Serce jego jest lutnią zawieszoną; Zaledwie go dotknąć, dźwięczy. Beranger Przez cały mroczny, głuchy i smętny dzień jesienny, pod ciężką posową obłoków, co wlokły się nisko po niebie, nie opuszczałem siodła przebiegając samotnie na koniu dziwnie zamarłą połać kraju i dopiero z nastaniem wieczornych zmierzchów ujrzałem przed sobą posępny Dom Usherów. Gdy po raz pierwszy … Przeczytaj wiersz
Śród zieleni, śród lewady, Przez aniołów dzierżon ród, Niegdyś dźwignął się z posady Promienisty, wzniosły gród. Kędy Myśli królowania, Tam ten twór! Większej chwały nie osłania Żaden Seraf tęczą piór. Wstęgą złocistą, świetną, sławną Zwiewały znaki z hełmów wież. (Ach, jak to dawno już – jak dawno! I gdzież są dzisiaj, gdzież?) Nosiły powiew jak … Przeczytaj wiersz
Trzeba mi wielkiej wody, tej dobrej i tej złej, na wszystkie moje pogody, niepogody duszy mej, trzeba mi wielkiej drogi wśród wiecznie młodych bzów, na wszystkie moje złe bogi niebogi z moich snów. Oceanów mrukliwych i strumieni życzliwych, piachów siebie niepewnych i opowieści rzewnych, drogi biało-srebrzystej, dróżki nieuroczystej, czarnych głębin niepewnych i ptasich rozmów śpiewnych. … Przeczytaj wiersz
Życie nie stawia pytań, życie po prostu jest… Czasem zębami zgrzyta, a czasem łasi się jak pies. A Ty, który wszystko wiesz, znasz wszystkie kwasy i zasady, powiedz nam – jak to jest po tamtej stronie lady. A Ty, który wszystko znasz, terminy święta i zagłady, powiedz nam – jak jest tam, po tamtej stronie … Przeczytaj wiersz
Praca ludzka! To eksplozja rożświetlająca chwilami moja otchłań! – Nic nie jest marnością; do nauki i naprzód! – woła wspólczesny Eklezjasta, to znaczy Wszystko-co-żyje. A jednak trupy niegodziwców i wałkoni padają na serca innych… Ach, szybciej, jeszcze szybciej, tam, za kresem nocy, te przyszłe zadośćuczynienia wieczyste… czy im umkniemy? – Cóż na to poradzę? Znam … Przeczytaj wiersz
I Ach, nie jest się poważnym w siedemnastej wiośnie. Wieczorem, wśród bomb piwa, szklanek lemoniady, Kawiarni oświetlonych i gwarnych radośnie, Aleja lip ocienia promenady. Powietrze takie słodkie przymyka powieki, Tak dobrze pachną lipy w czerwcowe wieczory, Wiatr obciążony gwarem – miasto – niedalekie – Ma w sobie zapach winnic i piwa odory. II Nagle malutki … Przeczytaj wiersz
Hej, tchórze, na bulwary Paryża! Chodniki Słońce oddechem płuc swych płomiennych otarło; Tu niegdyś tłum Barbarów przelewał się dziki, Święte się na zachodzie miasto rozpostarło! Śmiało naprzód! Już wściekłe bałwany płomieni Nie wrócą! Oto skwery, ulice, bulwary, Domy na tle lazuru, gdzie blask się promieni, A wtedy – z bomb czerwone buchały pożary! Nad martwymi … Przeczytaj wiersz
Włóczyłem się – z rękoma w podartych kieszeniach, W bluzie, co już nieziemską prawie była bluzą, Szedłem pod niebiosami, wierny ci o Muzo! Oh! la la! co za miłość widziałem w marzeniach! Szeroką dziurę miały me jedyne portki, W drodze, pędrak – marzyciel, układałem wiersze, Na Wielkiej Niedzwiedzicy miałem swą oberżę, A od mych gwiazd … Przeczytaj wiersz
Moje życie, jeśli mnie pamięć nie zwodzi, było niegdyś ucztą, na której otwierały się wszystkie serca, płynęły wszystkie wina. Pewnego wieczoru wziąłem na kolana Piękno. – I przekonałem się, że jest gorzkie. – Znieważyłem je. Uzbroiłem się przeciw trybunałom. Uciekłem. O czarownice, nędzo, nienawiści, powierzono wam mój skarb! Zdołałem wygnać ze swego umysłu wszelką ludzką … Przeczytaj wiersz
Z dala od trzody, ptaków, wieśniaków urody, Cóż to piłem na klęczkach, z wrzosami przy twarzy, Dokoła mając świeżej leszczyny ustronie, W południa zielonym i ciepłym oparze? Cóż z młodziutkiej Oazy chłonąć mogłem wody, – Nieme wiązy, darń nagą, niebo w chmur zasłonie! – Pić w żółtych tykwach, z dala od błogiej zagrody? Złoty likwor, … Przeczytaj wiersz
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem co dało mi duszę błękitną i które mi świeci bez trosk i zachodu. Rozdaję wokóło mój uśmiech, bukiety rozdaję wokoło i jestem radosną wichurą zachwytu i szczęścia poety co zamiast człowiekiem powinien być wiosną!
