Ah ici bas la douleur a la douleur s’enchaine, Le jour succede au jour et la peine a la peine. Lamartine. I czemu płakać gdy szczęście odpływa? Łza w chybkiem pędzie wstrzymać go nie zdoła; Rzuć tylko okiem z roszonym do koła: Szczęście, na bezdnie grobu spoczywa. — — Czas na swych skrzydłach i młodość … Przeczytaj wiersz
Nie chcę się więcej sprzeciwiać twej woli, Panie! z pokorą tobie się oddaję, A chociaż serce tak krwawo zaboli, W boleściach serca twą dobroć wyznaję. Nie wiem, dla czego nawiedzasz mą duszę, Serce i ciało strapieniem, chorobą; Lecz to wiem dobrze, że cierpieć tu muszę, Abym przez boleść połączył się z tobą. Nie wiem, dla … Przeczytaj wiersz
There is a dangerous silence in that hour A stillness, which leaves room for the full soul To open all itself ………. Byron. Kiedy ponure szaty swe rozwinie Noc — świat w głębokiéy spoczywa żałobie; Szmer dniowy ustał, a iak w głuchém grobie, Cisza, po całéy rozlana równinie! Ale ta gwiazda co na niebie płynie, … Przeczytaj wiersz
But list! a low and moaning sound At distance heard, like a spirit’s song, And now it reigns above, around, As if it call’d the ship along! Wilson. Czarny obłok niebo kryie, Jak gorąco, głucho wszędzie, Burza w strasznym leci pędzie, Wiatr spod chmury tylko wyie! Grom za gromém, z dala biie, Tam, gdzie drzewa … Przeczytaj wiersz
….. her eye in heaven Would through the airy region stream so bright That birds would sing and think it were not night! Romeo and Julia. Już kwiat w swóy kiélich zamknął krople soku, Co noc, na całe zlała przyrodzenie; Jasne się światła rozlały strumienie, Gwiazdy zadrzały, w bladawym obłoku! Lecz mnie, przy twoiem tu … Przeczytaj wiersz
Któż zgadł, jakie wyroki dzień nam jutrzejszy obwieści? Wczoraj jeszcze, Charmisie, życiem kwitnęły ci lica, Dziś cię płacząc grzebiemy. Nigdy cios sroższej boleści W serce wprost nie ugodził Dyofona, twego rodzica
Ten, co świateł w przestrzeni wybadał objazdy, Kiedy wchodzą na niebo, kiedy schodzą gwiazdy; Jak na kulę ognistą zapada pomroka, Jak w pewnych porach gwiazdy znikają dla oka, Jak z szlaku niebieskiego słodkie chłopca czary Tajnie ściągają Trywię w latmijskie pieczary: Ten to Konon uczony między gwiazd promyki Zobaczył mię, świecący warkocz Bereniki, Co go, … Przeczytaj wiersz
Kwap się, wszystka łaziebnic Palladowych rzeszy, Śpiesz się — rumaków słyszę jej świetnych parskanie — Zbliża się i tuż z niemi możne bóstwo śpieszy. Jasnowłose pośpieszcie na jej przywitanie Pelasgijki! — Atana pierwej rąk nie zmyje, Dopóki z boków koniom kurzu nie pozgania, Kiedy zbroję jej zewsząd krwawy znój okryje, Wracającej z grzesznego ludzi pomieszkania. … Przeczytaj wiersz
Ktoś, Heraklicie, mi doniósł, że zmarłeś. Zalałem się łzami, Wszak ogarnęła mnie myśl, ile to razy my dwaj Gawędziliśmy do słońca zachodu. Lecz ty przyjacielu Z Halikarnasu, już tak dawno zmieniłeś się w proch. Żyją natomiast twe pieśni słowicze, na które okrutny Hades, co wszystko zwykł kraść, nie śmie położyć swych rąk.
Nie cierpię gminu; precz niepoświęcony! Ucisz się — wnet tu nieznana popłynie Oda. Jam kapłan Muzy, jam natchniony, Śpiewam mołojcom i dziewic drużynie. Nad ludem twardzi panują królowie, A królów Jowisz powściąga prawicą; — Jak raz Gigantów starł butne pogłowie, Tak światem trzęsie ócz swych błyskawicą. Jednym się trafia sadzić dłuższe rzędy Drzew, niźli drugim; … Przeczytaj wiersz
Gdy spoczniesz kiedyś w grobie, nikt cię z tęksnotą nie wspomni, żadnego serca nie wzruszysz, nikt nie zapłacze po tobie, bo nie zrywałaś róż Pierii. Będziesz w podziemnym świecie błądzić z innymi zmarłymi – cień zapomniany przez wszystkich.
