Pisałam na tabliczce woskowanej
I w załamaniach wachlarza zblakłego,
W piasku nad rzeką i nad oceanem,
Na szkle pierścionkiem i łyżwami w śniegu.
I na pniach, które steki lat przeżyły,
Wreszcie – by wszyscy wiedzieli na pewno!-
Żeś ty mój miły! miły! miły!- miły!-
Podpisywałam się- tęczą podniebną.
Tak chciałam, żeby wszyscy naokoło
Jak ja kwitnęli! Pod palcami mymi!
A potem, pochyliwszy na stół czoło,
O, jak zygzakiem przekreślałam- imię…
Lecz ty, w pisarza sprzedajnego ręce
Wciśnięte! ty, co serca żądlisz wrogo!
Przeze mnie nie zdradzone! O pierścionka wnętrze!
Ty – przetrwasz na tabliczkach dekalogu.