Idący gdzieś mąż z żoną po ławce przez wodę, Ujźrą chłopa bez brody, co ongi miał brodę. „Ba, wej, jak się nasz sąsiad wygoieł!” – mąż powie; A żona: „Wzdyć to ostrzygł, a to znać po głowie”. Znowu ten: „Ba, ogolił!” – owa: „Ostrzygł!” – rzecze. Tak długo między nimi owej było przeczę, Aż od … Przeczytaj wiersz
Śpi świat pijany winem zamrużywszy oczy, Nalewa babilońska swacha, czart go toczy, Śpi świat rówien martwemu opiwszy się drzewu Winem z prasy Bożego na swe grzechy gniewu. Diabeł na warcie, żeby nikt nie budził, stoi. Grozi palcem z daleka: psów nawet popoi; Najpierwej im toż wino postawiwszy w wiedrze, Zęby spali, nie szczekał żaden na … Przeczytaj wiersz
„Radem ci, zacny gościu, w domu swoim cale! Ochoty nie przebierzesz, wina mam o małe: Jeżelić się podoba, nim od stołu wstaniem, Zabawić się przy piwku tych fraszek czytaniem”. A gość: „Miej sobie – rzecze – gospodarzu, fraszki, Każ jeszcze beczkę ścisnąć a natoczyć flaszki, Potem czytaj po polsku, czytaj po łacinie, Będziem się śmiać, … Przeczytaj wiersz
Uskarżał mi się wczora jeden sąsiad stary, Że poszły w górę wszytkie kupieckie towary, Że większa każdej rzeczy prócz jednego zboża W sklepach i w sukiennicach, niźli przedtym drożą. Mylisz się: „Płacą w targu dziś – rzekę – sowito Pszenicę, jęczmień, owies, tatarkę i żyto. Każda rzecz, i zboże też z monety szacunkiem Doszło talera, … Przeczytaj wiersz
Nierządem, powiedział ktoś dawno, Polska stoi. Gdyby dziś pojźrał z grobu po ojczyźnie swojej, Zawołałby co garła: wracam znowu, zkądem, Żebym tak srogim z Polską nie ginął nierządem. Co rok to nowe prawa i constitucye, Ale właśnie w tej wadze jako minucye. Poty leżą na stole, poty nam się zdadzą. Poki astrologowie inszych nie wydadzą. … Przeczytaj wiersz
Każdy człek głowę, każda głowa swe ma zdanie, Skąd w rzeczach pospolitych wielkie zamieszanie; Łacniej bowiem zegarek z starym zgodzić nowy, Niż upome przy swoim rozumieniu głowy. Pycha tego przyczyną, że choć z jawną szkodą, Wprzód racyjami, potym rogami się bodą. Cóż gdzie się o pieniądze cudze zgodzą zwajcy! Bo nic nie masz trudnego złotej … Przeczytaj wiersz
W niedzielę tylko, kiedy nie robią koło niej, Na ziemię chłopi plują a tydzień na dłoni, Potomstwo Kaimowe, po stworzeniu świata Bo ten pługiem dla chleba pierwszy ziemię płata. Plują ręce, brydząc się, lub orzą lubo żna, Zabojem przodka swego, robotą bezbożną. Że źli, że nieposłuszni, że zwajcy, przyczyna: Bo są takiegoż ojca synami Kaina.
Gwałtem nas chce natura wszędy zrównać, a my Gwałtem się między sobą różnić napieramy. Równo się król poczyna, równo z kmieciem rodzi, Tak się boi, tak smuci, tak stęka, tak schodzi. Nie poznasz, zajźrawszy w grób, z potaziów a z grochu, Tak natura w kilka lat porówna je prochu, Prócz, że barziej pan niż chłop … Przeczytaj wiersz
O czymże Polska myśli i we dnie, i w nocy? Żeby sześć zaprzęgano koni do karocy; Żeby srebrem pachołków od głowy do stopy, Sługi odziać koralem, burkatelą stropy; Żeby na paniej perły albo dyjamenty, A po służbach złociste świeciły się sprzęty; Żeby pyszne aksamit puszyły sobole; Żeby im grały trąby, skrzypce i wijole; Żeby po … Przeczytaj wiersz
Dano znać do obozu od placowej straży, Że nieprzyjaciel nocą na imprezę waży, Że Kozacy strzelają gęsto z samopałów, Toż rotmistrz: „Dobosz, obudź Ichmości do wałów! Niechaj każdy przy swoim zbrojno stawa koszu, Ni – mijajże żadnego namiotu, doboszu!” A ten: „Wstawajcie, Waszmość, czym prędzej, dla Boga, Pan rotmistrz rozkazuje, bo już w polu trwoga.” … Przeczytaj wiersz
O, mizernaż tego jest kondycyja świata, Jako złoczyńca w turmie, czeka po się kata. Czeka, śmierci przysądzon, swej roboty płace, Rano czy wieczór – nie wie, gdy poń zakołace. Tak komukolwiek rodzić zdarzyło się losem, Już jest w turmie niestotyż, już jest pod profosem. Nie wie dnia i godziny od kolebki aże Do siwizny, kiedy … Przeczytaj wiersz
