Muzyka sfer

Staszku, mój przyjacielu, minionych dni coraz więcej, co dzień powtarza się gra odpływu światła i cienie falami do stóp podchodzą, jak bluszczem pną się pod okna i chwieją drzew koronami. Ty przecież wiesz, że dno nieba, ziemię depczący, jakże możemy znać lśniącą powierzchnię? Gdzie światło na dnie ucichnie i wiatr już nie dmie wzdłuż ziemi, … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Borowski

Rozkosze życia

Pieśń ku pokrzepieniu serc Wszystko dziś biada: „lepiej wcale nie żyć” I pesymizmu słychać zewsząd jęk, A jednak, państwo, zechciejcie mi wierzyć, Życie jest piękne, życie ma swój wdzięk; Umieć je cenić to pierwsza zaleta, Nie żądać więcej, niż nam może dać: Wówczas braciszku, jak mówi poeta, Garściami rozkosz zewsząd będziesz brać! Choć wszystko wezmą … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Boy-Żeleński

Ernestynka

Powieść obyczajowa z kajetu tejże pensyonarki. Druga znów była dziewczynka A zwała się Ernestynka. Jeden miała smutek wielki Bo ojciec robił serdelki. A przeciwnie zato ona Była bardzo wykształcona. Wciąż czytała co się zmieści Śliczne francuskie powieści. Mówili o niej Bógwico Że jest tylko pół-dziewicą. Nie każda jest taka święta Żeby zaraz mieć bliźnięta. Raz … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Boy-Żeleński

Pożegnanie

Skąd tu temat wziąć do nowej piosenki? Skłopotany wzrok wodze i tu i tam; Wtem zapachną mi bzów rozwite pęki Gdzieś z ogródka hen, i już temat mam; Niech dziś refren mój wiosna sama nuci, Niech rozprószy smęt mych jesiennych lat, Niech młodość mej tętno mi przywróci, Niech mi od niej w krąg się rozciepieli … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Boy-Żeleński

Modlitwa estety

W wielu rzeczach świat po prostu Jest podobny do loterii: Nie wybierasz swego wzrostu Ani swojej peryferii. Tak byś wolał czy inaczej, Chcesz być cienki, chcesz być gruby, Rośniesz, jak ci traf przeznaczy, Prima vista, ot, bez próby. Nim się dowiesz, co potrzeba, O proporcji i o formie, Spadasz na świat prosto z nieba W … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Boy-Żeleński

Ballada o łące

Przez noc z dziewczyną szedłem jak przez łąkę I tacy sobie byliśmy wzajemni Że wokół się czyniło ciszej, miękcej, ciemniej Jakbyśmy byli utulani w pąku   Nagle ona krzyknęła całym ciepłym ciałem Zatrzepotała niby ptak skrzydłami Noc otworzyła swe płatki nad nami Dziewczyna uleciała — za nią ja leciałem   Teraz leżymy troszeczkę zdyszani Ale … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Kolęda o gwieździe

Każdy z nas w brzuchu kobiety jest gwiazdą Najpierw okrągłą, gładko utoczoną, Tą ulgą po miłości, tą miękkości miazgą Jeszcze w ból nie obrosłą cierniową koroną   A potem gwiazda rośnie. Kolczaste promienie Rozpierają przeponę. Potem imię kruche Między uda rozdarte, napięte golenie Ze światłem krzyku wschodzi nad kopułę brzucha   No cóż… Ciało się … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Boże Narodzenie

Kiedy dziecko się rodzi i na świat przychodzi Jest jak Bóg, co powietrzem nagle się zakrztusił I poczuł, że ma ciało, że w ciemnościach brodzi Że boi się człowiekiem być. I że być musi Wokół radość. Kolędy szeleszczące złotko Najbliżsi jak pasterze wpatrują się w Niego I śmiech matki – bo dziecko przeciąga się słodko … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Aniele mych pradziadów

Aniele mych pradziadów chłopskich daj tę siłę Z jaką się w bezimiennej powstaje godzinie Gdy pół nocy pół świtu. Gdy świat ucichł w zimie I ojczyzna jest – jakby Boga już nie było Modlitwo moja. Teraz nie umieraj I dla nas niebo wysoko otwieraj Bośmy już zapomnieli cośmy tam widzieli Rzuć nam na ziemię promień … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Malowanie żony

Takie są właśnie, co wołamy: żony; konstrukcja szczygła — a ten nie uniesie jesieni. Więcej liścia niż kwiatu — kwiat już znaczy owoc więcej wiatru niż rzeki… Gładzimy co rano uda, chcemy tak tkliwie jakby porcelany dźwięku jej ledwo dotknąć nim od tętna pryśnie. U palców lotki i tak jakby kowal walił Mozarta… Bo takie … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Ubieranie

