką stopą.


Jacek Mączka

Wieje

Nad rzeką kładka z poczerniałych desek. Wiatr roztrąca sitowie. Stąd dotąd twój ciemny zaśpiew i ani kroku dalej, aż wypali się ze szczętem. Przy strumieniu bażant – niewidzialny w jesiennej pożodze. Rozpływasz się w pręgach dymu nad ugorem. I właściwie gdyby cię zabrakło, nie zaszłaby żadna zmiana. Tak doskonale przylegacie do siebie. Wymienni w każdym … Przeczytaj wiersz


Jacek Mączka

Napisane przy okazji

Słucham Blue Moods Davisa i czytam różową antologię wierszy, które wyszły z pustej głowy Adama, tego podobnego do Mickiewicza. Lipcowy upał. Dwie jaskółki ulepiły gniazdo na szczytowej belce pod dachem. Znowu przeprowadzam się. Po cienkiej linijce oddzielającej od nurtu. Staranne budowanie mandali, by później zburzyć ją w jednej chwili. Kot czai się tuż za węgłem … Przeczytaj wiersz


Jacek Mączka

Na niebo wypływają białych chmurek żagle

Na niebo wypływają białych chmurek żagle, Od twojej płynie strony niebieska fregata, Nie do mnie, nie od ciebie. I poczułem nagle, Że już nigdy nie będzie, jak zeszłego lata. Noc przyjdzie księżycowa i w twoim ogrodzie Na srebrnej trawie cienie ułoży ogromnie. A później będzie koła rysować na wodzie, Gdy będziesz szła ogrodem nie ze … Przeczytaj wiersz


Jan Lechoń