MIRZA I PIELGRZYM MIRZA Zmów pacierz, opuść wodze, odwróć na bok lica! Tu jeździec końskim nogom swój rozum powierza; Dzielny koń! patrz, jak staje, głąb okiem rozmierza, Uklęka, brzeg wiszaru kopytem pochwyca I zawisnął — Tam nie patrz! tam spadła źrenica, Jak w studni Al-Kahyru, o dno nie uderza. I ręką tam nie wskazuj, nie … Przeczytaj wiersz
MIRZA Spojrzyj w przepaść — niebiosa, leżące na dole, To jest morze; śród fali, zda się, że ptak-góra, Piorunem zastrzelony, swe masztowe pióra Roztoczył kręgiem, szerszym, niż tęczy półkole, I wyspą śniegu nakrył błękitne wód pole. Ta wyspa, żeglująca w otchłani — to chmura! Z jej piersi na pół świata spada noc ponura; Czy widzisz … Przeczytaj wiersz
Lubię poglądać, wsparty na Judahu skale, Jak spienione bałwany, to w czarne szeregi Ścisnąwszy się, buchają, to, jak srebrne śniegi, W milijonowych tęczach kołują wspaniale. Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale, Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi, Zdobędą ląd w tryumfie i, napowrót zbiegi, Miecą za sobą muszle, perły i korale. Podobnie na twe serce, … Przeczytaj wiersz
Biedny jastrząb! śród niebios porwała go chmura, W obcy zaniosła żywioł i dalekie strony, Morską przesiąkły rosą, wichrami znużony, Śród ludzi na tym maszcie roztoczył swe pióra. Lecz go żadna bezbożna nie pochwyci ręka, Bezpieczny, jakby siedział na leśnej gałęzi; On jest gościem. Giowanno; kto gościa uwięzi, Jeżeli jest na morzu, niech się burzy lęka. … Przeczytaj wiersz
MIRZA DO PIELGRZYMA Tu z winnicy miłości niedojrzałe grona Wzięto na stół Allaha; tu perełki Wschodu, Z morza uciech i szczęścia, porwała zamłodu Truna, koncha wieczności, do mrocznego łona. Skryła je niepamięci i czasu zasłona; Nad niemi turban zimny błyszczy śród ogrodu, Jak buńczuk wojska cieniów, i ledwie u spodu Zostały, dłonią giaura wyryte, imiona. … Przeczytaj wiersz
W kraju wiosny, pomiędzy rozkosznemi sady, Uwiędłaś, młoda różo! bo przeszłości chwile, Ulatując od ciebie, jak złote motyle, Rzuciły w głębi serca pamiątek owady. Tam, na północ, ku Polsce, świecą gwiazd gromady — Dlaczegóż na tej drodze błyszczy się ich tyle? Czy wzrok twój, ognia pełen, nim zgasnął w mogile, Tam wiecznie lecąc, jasne powypalał … Przeczytaj wiersz
Jeszcze wielka, już pusta Girajów dziedzina! Zmiatane czołem baszów ganki i przedsienia, Sofy, trony potęgi, miłości schronienia, Przeskakuje szarańcza, obwija gadzina. Skróś okien różnofarbnych powoju roślina, Wdzierając się na głuche ściany i sklepienia, Zajmuje dzieło ludzi w imię przyrodzenia I pisze Balsazara głoskami: «RUINA.» W środku sali wycięte z marmuru naczynie; To fontanna haremu, dotąd … Przeczytaj wiersz
PIELGRZYM Tam! — czy Allah postawił ścianą morze lodu? Czy aniołom tron odlał z zamrożonej chmury? Czy diwy z ćwierci lądu dźwignęli te mury, Aby gwiazd karawanę nie puszczać ze wschodu? Na szczycie jaka łuna! pożar Carogrodu! Czy Allah, gdy noc chylat rozciągnęła bury, Dla światów, żeglujących po morzu natury, Tę latarnię zawiesił śród niebios … Przeczytaj wiersz
Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z niem reszta nadziei. Wicher z tryumfem zawył, a na mokre góry, Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu, Wstąpił jenijusz śmierci i szedł do okrętu, Jak żołnierz, szturmujący w połamane mury. … Przeczytaj wiersz
Szum większy, gęściej morskie snują się straszydła, Majtek wbiegł na drabinę, gotujcie się, dzieci! Wbiegł, rozciągnął się, zawisł w niewidzialnej sieci, Jak pająk czatujący na skinienie sidła. Wiatr! — wiatr! — Dąsa się okręt, zrywa się z wędzidła, Przewala się, nurkuje w pienistej zamieci, Wznosi kark, zdeptał fale i skróś niebios leci, Obłoki czołem sieka, … Przeczytaj wiersz
