Znasz-li ten kraj, gdzie kwitną
Nad grobami piołuny,
Gdzie niebo twarz błękitną
W szare kryje całuny?
Gdzie pola kośćmi siane –
Las szumi pieśń cmentarną,
Rzeki, łzami wezbrane,
Przez ziemię płyną czarną?
Kraj ten smutny, ubogi,
Ciągnie serca tułacze…
On nad wszystko nam drogi –
My z nim – on z nami płacze!