Miłość dla morza wieczna w twoim wolnym łonie! Morze jest twym zwierciadłem; ty swojego ducha Badasz w wzburzonej fali, gdy toczy się głucha, I niemniej gorzkie ducha twojego są tonie. Ty chętnie się zatapiasz w głąb swego obrazu, Ogarniasz go ramieniem i wzrokiem, a serce Twe niekiedy się kocha w swej własnej rozterce, Na głos … Przeczytaj wiersz
Wybiera się sójka za morze,Ale wybrać się nie może.„Trudno jest się rozstać z krajem,A ja właśnie się rozstaję.”Poleciała więc na kresyPozałatwiać interesy.Odwiedziła najpierw Szczecin,Bo tam miała dwoje dzieci,W Kielcach była dwa tygodnie,Żeby wyspać się wygodnie,Jedną noc spędziła w GdyniU znajomej gospodyni,Wpadła także do Pułtuska,Żeby w Narwi się popluskać,A z Pułtuska do Torunia,Gdzie mieszkała jej ciotunia.Po … Przeczytaj wiersz
W tym wichrze, nawałnicy przerażeni marynarze rzucili wszystko w odmęt. Pusty statek skierowali ku brzegom — na ocalenie. Lepiej nie znaleźć się w podobnym sztormie, nie myśleć ani na szerokich wodach, nie wyrzucać poza burtę ładunku. Słone jest morze. Z lękiem w sercu. Ale dla Nereusza i jego orszaku oddam w podarunku to, co posiadam. … Przeczytaj wiersz
Szumią Baltyku ciemne, zapienione fale, U podnóża północnych sag mgliskiem zasnutej, Smętnej, bladozielonej mogiły Biruty, W tęsknoty do pogańskiej Litwy dzikim szale!… Szumią, niby litewskich wajdelotek chóry, W przemijania rytm smętny, dziki, rozszlochany, Ciskając w szale kłęby śnieżnej, słonej piany, Na brzeg Baltu sierocy, piaszczysty, ponury… Szumią o litewskiego grodziska bursztynie, Któremu, przy Baltyku pieśni … Przeczytaj wiersz
Powiał wicher bujny — i szeleszcząc wpada W rozpoztarte żagle, szamoce linami, Pełnemi go garnie łakomie piersiami Wędrowna na łodzi gromada. Dalejże na morze!… Łódź w górę podniosła, Jak dwa srebrne skrzydła, dwa wilgotne wiosła; Wędrowna drużyna wzniosła w górę dłonie, Żegnalne westchnienie rodzinnej śląc stronie. Łódź strzepła żaglami — milczące fal łoże Zawrzało — … Przeczytaj wiersz
Spójrz, oto niezmierzone morze, A na jego piersi odpływający statek pod wszystkimi żaglami aż po same czubki masztów. Proporczyk trzepoce na wietrze, gdy okręt mknie, mknie tak statecznie – a wokół ścigłe fale prą przed siebie, Otaczając go tanecznym korowodem blasków i pian. tłumaczenie Zygmunt Glinka
Jeszcze po świecie starożytnym słynne Były te wody i lądy bursztynne! Ku nim to Fenik biegał w bród daleki, Ku nim Słowianin korabli czeredą Pływał — i kupię składał pod Wenedą. Ku nim to, ku nim, płyną nasze rzeki — Co ziemia zrodzi i co kmieć przysporzy, Chętnie i cało odnosim w czas boży… Co … Przeczytaj wiersz
Samotny żagiel na przestworzu Bieleje wśród błękitu fal. Co wypatruje on na morzu? Czemu od stron swych pędzi w dal? Wiatr świszcze, w górę pną się fale I skrzypią reje, maszt się gnie, A on nie szuka szczęścia wcale I nie od szczęścia w oddal mknie. Pod nim świetlista wody grzywa, Nad nim złocisty promień … Przeczytaj wiersz
Po morzu, gdzie ryby jak jaskry pryskały w górę i w głąb, na korabiu z koralów jasnych panieneczki błękitne się śniły, na skrętach srebrnych trąb loki lotne jak obłoki kołysały na przejrzystych muszelkach rąk. Wyspy ciepłe kwitły jak żółw, mewy szybkie, ostre jak igły, szyły ciszę, to ją cięły na pół i u wody przypięte, … Przeczytaj wiersz
Tak, bardzo jest pięknie nad tymi wodami, kobiety i fale są bardzo piękne, gdy obejmują się nawzajem, trudno powiedzieć, które są piękniejsze w słońcu jak i w świetle księżyca, kobiety czy fale, i jedne i drugie tak głębokie, tak bezwiednie niebieskookie, kobiety i fale ze swymi falującymi włosami, ze swymi tonącymi włosami i ukrytymi lustrami, … Przeczytaj wiersz
