(Improwizya.) Wczoraj i dzisiaj — zda się przestrzeń nie daleka, Tak jest, — lecz jak ważną jest w życiu człowieka. Co wczora było wielkie, dziś małe, lub niema, — Dziś karzeł z wczorajszego robi się olbrzyma. Wczora, widziałem miasta co światu groziły, Dziś cmentarz, na nim trawą porosłe mogiły; Wczora, sterczał tu zamek, a dzisiaj … Przeczytaj wiersz
Był pewien, jak mówią, czarownik przed laty; Sam, miał się za niebios posłańca, Przecież go nikt nie znał, bo któż zna mieszkańca Ubogiej w poddaszu komnaty? U niego tłum cacek, a wszystkie rozbite… Gruz, kwiecie — bez ładu, porządku Zmięszane, zsypane i zmierzchem spowite, Jak chaos przy świata początku. I mnóstwo głów trupich leżało pod … Przeczytaj wiersz
Myśli! — ciebie puszczam gońcem Gdzie wieczorna zorza płonie, Za zachodniem pośpiesz słońcem, Ku rodzinnej mojej stronie. Przeleć Ural — miń pustynie, Szumną Wołgę, fale Oki, Piękne wzgórza gdzie Dniepr płynie, I Litwinów kraj szeroki. Lecz gdy ujrzysz Wisły wody, Lot twój bystry niech ustanie; Tam — upłynął wiek mój młody, Tam — poznałem co … Przeczytaj wiersz
W martwych kształtach życie wzbudzić; Ująć namiętne uczucie; Myśl zatrzymać, oko złudzić, Znaleźć obraz w wieszcza nucie; Rozwinąć świata koleje, I naturze odkraść skarby; Na jaw dobyć znikłe dzieje: To świat malarza i farby. Wznieść duszą w wyższe dziedziny, Przygasłe wskrzesić pamiątki, Przypomnieć szczęścia godziny, Wzruszyć tajne serc zakątki; Wzburzyć żądze i — uśmierzyć, Nieść … Przeczytaj wiersz
Przygód młodości mojej, — towarzysze! Słuchajcie piosnek, dla was piosnki piszę. Wy zrozumiecie, bo wasze uczucie Winno być echem, tęsknej mojej nucie. Wspólnie — przyjaźni wznosilim świątynię; Grom w nią uderzył — gdy budowę zwalił, Ozdobne ściany zagrzebał w ruinie, Ale podstawę z granitu — ocalił. Granit — przyjaźni naszej odtąd godłem, Przyjaźń — rozkoszy … Przeczytaj wiersz
I. (na śmierć brata.) Mija czas — płyną chwile nakształt wód strumienia, Przeszłość, na oceanie niepamięci znika, Jak wiatr, przewieje wątłe życie śmiertelnika, Do kresu, który ludzi w proch ziemi zamienia. Wszystko, co nam jest miłe, zimny grób zamyka, Giną — zaszczyty, wielkość i sława imienia, Skoro śmierć niezbłagana, ten anioł zniszczenia, Żelaznem swem ramieniem, … Przeczytaj wiersz
Dobranoc wam! Niechaj sen wonny, sen złoty, Jak anioł stróż, otoczy waszą skroń; Niech wieńce róż, rozleją rajską woń, I niechaj zefir zanuci swemi pieszczoty, Dobranoc wam. Dobranoc wam!… Chociaż tu szczęście nie świeci, Gdzie każdy dzień, wspomina tyle strat; Gdy nocy cień, w spoczynku złoży świat, Niech przez sen, dusza wasza, w kraje szczęścia … Przeczytaj wiersz
Panicz. „Rzuć tę ustroń niewesołą, Cóż w niej widzisz? — chatkę biedną; Ciemne lasy na około, Trwożyć muszą samę jedną? Cóż cię wiąże do tej chatki? Czy pamiątki młodszych lat?… Czy wspomnienia, ojca, matki?.. Czy rozkwitły z wiosną kwiat?… Patrz ten zdroik na dolinie, Co się wydarł z ziemi łona, Ujrzał światło i tam płynie … Przeczytaj wiersz