Natalii — która jest latarnią zaczarowanej dorożki I Allegro Zapytajcie Artura, daję słowo: nie kłamię, ale było jak ulał sześć słów w tym telegramie: ZACZAROWANA DOROŻKA ZACZAROWANY DOROŻKARZ ZACZAROWANY KOŃ. Cóż, według Ben Alego, czarnomistrza Krakowa, „to nie jest nic takiego dorożkę zaczarować, dosyć fiakrowi w oczy błysnąć specjalną broszką i jużeś zauroczył dorożkarza … Przeczytaj wiersz
Z błyszczącemi oczyma, z zagorzałem licem, Z ciałem pięknem, co nagie winno iść przez ziemię, I któreby uwielbił, w Persji, pod księżycem Nieznany genjusz w złotym na czole djademie; Głodny wdzięków dziewiczych, gwałtowny w żądz mocy, Dumny z uporu swego w szaleństwie zmysłowem, Jako młody ocean, łkanie letnich nocy, Miotający się żądnie w łożu djamentowem; … Przeczytaj wiersz
kiedy umrę kochanie gdy się ze słońcem rozstanę i będę długim przedmiotem raczej smutnym czy mnie wtedy przygarniesz ramionami ogarniesz i naprawisz co popsuł los okrutny często myślę o tobie często pisze do ciebie głupie listy – w nich miłość i uśmiech potem w piecu je chowam płomień skacze po słowach nim spokojnie w popiele … Przeczytaj wiersz
Lipa rozkwita i jest noc Umilkło grzmienie pszczół, a w zamian rojnie wyległy gwiazdy Człowiek, wędrowny pasiecznik, co swoje ule – wywietrzniki otwarte, zasuwki zamknięte – skrzypiącym wózkiem wiózł nocami na nowe zbiory, ma teraz ochotę na inny miód Wymierzył krzywiznę nieba i rusza tam, gdzie kłębią się migotliwe odległe gromady Geny po Ewie się … Przeczytaj wiersz
Dwa krzyże połączone liną, zacumowane na niebie: Poznań i Gdańsk Ale mnie się zdawało, że robią ten znak krzyża wspólnie Polska i Niemcy, a polski orzeł rozpościera skrzydło nad nimi 1996
Są w nas ślady, które tylko sami możemy zabezpieczyć Jeżeli tylko potrafimy z takiego drobiazgu zdjąć odcisk I wtedy jakaś dziewczyna, zagubiona, odzyskuje ochotę do życia, a prawdziwy czytelnik mówi: jeszcze zdarzają się wiersze. tłumaczenie Jakub Ekier
Czym było życie bez ciebie? — Żaglem bez wiatru. Czym byłoby życie bez ciebie? — Hotelem wędrownego teatru. Czym była moja samotność? — Bruzdą chmurnych czół. Czym byłaby moja samotność? — Spiralą w dół. Czym było twoje zjawienie? — Może kaprysem? Czym byłoby twe oddalenie? — Lawiny nawisem. Co mnie przywodzi do twoich stóp? — … Przeczytaj wiersz
Narzeczona i narzeczony Niech nie jadą koleją w dwie strony, Bo pociągi nie wloką przez ziemię Zamieszkałą przez zalotne plemię. Są po drodze stacje i przystanki, Są wieczory, noce i poranki. Pociąg w polu przystanie czasem, Czasem coś go zatrzyma w lesie. W polu różnie bywa z popasem, A po lesie echo się niesie I … Przeczytaj wiersz
Jaki to metal o asfalt dzwoni, Gdy świt rozszerza źrenicę z pąsu ? Pod oknem zaprzęg z szesnastu koni, A konie mają kopyta z brązu. Można by grzbiety rumaków w skrzydła, A czoła przybrać w zadumy bruzdę I, kiedy będzie miedź z cyną stygła, Ujrzeć pegazy wzięte za uzdę. Trzeba by jeszcze złota, platyny I … Przeczytaj wiersz
Płochy urok pieśni jest niebiańskim stawem Gwiaździsta kolebka nas unosi w zjawę, A w tej zjawie szemrze bór za ciemną łąką; Stary bór, starodrzew: Jesion, jodła, modrzew Mają pnie, konary uwęźlone szczodrze. Tam na snu polanie jednorożec stąpa. Tur i sarna za nim idą, depcą zioła. Ujrzą nad bagienkiem płomykowe koła. Jeśli trącą ognie – … Przeczytaj wiersz