Czasami marynarze dla pustej zabawy Chwytają albatrosy, wielkie morskie ptaki, Co, niby towarzysze spokojni, mkną w szlaki Gorzkich otchłani morza, które prują nawy. Zaledwie je na pokład załoga poniosła, A natychmiast te króle błękitu wspaniałe Bezsilnie opuszczają swoje skrzydła białe I ciągną je za sobą, jak drewniane wiosła. Ten skrzydlak, jakże teraz na pokładzie nawy … Przeczytaj wiersz
Porty są wszędzie. Porty są nawet w Warszawie. Co dzień, czekając na tramwaj, oglądam jacht na wystawie. A jutro, lub pojutrze, będzie Atlantyk i siny Awiatyk. Dołem, czy górą, w ogromnym pędzie, jak oczy – poniesie mnie statek. Kto mówi, że w 12 lat po katastrofie nie można jechać Tytanikiem? Co wieczór, co noc odpływamy, … Przeczytaj wiersz
Wiatr odpoczywa, zatoka jak lustro odbija, młyn zasypia, żeglarz swój żagiel zwija. Woły wypuszczono na zielone pastwisko, wszyscy się szykują, dzień odpoczynku blisko. Przeloty słonki ciągną się ponad lasem, parobek przy stodole śpiewa ciągłym basem, ganek zamieciony, rabaty kwiatowe podlane, ogród zagrabiony, krzaki bzu przebrane. Na rabatach leży dziecinna lalka porzucona pod wielobarwnymi tulipanów dzwonach. … Przeczytaj wiersz
Ciężkie, zrozpaczone chmur płomienie topią fal morskich mroczne strumienie, pod wieczór wzmagają się szumy z morza, a mego ducha pobudza odludna plaża. Szary dzień odleciał i został zgaszony, w ciemności i szumie sztormu pogrążony. Witaj, godzino przeczuć, każda! Bądź pozdrowiona, morska gwiazdo jasna! tłumaczenie Ryszard Mierzejewski
Gwiazda spada nad morzem, cicha, pogrążona w smutku, widzę jej gasnący promień, widzę jej powolne duszenie się. Ta jedyna gwiazda w nocy… Jednak zawsze będę czuł twój wzrok podążający za mną, lśni przyjaźnie w moją noc, zawsze będziesz świecić nad moją drogą, cicha, pogrążona w smutku, gwiazdo, która gaśniesz dla mnie! Twój wzrok będzie podążał … Przeczytaj wiersz
Tu stoi blada wyniosłość nieba wysoko wokół morza i plaży, tu słychać jak żałobne łkania, uderzenia morskich fal o lądy. Tu wyzwolony umysł sięga daleko dla swych podróży przestrzeni, tu uszy wyczekują zawsze błogo wszech rozbrzmiewających symfonii. Tu, gdzie nieba puste sklepienia proroczo wysokie i głuche obejmują powoli drżenia i opuszczone wodne przestrzenie, Tu twoje … Przeczytaj wiersz
Wiatr chodzi po sosnowym lesie. Szumi ciężko i lekko. Bałtyk też szumi pośrodku wyspy, głęboko w lesie jest się na pełnym morzu. Stara kobieta nienawidziła szumu drzew. Jej twarz drętwiała z melancholii, gdy wiał wiatr: „Trzeba myśleć o tych, co na morzu, na statkach”. Ale w tym szumie słyszała także coś innego, tak jak i … Przeczytaj wiersz
Zakryte wielkie gwiazdy, okręt płynie dalej. Przy barze niewielki ruch. Dziś był Dzień Dziecka i Mała Twiss przebrała się och za królika i wzięła czy też nie- zapomniałem- drugą nagrodę: zapomniałem powiedzieć. Zapomniałem o wielkim statku sunącym przez ciemność zapomniałem o duszach tak skorych do bólu. Dwie właśnie weszły, oficerowie wielkich statków, duże głowy i … Przeczytaj wiersz
Wzbieram i szumię nocami w przestworze. Parną tęsknotę za lotem, za dalą Rozsadzam brzegi i gorącą falą Ziemię zalewam, jak morze, jak morze. Lecę po kraniec widnokręgu siny, Światy ogarniam i w pędzie radosny Jestem, jak wylew napęczniałej wiosny, Którą wyśniły gdzieś w głębiach delfiny. A po odpływie dziewczęta w szeregu Idą się … Przeczytaj wiersz
Świecie! Chwile marzenia, których mi nie wydrzesz, mierzę piaskiem, sypanym z garści w dłoń otwartą. Klepsydra taka, żadnej nierówna klepsydrze, głosi, że czas jest długi i ze marzyć warto. Lśniące dreszcze, jak chmury wędrownych motyli, lecą w wieczność, gdzie śmierci nie sięga już hydra. – Płynąłbyś, piasku życia, nieskończona wstęga, gdybym ja cię mierzyła, marząca … Przeczytaj wiersz