Ponad śpiącym we mgle rannej siołem, Przelatywali, jak gwiazdy po niebie, Oba wzajem podobni do siebie, Anioł Życia ze Śmierci Aniołem. Znać, że Pana jednego to sługi. Obaj w bieli i w wieńcach kwiecistych: Ten go miał z asfodelów złocistych, Z purpurowych amarantów drugi. I gdym ujrzał, że stają śród drogi, Serca we mnie wstrzymało … Przeczytaj wiersz
Po dniu promiennym nadeszły mroki, Padając z skrzydeł nocy głębokiej, Tak jak padają pióra po piórach Ze skrzydeł orła, co płynie w chmurach. Widzę światełka we wsi poblizkiej Skroś mgieł tumany, dżdżu wodotryski: Dziwny mi smutek ogarnia duszę, Któremu, nie chcąc, poddać się muszę. Dziwny półsmutek — i półtęsknota: W tym smutku milknie boleść żywota, … Przeczytaj wiersz
Oh! primave a! gioventù dell’ anno Oh! gioventù primavera della, vita. Piérwiosnku! młodości roku! Młodości! piérwiosnku życia! O kochaniu, młodości, cnocie, piosnki moje, Czyż to wy? Upojeniem waszém się upoję, I klęczący was odczytam, Pozwólcie, że na chwilę wrócę w wasze lala, I że od obecnego oderwany świata, Z wami znowu się przywitam. Miałem lat … Przeczytaj wiersz
Oto zstępowała córka Pharaonowa, aby się kąpała w rzéce: a panny jéj chodziły po brzegu rzéki. — Exodus. — Siostry moje! Przy świcie świéższą wodę macie, Schodźcie się, jeszcze żeńcy spoczywają w chacie Jeszcze odludny brzég Nilu i morza, Z Memfis ledwie głos dojdzie przygłuszonéj wrzawy A naszéj skromnéj, w cieniu tych gajów, zabawy Świadkiem … Przeczytaj wiersz
W snop nie uwiązał nażętych kłosów, Położył się z sierpem w dłoni, Piersi miał nagie, kędziory włosów W piasczystej zanurzał błoni, I w sennych marzeń mgle przezroczystéj Obaczył kraj swój ojczysty. Ziemię snów jego Niger szeroki Błękitną wstęgą przegradza; Śród drzew palmowych dumnemi kroki On znów się, jak król przechadza. I słyszy z dala karawan … Przeczytaj wiersz
Nie mów mi w czarnym zwątpieniu, Że życie jest próżnym snem, Gdy duch drzemie w zniechęceniu, Wszystko naonczas jest mu złem. Życie prawdą! – Nasze życie To nie śmierci wiecznej próg, My istniejem we wszechbycie; Nas nie prochem stworzył Bóg. Przeznaczeniem nie trosk bole Ani też rozkoszy świat, Działać musim i iść w kole Naszych … Przeczytaj wiersz
O les teudres propos et les charmantes choses, Que me disait Aline en la saison des roses. — SÉGRAIS. — Patrz! Ta gałęź jest ostrą i czarną. Obłoki Skrapiają korę nagą dżdżystémi potoki. Ale z nadejściem wiosny ujrzysz, jak nieznacznie, Z tych twardych sęków drzewa, liść wynikać zacznie; I spytasz, jak mógł pączek tak wątły … Przeczytaj wiersz
Wzrok myślom okrywa czarowne obrazy. KAROL NODIER. I. O jak lubię pogodne i jasne wieczory! Czy, gdy objęte w boru gęstego pokrycie, Dalekie złocą klasztory, Czy gdy lawy ogniste, do poziomu boków Stawiają, i promienie łamią na błękicie O Archipelag obłoków. Oto sto chmur ruchomych na niebie widzimy! W górze nagromadzone, wiatr tchnieniem rozpryska, Przybiérają … Przeczytaj wiersz
Quien no ha visto à Sevilla. No ha visto à maraoilla. Czy jest bliską, czy daleką, Czyli pod krzyża opieką, Czy pod mocą półksiężyca, Nie zrówna Grenadzie ładnéj, Bo milszéj nie znajdzie żadnéj, Żadna na świecie stolica; A któraż okaże od niéj Więcéj wspaniałości wschodniéj, I zdrowszém niebem zachwyca? Murcja z pomarańcz słynie, a Kadyx … Przeczytaj wiersz
Beatus, qui non prosper, Błogosławiony, kto nie jest szczęśliwy. Przeklinam was bogowie! Jeszcze ja nie stary, A mam wszystko, co tylko zażądam z niechcenia; Com winien, żeście na mnie wszystkie zleli dary, I że mi nie zostało już nic do życzenia. Od ciaśniny Leandra po Aleyda słupy, Corok błogie wyprawy flotta moja czyni, Pałac mój, … Przeczytaj wiersz