Najpierw kobiety są nagie — takie je widzimy, gdy zakwitają z dziewczyn. To poczęcie pąka jeszcze tak zwięzłe, że jest raczej raną niż zaznaczeniem płatków; Utoczone z wody i ognia pękają jak kryształ od gwałtowności głosu… Jeszcze pierwsze blizny rozwijają się w tiule, w pobrzeże koronki — to nawet piękniej, ciało nie tak jawne, nie … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

A Ty nam, Boże, przebacz…

A Ty nam, Boże, przebacz, że Cię nie widzimy W kontuszu przepasanym błękitem błyskawic A tylko Bogiem z drewna, kartofla i gliny Co się pochylił z nami i poci się, krwawi A Ty nam wybacz Boże, że jesteś tak mały Abyś się wcisnął w worek, gdy zajdzie potrzeba Pomiędzy parę łachów, kilka kromek chleba… Ty … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Ballada o drzewach

A chociazby je pocięli piłami A chociazby je kładli pokotem Nikt nie powie – Drzew zabijać nie wolno – Oto znowu są przy nas W ciemnym mieście Stołki o jelenich nogach Deski szaf huczące od wiatru Kredensy z grubych sosen Kredensy co są jak żubry Zamknięte w strasznych ścianach Nikt nie powie – Drzew nie … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Wokół mnie trwa noc pociemniała…

Wokół mnie trwa noc pociemniała, Dzikie wiatry owiewają chłodem, Lecz mnie moc zaklęcia związała I nie mogę odejść, nie mogę. Pod śniegiem drzewa-olbrzymy Pochylają gałęzie nad drogę, Szybkiej burzy nic nie zatrzyma, A jednak odejść nie mogę. Chmura za chmurą nade mną, Pustkowie za pustkowiem spodem. Nie poruszy mnie straszliwa ciemność, Nie chcę odejść, odejść … Przeczytaj wiersz


Emily Jane Brontë

Pamięć

Zimna w ziemi, nad tobą śnieg w glębokich zwałach! Jakże daleko jesteś w swym głębokim grobie! Czy kochać cię, miłości moja, zapomniałam? Niszcząca fala czasu zniosła myśl o tobie? Dzisiaj, kiedym samotna, myśl już się nie wznosi Krążąc ponad górami Angory dalekiej. Jej skrzydła spoczywają, gdzie liście paproci Kryją szlachetne serce na zawsze, na wieki. … Przeczytaj wiersz


Emily Jane Brontë

Bogactwa lekce sobie ważę…

Bogactwa lekce sobie ważę, Z miłości drwię boleśnie, Sława mi była czczym mirażem, Co rozwiał się dość wcześnie. Jedna modlitwa w twardej doli Wprawia me usta w drżenie – „Zostaw mi serce, choć tak boli, A daj mi wyzwolenie.” Gdy zegar każdą swą minutą Rychły mój kres oddzwania – Tylko chcę duszę mieć rozkutą Z … Przeczytaj wiersz


Emily Jane Brontë

Niema jak wino!

Kiedy wino mnie rozrusza, Serce moje się rozgrzewa; Coś majaczy w niem, coś śpiewa, Czcią dla Muz mi wzbiera dusza. Kiedy piję słodkie wino, Odstępują troski moje, A życiowe niepokoje Jak pod pędem wiatru giną. Kiedy piję wino stare, Wraz się Bacha żarty gonią, I jak lubą kwiatów wonią Owiewają z płynem czarę. Gdy zabieram … Przeczytaj wiersz


Anakreont

Eros i pszczoła

Pszczoła znużona, w kielichu Róży spoczęła, a wtem Eros się spuścił pocichu I zasiadł przy zdjętej snem. — By w ludziach rozniecać szały, Różaną zbiera on woń, Maści nią kołczan i strzały Miłosne, — straszliwą broń. Budzi się pszczoła… Co zacz?… Żądłem ucina go w palec. Narazie rozśmiał się malec, Lecz wkrótce uderzył w płacz. … Przeczytaj wiersz


Anakreont

Obraz ukochanej

Ty, w Rodyjskiej sztuce wprawny, Mistrzu śród malarzy sławny, Według moich wskazań chciej Lubej obraz zrobić mej, Oddalonej. — Maluj włosy Jedwabistej, czarnej kosy, A gdy barwa twa nie wzbroni, Tchnij w nią nieco słodkiej woni. Pod tą ciemnią, z dwóch stron lica, Niechaj czoło jej zachwyca Swą białością; a rzęs parę Zrób dokładnie w … Przeczytaj wiersz


Anakreont

Na cześć róży

Wiosna w kwiaty tchnęła życie: Czas wygłosić pieśń dla Róż, Towarzyszek naszych kruż. Dla nich śpiew mój usłyszycie. Róża jest radością ludzi, Woń jej w bogach zachwyt budzi, I na łonie Charyt z wiosną Erosowe róże rosną. Afrodyty tyś ozdobą, Muzy lubią cię niezmiernie, A pieśń wieszczów żyje tobą. Kwiatów twoich strzegą ciernie, Lecz choć … Przeczytaj wiersz


Anakreont