5/5 - (1 głosów)

Wiosna

Hu­czą rze­ki, hu­czą, Po­zby­ły się lodu, Od­ży­ły na­dzie­je, Pol­skie­go na­ro­du! Hu­czą rze­ki, hu­czą, Idą­ce do mo­rza — Nad Pol­ską kra­iną Bły­sła nowa zo­rza. Pa­trzą w nie­bo sta­rzy, Drżą do boju mło­dzi, Ja­kaś wiel­ka bu­rza Wio­sen­na przy­cho­dzi. Ja­kieś bły­ski świe­cą, Ja­kieś gra­ją grzmo­ty, Hej to cią­gną na­sze Na­ro­do­we roty! Hej, wio­sno ty na­sza, Ko­ściusz­kow­ska wio­sno, Krwią … Przeczytaj wiersz


Maria Konopnicka

Moczary

Wśród splotu wiklin, trzciny i wysokiej trawy, Tajemny moczar leśny wody swe rozlewa. — Nad brzegiem chylą czoła zadumane drzewa — I toń mroczy się szara wśród liści oprawy. Zachód — przez drzew warkocze blasków snop różowy Wśród mgły na wodach mętnych zwolna się rozlewa. — Nad brzegiem chylą czoła przebudzone drzewa, — Skąpana w … Przeczytaj wiersz


Henryk Zbierzchowski

Śmigus

Pa­nie­necz­ka mała Rano dzi­siaj wsta­ła: Śmi­gus! śmi­gus! Dyn­gus! dyn­gus! Bo się wody bała. Pa­nie­necz­ka mała W ką­tek się scho­wa­ła: Śmi­gus! śmi­gus! Dyn­gus! dyn­gus! Bo się wody bała. Pa­nie­necz­ka mała Su­kien­kę zma­cza­ła: Śmi­gus! śmi­gus! Dyn­gus! dyn­gus! Choć się wody bała.


Maria Konopnicka

Rybak

Woda się burzy, woda się wzdyma, A nad nią rybak schylony Spokojnie wędkę śledzi oczyma, W które ją niesie pęd strony. I gdy tak wzrokiem po fali wodzi, na dwoje woda się dzieli; Jak zorza piękna, z mokrej topieli Piękność dziewicza wychodzi. „Po co nad rybek pastwisz się zgonem, Pełen chytrości i zdrady (Czule doń … Przeczytaj wiersz


Johann Wolfgang Goethe