W tym grobie leży bogata, Ale niegodna pamięci; Jak przyszła, zeszła ze świata, Bo nic jej czci nieuświęci, Muzom nieznana, niemiła, W podziemne zstępuje kraje, Gdy zwłoki strawi mogiła, Złoto się widzieć nie daje.
O jasnowłosym Febusie, mówię, synu córki Kiosa uwięzionej przez Zeusa, wielkiego władcę. Artemida wtedy złożyła boskie przyrzeczenie: „Dziewicą zostanę na zawsze, żyć będę z polowania w górach, na szczytach gór, ojcze, daj mi swoje błogosławieństwo”. Otrzymała błogosławieństwo ojca i bogów. Artemidę, opiekunkę zasiewów, nazywają też Elafebolos. Nigdy nie wyszła za mąż, nie poznała miłości.
Na promiennym tronie usłysz me wołanie, Afrodyto, Zeusa córo, dziewico; Cna bogini, nad męką miej zmiłowanie, Nad serca mego tęsknicą. Zejdź ku mnie, niebiańska, jak to nieraz bywa, Kiedy od twego ojca z wysokości Łaskawie się do mnie zniżasz, urodziwa, Skoro twej wzywam litości. Biali ptaszkowie wpośród wesołej psoty Skrzydełek swoich, z słonecznej krainy Ciągnęły … Przeczytaj wiersz
Gardź zwyczajami zza morza. Fałszu i zdrady w nich wiele. Niżeli trzystu Sokratów — wolę jednego Katona Najuczciwszemi na ziemi są rzymscy obywatele.
Tysiączne lata i wojny i burze Przeszły ryjące po korynckim murze, A przeciéż dotąd mimo tylu wieków Stoi ta twierdza, dzieło wolnych Greków. Wśród trzęsień ziemi, wśród szturmów nawały Nie zadrżał nawet gmach téj wzniosłéj skały, Klucz téj Grecyi, którą jarzmo tłoczy, Przecież wzrok dumny po téj górze toczy, Dwóch mórz granicy. Przy niéj to … Przeczytaj wiersz
GODY ZWYCIĘZCÓW, CZYLI POWRÓT GREKÓW Z POD TROI. Pusta Troi okolica, W proch Priamów zburzon gród: Lecz zwycięzców smutne lica, Na żegludze w pośród wód, Rozjaśniło czucia wrzące, Gdy radośni widzą już, Rospiętrzone, zieleniące, Swe rodzinne brzegi wzdłuż. „A więc swoim na witanie, Nim rodzinnych dotkniem gór, Niech rozgłośny, raźny chór Z Hellesponckich wód … Przeczytaj wiersz
Radość była w Troi murach, Póki gród w swej chwale stał, W niebo wzięty dźwięk na chmurach, Z złotych strun polotem brzmiał. — Rycerz każdy w dzień spoczynku Już odrzucił krwawą broń, Bo Pelida w upominku, Wziął Priama córy dłoń — I z wawrzynu gałęziami, W szat godowych stroju lud Ku świątyniom swym tłumami Bratnio … Przeczytaj wiersz
1 w księdze czwartej Wojny Peloponeskiej Tukidydes opowiada dzieje swej nieudanej wyprawy pośród długich mów wodzów bitew oblężeń zarazy gęstej sieci intryg dyplomatycznych zabiegów epizod ten jest jak szpilka w lesie kolonia ateńska Amfipolis wpadła w ręce Brazydasa ponieważ Tukidydes spóźnił się z odsieczą zapłacił za to rodzinnemu miastu dozgonnym wygnaniem exulowie wszystkich czasów wiedzą … Przeczytaj wiersz
I. Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie, Że ci ze złota statuę lud niesie, Otruwszy pierwej? Coś ty Italji zrobił, Alighieri, Że ci dwa groby stawi lud nieszczery, Wygnawszy pierwej? Coś ty, Kolumbie, zrobił Europie, Że ci trzy groby we trzech miejscach kopie, Okuwszy pierwej? Coś ty uczynił swoim, Camoensie, Że po raz drugi grób twój grabarz … Przeczytaj wiersz