Les premieres joies d’un coeur fait pour aimer, N’ont pas d’autre langage que les larmes. Salvandy. Że łzami człowiek światło życia wita, Łzy mu przez całe towarżyszą życie, Łzy okazuią słabsze serca bicie, Gdy piérwsza zorza, dziecieńciu zaświta! Czy burzą zgięty, kwiat szczęścia okwita, Czy wiosna nowe, wydaie obficie, Czyli nas stawił los na szczęścia … Przeczytaj wiersz
….. je meprisais la philosophie de né pouvoir pas, Meme autant sur l’ame qu’une suite des objects inanimés. Rousseau. Jesień ponura! wiatr zimny powiewa, Mgły przezroczyste, nad górami wiszą, Giętkie, gałązki, brzozy się kołyszą, Z których liść z zółkły, iuż burza porywa! Szmér tylko fali, tą ciszę przerywa, Która się łamie, o skaliste ściany; Lecz … Przeczytaj wiersz
Młoda wiosna zeszła już, Za nią idzie orszak róż, A Charyty na ich czele. Cicho drzemią morskie wały, Żóraw dawne gniazdo ściele. Schodzą z nieba ciężkie chmury, Jasny Tytan patrzy zgóry Na wiosenną pracę ludzi, Bromjos czasem przerwie ciszę Latoroślą zakołysze; Grona winnic w liściach lśnią Ciemnym sokiem, niby krwią. —
Pod północ, właśnie w tej chwili Kiedy się Arktos już chyli Ku Bootowi co noc, A wszystkich ludzi najmilej, Sen obejmuje w swą moc, Zszedł Eros pod moje drzwi I dalej kołatać w nie. — Kto tam — pytam — stukać śmie, Spędzać błogie moje sny? — „Otwórz — błagać mnie poczyna — Nie lękaj … Przeczytaj wiersz
Ja Atrydów sławić mam, Czyny Kadma ująć w śpiew; Struna liry dźwięczy wbrew, Że jej panem Eros sam. Zmieniam struny: znowu chcę Heraklowe trudy grać; Lecz mi lira daje znać Że w niej tylko Miłość tchnie. Więc w późniejszy chyba czas, Bohaterzy, uczcim was; Bo dziś nastrój liry mojej W Erosowej służbie stoi.
Błogosławiona każda ta godzina, Co ci objawia tajemnicę krzyża, A smutnej myśli Boga przypomina I już na ziemi do nieba cię zbliża. Życie twe pełne żalu i goryczy, A dusza tęskni łzami przepełniona, Serce zranione groby tylko liczy, A na tych grobach twych dzieci imiona. Wśród tak bolesnych pielgrzymstwa kolei Niejednęś krwawą już łzę przepłakała, … Przeczytaj wiersz
…… Amor puo far perfetti Gli animi qui, ma piu perfetti in cielo. M. A. Buonarotti. Jeżeli tylko sném iest nasze życie, Coż iest miłości słodkie zachwycenie? Coż łzy roskoszy? coż każde westchnienie Co tkliwsze serca okazuię bicie ? Choć strumień nieszczęść leie się obficie, I szczęście, nie iest marne uroienie, Kiedy, niezgasłe miłości płomienie, … Przeczytaj wiersz
Dokąd tak szybko, o! ptaszyno mała, Wzbijasz się w obłok, niby lekka strzała? A przecinając powietrzne przestrzenia, Rzewne nucisz pienia? Czyliż ta ziemia, co cię urodziła, Ptaszyno mała, nie jest ci już miła? Czyliż na zawsze rzucasz nasze gaje, W cudze lecąc kraje? Ach! tam, gdzie wiatry łagodniejsze wieją, Gdzie słońce świeci, gdzie gwiazdy jaśnieją. … Przeczytaj wiersz
Panie, Tyś ogień w mej duszy zapalił, Chcąc, by w niej miłość świata wygorzała; Tyś dumę moję o ziemię powalił, By siłą świętej pokory powstała. Chcesz, bym Cię kochał, o Panie, nad życie, Niczego nigdy nie żądał prócz Ciebie; Chcesz, bym na ziemi został krzyża dziecię. Bym dzieckiem chwały mógł zostać na niebie. A ja … Przeczytaj wiersz