Świat nasz jest nasycony świetnym blaskiem Boga. Ten blask chciałby wybuchnąć jak błysk złotych listków; Wzbiera, tłoczy się, sączy oliwą kroplistą Na nas. Czemu więc ludzkość jest dziś Jemu wroga? Wciąż idą pokolenia pogan; Pokalał wszystko handel i harówka wszystko Powalała: brud ludzki oblepia świat ślisko; Ziemi nagiej nie czuje dziś obuta noga. A mimo … Przeczytaj wiersz
Szybko zapadał wieczorny mrok; Alpejskiem siołem przez górski stok Szedł młodzian, niosąc w śniegu i lodzie Sztandar z tem dziwnem godłem na przodzie: Excelsior! Czoło miał smutne, ale z pod brwi, Jakby miecz z pochwy, oko mu lśni; Jak srebrnej fletni głos kryształowy, Dźwięczy ton jego nieznanej mowy: Excelsior! Widzi on światła szczęśliwych chat, Jasny … Przeczytaj wiersz
Trzech wieszczów zesłał Bóg pospołu, Na tę wygnania biedną ziemię, By za ich pieśnią ludzkie plemię, Wzrok gdzieś podniosło z nad padołu. Jeden młodzieniec z jasnem okiem, Na lirę struny napiął złote: W zielonym gaju nad potokiem, Opiewał rajskich snów tęsknotę. Drugi mąż blady, smętnej dumy, Stawał śród ulic miejskich cieśni, Potężnym dźwiękiem brzmiących pieśni … Przeczytaj wiersz
Pod rozłożystym stoi kasztanem Kuźnia wśród wiejskiej ustroni; Silny, barczysty kowal w niej panem O grubej, żylastej dłoni, A jego ramion mięśnie stalowe Potrafią złamać podkowę. Włos kędzierzawy, czarny i długi, Twarz jego jak dębu kora; Po czole potu spływają strugi Od rana aż do wieczora: Lecz patrzy dumnie z swojego domu, Gdyż nic nie … Przeczytaj wiersz
Wszyscy są losu budownikami, Co koło ścian czasu robią, Ci mur wielkimi wznoszą czynami, A ci swym rymem go zdobią. Nic bezpotrzebnem, nic nie jest niskiem, Każdą rzecz miejsce uzacnia, Co się wydaje próżnym połyskiem, To całość wspiera i wzmacnia. Na gmach, co wznosim, wielkie zasoby Dostarcza czas nieprzebrany, Nasze dzisiejsze, wczorajsze doby To cegły … Przeczytaj wiersz
Wystrzeliłem strzałę w powietrze, Upadła na ziemię, nie wiedziałem gdzie; Bo tak szybko leciała, że wzrok Nie mógł podążać za nią w locie. Tchnąłem pieśń w powietrze, Spadła na ziemię, nie wiedziałem gdzie; Bo któż ma wzrok tak bystry i silny, By mógł podążyć za lotem pieśni? Długo, długo później, w dębie Znalazłem strzałę, wciąż … Przeczytaj wiersz
Dzień jest zimny, ciemny i ponury; Pada deszcz, a wiatr nigdy się nie męczy; Winorośl wciąż trzyma się niszczejącego muru, Lecz przy każdym podmuchu martwe liście opadają, A dzień jest ciemny i ponury. Moje życie jest zimne, ciemne i ponure; Pada deszcz, a wiatr nigdy się nie męczy; Moje myśli wciąż trzymają się pleśniejącej przeszłości, … Przeczytaj wiersz
Statki, które mijają się nocą, w przelocie do siebie coś mówią. Daleki znak, syreny zew, co znów w ciemnościach się gubią. Tak i my w życia oceanie mówimy, a ktoś nas słyszy, Spojrzenie tylko, tylko głos, tylko znak – potem znów ciemność i cisza.
Stadem krążą już bociany Ponad wsią rodzinną, Odlatują w kraj nieznany, Bo im tutaj zimno. Słychać klekot ich żałosny: – Strach nam srogiej zimy! Do widzenia aż do wiosny, Wcześniej nie wrócimy! Hen, za morze odlatują, Tam, gdzie słonko świeci. Mogą lecieć – nie popsują Gniazd bocianich dzieci.
Lubi zajść do kuchni tata, Babcia, mama to się wie, Mały brat, co ma trzy lata, A nie braknie tam i mnie. Nasza kuchnia, trzeba wiedzieć, Od czystości cała lśni. Jak przyjemnie tu posiedzieć Na stołeczku koło drzwi Piecyk biały, kran, lodówka, W tej lodówce w kostkach lód, A od wczoraj jest wirówka – I … Przeczytaj wiersz
Książka nas uczy, książka cieszy, czasem zadziwi nas niemało albo po prostu tak rozśmieszy, jakby się dobry żart słyszało. Książka też mądrze nam doradza, różne wskazówki, wzory daje. Książka w szeroki świat wprowadza, dalekie z nami zwiedza kraje. Lubimy książkę – przyjaciółkę. Wiesz, co ci powiem? Nie odwlekaj. Masz trochę czasu? Spójrz na półkę, sięgnij … Przeczytaj wiersz