Vladimir Horowitz grający Mozarta ostatni raz

Reiner Kunze

Daleki, był już blisko Mozarta
i tutaj spłacał mu, co pożyczone,
a czym żył przez tak długie lata –
w ciszy, w uniesieniu palców dźwięki
wracały na tamtą stronę
A nas bolały nadgarstki,
kiedyśmy rzucali mu na koniec
ziemskie okruchy

1997

Twoja ocena
Reiner Kunze

Wiersze popularnych poetów

Assunta

ASSUNTA (SPOJRZENIE KU NIEBU) «Si qua meis fuerint, ut crunt, vitiosa libellis Excusata suo tempore, lector, habe: Exul eram…» (P. O. Nasanis: Tristium liber IV. I). «Gdyby powiew, co z włosy twojemi Igra — powiał choć chwilę Na Hafiza mogile Tysiąc kwiatów wyrosłoby z ziemi!»…

Są w nas ślady

Są w nas ślady, które tylko sami możemy zabezpieczyć Jeżeli tylko potrafimy z takiego drobiazgu zdjąć odcisk I wtedy jakaś dziewczyna, zagubiona, odzyskuje ochotę do życia, a prawdziwy czytelnik mówi: jeszcze zdarzają się wiersze. tłumaczenie Jakub Ekier

10.

Rzeka Havortie załamuje się zaraz za lasem starego Lederga, wpływa w bagna i cieknie dalej, przez trzciny rozedrgane najlżejszym kłamstwem. Tutaj zwierzęta nie śpią. Widziałem fosforyzujące oczy, poharatane szyje dziewcząt. Gdy już nie mogłem, modliłem się. Razem ze mną kable, krzesła, szkło. Rzeka Havortie jest…