Nocy, kochanko! Usta ogniem rozszalałe,
Jak zwierzę dzikie, wpijam w twe biodra przegibne!
Wtul mnie w twe piersi zimne, nagie piersi białe,
Wsącz w wargi me całunków twych jady niechybne!
Ostrą jak miecz rozpustą przeszyj ciało moje!
Męką rozkrzyżowana na gwiazdach tęsknota
Kona w męce! O, wpleć mnie w swoich ramion zwoje,
Napój choć gąbką żółci, gorzką jak sromota!
Zabij mnie! Żądza tajnych twych głębin jak zmora
Wżarła się we mnie! Głębie twe śni i rozpacza!
Nocy! Zanurz swe dłonie w najgłębsze jeziora,
Gdzie niebo swoje gwiazdy gorejące macza!
Zanurz w ich głąb me serce mrące w żarów męce!
Niech utonie w nim żądzy rozpacz ślepooka!
… Skronie swe beznadziejne chwytasz w zimne ręce…
O, bo snom żadna otchłań nie jest dość głęboka…