Pieśń kruka

„Przybyłem z bardzo daleka By przynieść niedobrą nowinę. Przeleciałem nad górą, Przeszyłem niską chmurę, Zobaczyłem w stawie odbicie własnego podbrzusza. Leciałem bez wytchnienia, Sto mil bez wytchnienia, Żeby znaleźć twoje okno, Żeby znaleźć twoje ucho, Żeby przynieść nowy smutek Co odbierze ci otuchę snu, Co zepsuje ci chleb i wino, Co każdego wieczoru będzie osiadać … Czytaj dalej


Primo Levi

Słoń

Kopcie: znajdziecie moje kości Niedorzeczne w tym miejscu pełnym śniegu. Byłem zmęczony bagażem i marszem I brakowało mi ciepła i trawy. Znajdziecie monety i punicki oręż Pogrzebane przez lawiny: bez sensu, bez sensu! Bez sensu jest historia moja i Historia: Co mnie obchodziły Kartagina i Rzym? Teraz moja piękna kość, nasza duma, Szlachetna, wygięta jak … Czytaj dalej


Primo Levi

Ocalały

Dla B. V. Od tego czasu, o niepewnej porze, Powraca tamto cierpienie, I jeśli nie ma się przed kim wygadać, W piersi piecze go serce. Znów widzi twarze towarzyszy Sine o brzasku, Szare od pyłu wapna, Nie do odróżnienia we mgle, W sennym niepokoju zabarwione śmiercią: Nocą kłapią szczękami Pod ciężką morwą snów, Żując nieistniejącą … Czytaj dalej


Primo Levi

Do przyjaciół

Drodzy przyjaciele, mówię przyjaciele W szerokim słowa znaczeniu: Żono, siostro, towarzysze, krewni, Koleżanki i koledzy ze szkoły, Osoby widziane raz Albo spotykane przez całe życie: Wystarczy, że choć przez chwilę Rozpięto między nami przegrodę, Namacalną nić. Mówię za was, przyjaciele wędrówki Tłocznej, niepozbawionej wysiłku, I za was również, którzy straciliście duszę, ducha, chęć życia. Czy … Czytaj dalej


Primo Levi

Autobiografia

Byłem już kiedyś chłopcem i dziewczyną, i krzewem, i niemą rybą, co wyskakuje z morza wyjątek z Empedoklesa Jestem stary jak świat, ja, co mówię do was. W mrokach początków Roiłem się w ślepych rowach morza, Sam ślepy, łaknąłem już światła Leżąc jeszcze na dnie, w zgniliźnie. Chłonąłem sól tysiącem maleńkich gardeł, Byłem rybą, gotową … Czytaj dalej


Primo Levi