Stary pies – gospodarzu, czuj o sobie! – szczeka; Dosypiasz-li, szkoda cię, ba, zginienie czeka: Podkopują złodzieje, zbójcy na przemiany Do komór, domu twego rozbierają ściany, o Porwi się, biały Orle! Radź o sobie, Lachu! Cnotę wprzód, męstwo za nią postaw na szylwachu. Domowi, co rzecz gorsza, żeby cicho kradli, Złodzieje i postronni zbójcy cię … Przeczytaj wiersz
*** Jednemu zima – arak, poncz błękitnooki, Drugiemu – grzane wino z wonnym cynamonem, A trzeciemu okrutnych gwiazd słone wyroki Sądzono pod pułapem dźwigać okopconym. Odrobina ciepłego pomiotu kurzego I baraniego ciepła nie wiadomo po co: Wszystko oddam za życie – niech go tylko strzegą – Przy siarkowej zapałce ogrzałbym się nocą. Popatrz: z glinianym … Przeczytaj wiersz
*** Że nawet twych rąk nie zdołałem zatrzymać w swym ręku, Że mogłem się wyrzec warg twoich słonawych i tkliwych, Na świt w akropolu przepastnym mam czekać po ciemku. O, jak nienawidzę tych kłód butwiejących, smrodliwych. Kształt koński po nocy rychtują achajscy mężowie. Ich piła zębata w ciemnościach w wiązary się wwierci. A tu ani … Przeczytaj wiersz
Gwoli radości przyjmij z moich dłoni Drobinę słońca i drobinę miodu: Jak nas uczyły pszczoły Persefony. Nie uwiązaną któż odwiąże łódź? W futrzanych butach któż usłyszy zjawę? W przepastnym życiu któż pokona lęk? Co nam zostaje – tylko pocałunki, Całe kosmate niby małe pszczoły, Ginące w chłodzie, gdy opuszczą ul. Szemrzą w gęstwinie przezroczystej nocy, … Przeczytaj wiersz
*** To, co mówię, stężałym posmakiem nieszczęścia i dymu niech przetrwa, Wytrwałości obrotną żywicą i smołą mozołu sumienną. By na wilię przejrzała się gwiazda w odblasku tych słów siedmiopłetwa, Niech jak dno nowogrodzkich cembrowin scukrują się czernią studzienną. Za to zaś, ojcze mój, przyjacielu, kamracie ty mój grubogęby, Nieuznany ja brat, odszczepieniec wyrokiem gromadzkim, W … Przeczytaj wiersz
Nie wiem, co chciałem mówić, słowa zapomniałem. Do zjaw pałacu ślepa jaskółka powróci Ze skrzydłami ściętymi, przezroczystym ciałem Noc w niepamięci swą piosenkę nuci. Nieśmiertelnik nie kwitnie. Ptaków się nie słyszy. Koni wśród nocy przezroczysta grzywa. Płynie po rzece puste czółno ciszy, A słowo niepamięci wśród świerszczy zażywa. Wydźwiga się jak namiot czy świątyni stropy, … Przeczytaj wiersz
*** Kiedy pomiędzy cienie schodzi życie-Psyche Półprzezroczystym lasem w ślad za Persefoną, Ślepa jaskółka spada pod jej stopy ciche Ze stygijską czułością i wicią zieloną. Wokół uciekinierki widma się zebrały, Witają nowicjuszkę zawodzącym głosem, Z wielkim niedowierzaniem, w nadziei nieśmiałej Słabe swe załamują ręce nad jej losem. Ktoś tam flakonik perfum, ktoś lusterko niesie, Duszy, … Przeczytaj wiersz
*** Sztukmistrzyni oczu pełnych skruchy, Kruchych ramion wznosicielko cicha! Poskromiony męski narów głuchy, Topielica mowa nie oddycha. Suną ryby płetw czerwonym błyskiem Rozdymając skrzela. Czyś widziała? Bezszelestnie wzdychające pyskiem Nakarm ryby podpłomykiem ciała. My nie ryby w krwawym błysku srebra, Obyczaje nasze nie od płoci: W ciepłym ciele chudziuteńkie żebra, W oczach nadaremny blask wilgoci. … Przeczytaj wiersz
W Pierii gołoborza i wądoły , Szły za Muzami pierwsze korowody, By nas lirnicy ślepi jako pszczoły Jońskimi przecie uraczyli miody. Od wypukłości panieńskiego czoła Chłodek wzniosłości ku prawnukom wionie, Aż im odsłonić czułe groby zdoła W Archipelagu macierzystym łonie. Wybiega wiosna deptać ruń Hellady, W barwistej Safo stąpa dziś ciżemce I z młoteczkami trudzą … Przeczytaj wiersz
Pojąłem, czego uczy mnie rozstanie W nocnych lamentach z włosem potarganym. Przeżuwa wół i dłuży się czekanie – Wigilij miejskich mija czas nad ranem. Tamtej koguciej spełniam obrzęd nocy: Wędrówki ból się na powiekach wieszał I w dal patrzały zapłakane oczy, Ze śpiewem Muz kobiecy płacz się mieszał. Któż może wiedzieć słysząc o rozstaniu, Jakiej … Przeczytaj wiersz