Luba przeszłości! ileż to ja razy Do ciebiem westchnął głęboko; Minęło szczęście — a smutne obrazy, Ciągle dręczą, myśl i oko. Ziemię szron odział zimowej zawiei, Z północy wichry zawyły; Myślom, już gwiazdka nie świeci nadziei, Przed okiem — cmentarz, mogiły. Na tych mogiłach, pamiętam przed laty, Gdy szczęśliwsze były chwile, Z wesołą myślą, rwałem … Przeczytaj wiersz
W Abruzach żył zbójca, odważny, krwi chciwy, Czasami wspaniały, lecz w zemście straszliwy, Na zamki i dwory, i mnichów klasztory Napadał — rabował i palił. Napróżno król liczne wysyłał zastępy, By przetrząść wąwozy i lasów ostępy; Pod ziemią szukali, lecz z niczem wracali, Bo zbójca się zawsze ocalił. Noc była — wiatr szumiąc kołysał dębiną, … Przeczytaj wiersz
Wysłuchaj prośb…. Ty pomoc dasz, Pył podźwigniesz uciśniony, W swej dobroci nieskończony, Boże wielki, Boże ojców, Ojcze nasz! Jedno westchnienie — serc czystych głos święty; Łza jedna — którą szczery żal uroni; Jedno pokorne pochylenie skroni, Milsze niż ofiary masz. Ta łza pokorna, to jedno westchnienie, Prędzej się w niebios przebije sklepienie, Niż złego dary, … Przeczytaj wiersz
SYN. Powiedz mi ojcze kochany, Najpiękniejsze tulipany, Farbami strojne różnemi, Dla czego nie są wonnemi? A fiołek, niepostrzeżony, W trawce skryty, nieurodny, Rozlewa w dalekie strony Zdrój zapachu niebian godny. OJCIEC. To, co widzisz w drobnym kwiecie, W jednym — powab, w drugim — cnoty, Spojrzyj na świat — w wielkim świecie, W ludziach, ujrzysz … Przeczytaj wiersz
Słońce się z mglistych otrząsa chmur, Z dolin i gór — Zimowe, śnieżne spada okrycie, Jasnym połyskiem srebrzą się wody, W łonie przyrody Wre życie. I znów na ziemię powraca raj. Pola i gaj Napełnia nuta jakaś radosna; Kwiat swe tulące zrzuca osłonki, Wonią tchną łąki. To wiosna! Skowronek wzbił się w powietrzny szlak; Miły … Przeczytaj wiersz
Les récipiendaires juraient: De craindre, réverer et servir Dieu religieusement, de combattre pour la foi de toutes leurs forces, et de mourir plutôt mille morts, que de renoncer jamais au Christianisme. Que l’avarice, la récompense, le gain et le profit, ne les obligeraient à faire aucune action, mais la seule gloire et vertû. Que sur … Przeczytaj wiersz
Urywek starej Legendy. Death, having prey’d upon the outward parts, Leaves thein insensible; and his siege is now Against the mind, the which he pricks and wounds With many legions of strange fantasies; Shakspeare — King John. Śmierć pokonawszy i zdobywszy ciało, Rzuca je zwolna, w oblężenie bierze Duszę, i ją zaczyna kłóć i … Przeczytaj wiersz
Jakoś się przypadkiem Okno otworzyło; Prócz doniczki z kwiatkiem Nic w oknie nie było. Ktoś trącił doniczkę, Księżyc błysł w obłoku, Oświecił twarzyczkę, W niej łezkę na oku. Wtem z dalekiej strony Ktoś pędzi na koniu, Sadzi przez zagony Aż tętni po błoniu; Stanął przy okienku, Dał znak, skłonił głowę, I po cichuteńku Rozpoczął … Przeczytaj wiersz
Pośród ludzi, od nich zdala, Za czem tęsknisz, wzdychasz skrycie? Wszak wydarłeś zmysłom życie, Wszak świat duszy cię zapala. Zmysły zwodzą, pogardź niemi, Własną gwiazdą myślom świeć, Co ziemskiego, zostaw ziemi, Nieba szukasz — w niebo wzleć. Wytężyłeś swe ramiona Gdzie myśl, przepaść wieków chłonie, Bo iskierka z bóstwa łona, W twojej duszy ogniem płonie … Przeczytaj wiersz