Poemat liryczny. — Fragment. Maryi Zagórskiej Żonie Mej poświęcam. Vanitas vanitatum. Marność jest klątwą ziemi syna, A działem jego — nieświadomość, A losem jego dzieł — znikomość, A imię jego — proch i glina! Próżno się kusi wzlecieć duchem Z pyłu gdzie trawi go tęsknota; Próżno się zrywa i szamota Skowan glinianych pęt łańcuchem! Dnie … Przeczytaj wiersz
Marzyłem o krainie niebieskich migdałów — O ścieżkach wyścielonych kobiercami róży — O niebie, które nigdy lic swych mgłą nie chmurzy I zamkach budowanych z złota i kryształów. I płynąłem wciąż myślą w ten świat ideałów, W to senne państwo moje; — dziś wracam z podróży, Haniebnie, — tak jak wraca pies do swej obróży! … Przeczytaj wiersz
Pan Tadeusz – XIII Księga (Noc poślubna Tadeusza i Zosi) Pan Tadeusz wszedł pierwszy, drżącymi rękami Drzwi za sobą zamyka, och! Nareszcie sami. Ach! Zosiu, ach Zosieńko, jak mi niewygodnie Popatrz, jak mi odstaje, spójrz no na moje spodnie. Zosia łzy rzewne roni i za pierś się chwyta, Że to była dzieweczka z chłopcem nie … Przeczytaj wiersz
Litwo, Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie. Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! Jak mnie dziecko … Przeczytaj wiersz
Czyj wzrok nie we łzach, czyja myśl bez chmury, Komu żal świata piękności nie mroczy, Dziśby go, dzisiaj, ze szczytów téj góry U stóp jéj obraz zachwycał uroczy! Te z niebem w dali zlane wod lazury, Zielone brzegi — i na wod przezroczy Rozsiane wyspy — wszystko się uśmiécha, Wszystko rozkwita, i wonią oddycha! Bo … Przeczytaj wiersz
Dzień blizki końca: — czarny i ponury Blask morskiéj wody, choć leży uśpiona, Wyżéj i niżéj nad nią mgły i chmury Wiszą jak niebios podarta zasłona: A każda tylko lub nawałność wróży, Lub zda się szczątkiem przeminionéj burzy. — Te z nich rozwiane po niebieskich sklepach, Jak końskie grzywy od wichru na stepach; Te w … Przeczytaj wiersz
Nad Perskiém morzem ranek świta blady. Coraz to jaśniéj widać okolice: Widać palmowe Bareinu sady, I ambrozyjskie Kiszmai winnice, I różnobarwne wysp kwiaty i krzewy. Tchnie brzeg Arabski wonnemi balsamy: A z wód Indyjskich łagodne powiewy, Wkoło świętego nadbrzeża Selamy, Igrają z falą i z kwiatów wieńcami, Które z ziem różnych pobożni żeglarze, Z ziół … Przeczytaj wiersz
Nad Perskiém morzem księżyc w pełni świeci. Śpią mgłą owiane fale lazurowe, I wkoło we mgle, jak w srebrzystéj sieci, Skaliste brzegi i wyspy palmowe, Kąpią się w blasku miesięcznéj pogody. Z brzegu odbity we zwierciadłach wody, Gród Gombarunu marmurem się bieli. W nim gmach Emira góruje nad skały. — Przed chwilą trąby i wdzięczny … Przeczytaj wiersz
Młody, odważny minstrel, z dźwięczną harfą swoją, Z orężem, którym ojciec nieraz gromił wrogów, Tam, gdzie waleczni kraju mściciele się zbroją — Z rodzinnych pospieszył progów! — „Naddziadów moich ziemio! rzekł bard rozczulony, Choć świat cały na ciebie wzniesie dłoń zuchwałą: Ten oręż jeszcze błyśnie dla twojej obrony, Ta harfa — zabrzmi twą chwałą!“ Śród … Przeczytaj wiersz
Żyje zdala od ziemi, gdzie na wieki legł on, Naokół niej kwiecie młodzieży: Ona chłodem ich darzy, tak ją spalił ten skon, W tym grobie tam serce jej leży. Śpiewa dziką melodyę, pieśń ojczystych swych pól, Którą ongi z nim razem nuciła, Zalotnicy nie wiedzą, jaki straszny w niej ból, Gdy pieśniarza już kryje mogiła. … Przeczytaj wiersz
Ostatniej róży lata Samotny płonie kwiat; Odeszły ją towarzyszki, Zagasł ich wdzięk i zbladł. Żadna się nie nachyli, By ją całować w skroń, Zrumienić się jej rumieńcem, Oddać jej woń za woń. Nie będzie schnął w pustkowiu Twój krzew samotny ten! Gdy inne już posnęły, I ty zapadnij w sen! Pozrywam ja twe listki, Rozrzucę … Przeczytaj wiersz